Dom Feathera i Spearmint

[Feather]

cóż mógł zrobić w tak rozkosznej sytuacji? Tylko ją ucałować w uszko, delikatnie się wysmyknąć z łóżka i polecieć do kuchni, zrobić jakieś śniadanie, w postaci sałatki, zjeść sobie je w kuchni. Tak też zrobił, na szybko, po czym zaniósł sałatkę i soczek na stoliczku, przeznaczonym do jedzenia w łóżku, do sypialni, do swojej klaczy. Czekał cierpliwie, aż wstanie, podziwiając jej piękno.

[Spearmint]

Wreszcie Spearmint się przebudziła. Uniosła lekko łepek, przetarła pęciną oczy i ziewnęła. Oczy się jej nieco rozszerzyły, gdy zobaczyła przygotowany przez Feathera posiłek.
- Dzień dobry, mój drogi przyszły mężu. - Powiedziała tak rześkim tonem jak tylko była z siebie w stanie wykrzesać zaraz po obudzeniu się i zaczęła się gramolić, by ułożyć się wygodnie do jedzenia.

[Feather]

- Witaj moja księżniczko - uśmiechnął się, kładąc tacę na łóżku - Jak ci się spało? Ja już zdążyłem zjeść sam śniadanie i się umyć (zrobił to po zjedzeniu śniadania).
Tymczasem Feather przypomniał sobię, że musi nakarmić Popiołka.
- Jedz kochanie, ja pójdę nakarmić Popiołka, pewnie skończyło mu się jedzonko w miseczce.
Tak też zrobił. Udał się do salonu, biorąc z kuchni paczkę ziarenek, które nasypał szynszylowi do naczynka. Zwierzaczek od razu przytulił właściciela, liznął go i skoczył zajadać. To było słodkie. Miał całe policzka pełne jedzenia, wrąbał całą miskę. Nawet zaczął pokazywać łapką, że chce jeszcze.
- Ej... Nawet nie połknąłeś wszystkiego, a już chcesz żarcia?
Szynszyl kiwnął łebkiem z uśmieszkiem, a część papu wypadła mu z pyszczka na ziemię.
- Jesteś obleśny - skrzywił się z uśmiechem - posprzątaj to, to może coś dostaniesz.
Popiołek zasalutował i zlizał to, co mu wypadło. Feathera ogarnęła konsternacja. Wyrwał go jednak z niej jego zwierz, łaskocząc go po brzuszku swoiM ogonkiem, wspiąłszy się na jego nogę.
- AHAHAHAH, EJ! NIE TEHEHEHERAAHAHAZ!

[Spearmint]

Spearmint uśmiechnęła się miło do narzeczonego.
- Doskonale mi sie spało. Kochany jesteś, że zrobiłeś śniadanie. - Posłała mu całusa i odprowadziła wzrokiem. Szkoda jej było, że nie został z nią, ale widocznie szynszyl musiał być bardzo głodny. Jadła bez pośpiechu, przerywając posiłek dopiero gdy dobiegł do niej śmiech Feathera. Złapała Zagłobę, która weszła do sypialni domagając się jedzenia, i z kotem na kopytkach zeszła zobaczyć, co się dzieje. Przystanęła i zaczęła się śmiać z widoku, jaki zastała.

[Feather]

Szynszyl był bezlitosny. Wkrótce wszedł mu na szyję i wczepił łapki w grzywę ogiera, łaskocząc go ogonkiem za uchem. Pegaz nie wytrzymał i zaczął biegać po całym salonie, śmiejąc się i zwijając co chwilę.
- PRZEHEHEHEEHSTAHAHAŃ TY DIABLE MWAHAHAHAHAHA!
W ostatnim akcie desperacji wbiegł z nim do kuchni i otworzył lodówkę. Popiołek westchnął, widząc te całe jedzenie i... porwał marchew, zamykając za sobą drzwiczki do lodówki. Zjadł ją całą, na jeden gryz. I dopiero teraz Feather zauważył, że Spearmint stoi nieco dalej i śmieje się, widząc, jak pokonuje go jego własny uczeń.
- Sam go tego nauczyłem. Uczeń pokonał mistrza, oj... - powiedział do niej, rumieniąc się.

[Spearmint]

Spearmint stała tylko, głaskała swoją kotkę i uśmiechała się przy tym, wyglądając co najmniej jak główny zły z Jamesa Bonda.
- Właśnie widzę... Jak dobrze, że Zagłoby niczego nie uczyłam. - Puściła kotkę na podłogę i podeszła do lodówki, by znaleźć coś, co można dać jej jeść. Zastanowiła się chwilę.
- Co jedzą koty, przypomnij mi? Nie wiem co jej dać... I co potem robimy? - Zapytała, podchodząc bliżej i muskając go ogonem.

[Feather]

Feather wzdrygnął się z uśmiechem, czując jej delikatny ogonek.
- Koty? Szyneczka, polędwiczka, karmy specjalne... no po prostu mięsko. Piją wodę i mleczko. Czyli w sumie, to problemów nie ma, bo wszystko jest w lodówce. Co do robienia czegoś dzisiaj - pocałował klacz w policzek - to poszedłbym przebranżować salon łaskotek i może rozejrzałbym się, jak by tu urządzić ślub i wesele. A ty masz jakiś pomysł na dzisiaj?

[Spearmint]

Wszystko było w lodówce, aha. Podeszła do lodówki i wyciągnęła z niej mleko i jakąś polędwiczkę, podając to kotce w miseczce. Zagłoba rzuciła się na jedzenie jak Machnowcy na Ukrainie na reakcjonistów, a Spearmint miała czas wrócić do Feathera.
- Mój pomysł na dzisiaj? Wczoraj robiłeś ze mną bardzo ciekawe rzeczy, zastanawiałam się, czy masz ochotę na powtórkę. Ale teraz z zabezpieczeniami. - Uśmiechnęła się słodziutkio. Chciała jeszcze popróbować tej ultraliberalnej Equestrii.

[Feather]

Pegaz uśmiechnął się od ucha, do ucha, obnażając swoje bielutkie ząbki.
- Oczywiście, oczywiście. Ale... może to sobie urozmajcimy, co księżniczko? - rzekł do ukochanej z uśmiechem.
Niby już się cieszył, niby był zachwycony, ale chciałby spłodzić dzieciaka. To było, jak taki gówniarski mus, zachcianka, ale taka bardzo mocna. Jakby czegoś mu brakowało i chciał tego teraz. Cóż... ale poczuł też co innego - radość z bycia ze Spearmint, że wkrótce się ożeni i będzie już szczęśliwy do końca swoich dni. Martwił go trochę tylko teść, ale może będzie ich miał w dipie. Może.

[Spearmint]

Feather zdołał zaciekawić Spearmint.
- A jak to się urozmaica? Opowiedz mi, to bardzo ciekawie brzmi! - Powiedziała radośnie. Nie mogła się doczekać aż pegaz jej wyjaśni o co chodzi, a potem zaprezentuje. Ciekawiły ją też te tajemnicze zabezpieczenia, na których kompletnie się nie znała. PRzypomniało się jej nagle coś.
- I coś mówiłeś o teście ciążowym. - Przypomniała.

[Feather]

- Wiesz, to może wieczorkiem, zachowajmy tajemniczy klimat - zachichotał - A testy ciążowe... po tygodniu robi się badanie moczu taką płytką, to potem na skali, załączonej do pudełka z tym przedmiotem, wykazuje, czy jesteś w ciąży, czy nie. No cóż.. Ale na pewno nie chciałabyś takiego malutkiego, słodziutkiego źlebacka? - przytulił klacz, idąc z nią w kierunku salonu - Zawsze marzyłem, by mieć dziecko... jeszcze w dodatku mam odpowiednią klacz - pocałował ją w uszko - Wyobraź to sobie... kochalibyśmy się calutką noc, a za jakiś czas przywitali nowe życie. Coś zrodzonego ze mnie i z ciebie, czemu damy to, co w nas najlepsze. Przecież stać nas na wychowanie. I wiesz przecież, że będziemy dobrymi rodzicami - usiadł z nią na kanapie, wtulił się w jej brzuch, łaskocząc go przy okazji grzywą - Oczywiście nie zrobię nic wbrew twojej woli... ja po prostu cię kocham. Chcę zostać z tobą na zawsze i... brakuje mi też trochę tego, że... ech. Dobrze wiesz, że pratkycznie rzecz biorąc straciłem dzieci, gdy ten feniks je postarzał... wybacz, że to brzmi troszkę samolubnie.

[Spearmint]

Badanie moczu płytką... Dobrze, to się załatwi. Szkoda, że dalej ją męczył o tego źrebaka. Postukała kopytkiem o posadzkę, nie wiedząc co odpowiedzieć.
- No ale... Eeeee.... To boli jak potem wychodzą. A poza tym, chciałabym mieć jeszcze trochę przyjemności z życia, zanim będę do starości biegać między kuchnią a pokojem dla źrebaków, jak w Imperium. Rozumiem że chcesz źrebaki, ale.... nigdy o tym sama nie myślałam. - Dała się posadzić na kanapie obok niego. Myślała dalej, co zrobić z tym fantem.

[Feather]

- Medycyna w Equestrii jest naprawdę dobrze rozwinięta. Mogą łagodzić bóle, albo nawet sami wyciągnąć dziecko, podając specjalny środek matce, by nie cierpiała i nie widziała, kiedy je wyciągają z jej brzucha, rozcinając go. Wtedy matka śpi i budzi się po zabiego z zaszytym brzuchem już. I nie będziesz musiała się uganiać do starości. Razem będziemy się uganiać - uśmiechnął się szeroko do klaczy - To nie Imperium. Tutaj obydwa rodzice wychowują dzieci, będę przecież wychowywał je i ja. A przyjemnośc można mieć z tego zawsze. Ech... ale rozumiem, że może nie jesteś przekonana jeszcze - westchął nieco smutno.

[Spearmint]

Sami wyciągną... rozcinają.... podają specjalny środek... z zaszytym brzuchem... Spearmint zrobiła olbrzymie oczy, gdy o tym usłyszała.
- Ale jak to rozcinają? - Spytała, nie mogąc się opędzić od bardzo krwawych wizji tutejszych oddziałów położniczych, jakie nagle się pojawiły w jej głowie. Przed chwilą była sceptyczna wobec pomysłu źrebaków, teraz po prostu resztki jej entuzjazmu uciekły w najgłębszy kąt umysłu, chroniąc się przed rozcinaniem po specjalnym środku i zaszywaniu brzucha. Resztę zignorowała, nei było to tak ważne.

[Feather]

Ale zacofani są... serio, przez ten system w ogóle nie poszli do przodu... - pomyślał pegaz.
Widząc zdziwienie klaczy, po prostu podleciał do biblioteczki i wyciągnął odpowiednią książkę, otwierając na odpowiedniej stronie. Pokazał to klaczy.
- Sama przeczytaj... - rzekł, spuszczając brwi. Troszkę był podirytowany.
Cóż... była nieco zacofana.