Dom Feathera i Spearmint

[Spearmint]

- Uhmmmmm.... Dobrze zatem, rozumiem, iż tak niecodzienny widok może przyciągać zainteresowanie... To możemy kontynuować? - Zapytała, nieco zakłopotana. Nie wiedziała jak to możliwe, że jest w stanie tak oddziaływać na innego kuca, i to jeszcze ogiera, i to jeszcze spoza Imperium, i to jeszcze pegaza. Pocieszało ją, że na razie sytuacja wyglądała na kompletnie pod kontrolą ich dwójki.

[Feather]

- Tak, jasne. Stań na nogach, spróbuj.
Feather zaczął przytrzymywać klacz, by nie upadła, sam dobrze balansując na tylnych kopytach. Trzymał ją... Mogła teraz poczuć jego ciepły, wilgotny oddech na swojej szyji, mierzwiądzy jej tkaże grzywę. Był tak blisko... Czuł doskonale jej zapach. Smakował ją każdym wdechem.
- Jak już stoisz, to zrób krok. Wierzę w ciebie.

[Spearmint]

Ostatnia próba. Spear stanęła znowu na tylnich kopytach, z tą różnicą, że podtrzymywana przez Feathera. Przygryzła wargi i w skupieniu postawiła kopyto przed sobą, próbując wykonać krok. Nawet dobrze jej poszło.
- Chyba mi się udaje! - Zawołała radośnie, ale przedwcześnie, bo w tej chwili straciła równowagę po raz kolejny, wywracając sie do tyłu, prosto na trzymającego ją pegaza i obalając ich dwójkę na ziemię. Co więcej, gdy minął jej pierwszy szok dostrzegła, że wylądowali tak, że leżała pod pegazem. Zarumieniła się mocno.

[Feather]

Łomatkolecę!
Pegaz przewrócił się na miękkie tatami, a zaraz po nim, spadła na niego klacz... Patrzeli sobie w oczy, czuł jej oddech, głaszczący mu jego delikatną szyję, a jej włosy opadały swobodnie na jego policzek. Były bielutkie niczym śnieg, miały też miętowy zapach... A te jej oczy... Studnie bez dna!
Leżał tak cichutko wpatrując się w nią, rozkoszujac się jej pięknem. Nie bardzo wiedział, co powiedzieć, serce łomotało mu tak mocno, że Spearmint pewnie dobrze wyczuwała jego tętno. Miał ochotę... Pocałować ją, lecz bał się, czy na to nie za wcześnie... Nie chciał jej speszyć.

[Spearmint]

No cóż, to tak sobie leżeli - zarumieniona Spearmint i, na niej, Feather. Ten drugi chyba nawet nie miał ochoty z niej wstać, bo by to zrobił, zamiast tego wbił w nią wzrok. Czuła się strasznie speszona. Nie wiedziała nawet co zrobić. Poruszyła się nieco, testując swobodę swoich ruchów, jaką miała bez odpychania pegaza. Czuła nawet bicie jego serca, ba, słyszała je.
- Uhm... Ehm... - Spróbowała coś powiedzieć, ale słowa jej uwiązły w gardle.

[Feather]

Leżał na niej... Właściwie nie wiedział, jak szybko zmieniła się ta pozycja... Coś w nim drgnęło i nakazało mu na zrobienie czegoś głupiutkiego, a mianowicie: ucałowania jej dolnej wargi. Zrobił to, zjechał niżej, na szyję, po czym wrócił, by potrzeć noskiem o jej nosek.
- Tak piękna...
Jego skrzydełka jednak nie pulsiwały, nie rozłożyły się. To był prawdziwy zachwyt, nie erotyczne uniesienie.
Chwilę później, po jego słowach, wstał, po czym ucałował jej przednie kopytko.
- Moja pani, czy chcesz kontynuować lekcję, czy też masz ochotę na coś innego?
"Moja pani". Tak... Spearmint zaczęła być kimś naprawdę ważnym dla Feathera. Był w niej zakochany.

[Spearmint]

Feather ją pocałował.
Spearmint zmartwiała. Potem jeszcze przesunął się na jej szyję, by wreszcie zainteresować się jej nosem. Na koniec dobił ją jeszcze pocałowaniem kopyta. Twarz się jej zrobiła cała czerwona, czyli, biorąc pod uwagę jej rasę, wyglądała na pyszczku jak rubin. Wstała ostrożnie.
- Ekhm... a... cóż innego by to było? - Zapytała, bardzo zakłopotana. Cofnęła się bezwiednie o krok.

[Feather]

- Ja... Nie wiem... Poniosło mnie...
Jej policzki były jeszcze ładniejsze niż zwykle, takie rubinowe, malinowe... Była tak wspaniała... A on tak się stresował, tak strasznie było mu głupio za to, co zrobił.
- Mam nadzieję, że się nie obrazisz na mnie... Ja... Po... Prostu... Się zakochałem... - powiedział, robiąc przerwy na głębokie wdechy.
Stał jak słup soli, bo emocje sprawiały, że nie mógł podjąć żadnej akcji.

[Spearmint]

Za chwilę Featherowi miało się zrobić jeszcze bardziej głupio - bo gdy tak stał i mamrotał, że się zakochał, Spearmint coraz bardziej "kamieniała" z wrażenia. Stała tak nieruchomo, bez żadnej reakcji poza ciągłym rumienieniem się, aż wreszcie nagle zareagowała kompletnie odruchowo i nieco irracjonalnie, po prostu rzucając się szybko do wyjścia. Zostawiła przy tym w mieszkaniu praktycznie wszystko, łącznie z kotem i mieczem.

[z/t]

[Feather]

Zostawiła rzeczy, wróci. Najwyżej zje się jej kota, hue hee... He... Nie - pocieszył się w myślach Feather.
- Bywa. No, to teraz czas na... Ach, sam nie wiem. Idę - rzekł sam do siebie.
Pegaz postanowił, że dzisiejszy dzień spędzi poza domem, cały, od rana, do wieczora. Ubrał się więc ciepło, wziął pieniądze i wyszedł.
z/t

[Spearmint]

Spearmint wróciła do mieszkania obiecując sobie solennie, że przeprosi Feathera i postara się go zrozumieć. W końcu to nie Imperium, gdzie do klaczy przychodził jej ojciec lub wujek mówiąc "mam dla ciebie męża, to bardzo miły ogier, na pewno ci się spodoba". Ona nie miała nawet ojca... chociaż wujek coś mówił, że poszuka kogoś dla niej. Może pośle do niego Feathera, by z nim porozmawiał?
W mieszkaniu nie znalazła nikogo. Pokręciła się po nim czując coraz bardziej poczucie winy, aż w końcu, zmęczona, poszła do pokoju z łóżkiem i zasnęła na nim, zwijając się w kłębek jak kiedyś, w czasie niewoli, na sianie. Przypadkiem wybrała pokój nie swój, a ogiera.

[Feather]

Feather wrócił do domu. Przywitała go kotka, ocierająca się o jego nogę. Czyli ona dalej tu była... Chyba. Poszedł dalej, do łazienki. Zjadł już kolacyjkę na mieście, więc podarował sobie tą w domu. Podczas kąpieli rozmyślał o Spearmint, o tym, jak bardzo jest wspaniała i piękna.
Gdy udał się do łazienki, czekała go niespodzianka - klacz leżała w jego łóżku. Nie miał serca jej budzić... Gwałtownie. Ucałował obydwa spody tylnych kopytek. Właściwie, to robił to tak długo, dopóki klacz nie obudziła się.
- Wybacz mi... - rzekł, gdy wstała - ... Wybacz moją pewność siebie...

[Spearmint]

Spearminit mruknęła coś przez sen i szarpnęła lekko kopytkiem przy pierwszych pocałunkach Feathera. Dopiero po chwili się obudziła i potoczyła nieprzytomnym wzrokiem po pomieszczeniu. Nagle dostrzegła pegaza, pisnęła głośni i podciągnęła się do góry łóżka.
- Cóż robisz w leżu damy? - Zapytała płaczliwym tonem. Kompletnie zapomniała że miała go przeprosić.

[Feather]

- Ech, dobra... Mogę spać w pokoju gościnnym, jeśli chcesz spać w mojej sypialni. Wybacz mi, proszę...
A może to był taki zwyczaj u nich? Może po prostu uznała, że po tym wszystkim należy się jej takie większe łóżko? Może... A może też się pomyliła? Kto wie.
Feather odsunął się od łóżka, po czym zaczął powolutku wychodzić tyłem. Targały go emocje, zaraz chyba też sam by się rozpłakał, gdyby nie fakt, że czuł zbyt wielki stres.

[Spearmint]

Teraz Spearmint zaskoczyło w głowie, że miała go przeprosić. Zeskoczyła z łóżka i podeszła do wychodzącego tyłem pegaza. Objęła go za szyję, przymknęła oczy i pocałowała namiętnie... dobra, nie tak. Objęła go za szyję i szybko cmoknęła w usta, po czym się odsunęła zarumieniona.
- Uch, wybacz mi. U nas są inne zwyczaje, nie wiedziałam jak to się u was dzieje, ale mi panna Spicy wyjaśniła wszystko. - Powiedziała mu.