Park

[Shooting Star]

-Fire hell nie mogła by jej zrobić czegoś co by przerosło to co opowiedziała Lucky -Ogier suszył jeszcze łzy.
- Dziękuje że po mnie przyszłaś oraz co powiedziałaś. - po tych słowach przytulił mulice , lecz w tym samym momencie znów szybko puścił z czerwoną miną. - Przepraszam, to, tak, jakoś. Wracajmy do Lucky - odeszli.
z/t dla shoting star i Sweet lullaby

[Willow Bark]

Willow zatrzymała się. Puściła prowadzącego ją jednorożca i usiadła na ziemi. Skurcze stały się na tyle silne, że nie dałaby rady ruszyć teraz.
- Nie... nie mogę już iść dalej - powiedziała znów się rozpłakując - Co teraz? Nie chcę tutaj...
Zadygotała ze zdenerwowania. To nie miało tak wyglądać. Na pewno nie miało. Na dodatek byli tu sami... A Angel nie wyglądał jakby był w stanie jej teraz jakkolwiek pomóc. Z trudem zdławiła stęknięcie i złapała ogiera za kopytko.
- Nie stój tak! Zrób coś, zawołaj kogoś... - jęknęła potrząsając nim.

[Sweet Lullaby]

[z racji tego ze nie było mnie przez weekend i wszycy poszli dalej, a ja nie zdążyłam wpłynać na fabułę, kasuje tego tu posta i nigdy nie było mnie w parku]

[Shooting Star]

Shooting pobiegł za Sweet do leżącej pegazicy. Widywał już takie zachowanie u swojej mamy i to nie raz.
-Sweet , na Celestie ona chyba rodzi! -zawołał ogier i pochylił się za nad willow.
-Czy pani rodzi? - głupie pytanie , ale ogier zawsze mógł się mylić. Magią zerwał z drzew liście robiąc z nich prowizoryczny kocyk.

[Angel]

Zanim zdążył zareagować w jakikolwiek sposób na żądanie klaczy, znikąd wypadła oślica i jednorożec, robiąc niepotrzebnie dużo szumu. Valor podniósł z pewnym zirytowaniem brew, czując, że spośród wielu rzeczy, których teraz by potrzebowała Willow, hałasowanie zdecydowanie nie znajdowało się na liście. Kiedy poczuł na ramieniu, którego oczywiście nie posiadał, kopytko Tali, odwrócił się i rozpoznał ją z ogromną ulgą. Z trudem powstrzymał się od przytulenia zebry. Nie było teraz na to czasu.
- Uch, cześć Tali. Widzisz... Willow rodzi. Jest jesień. Jest zimno. Musimy ją przenieść do najbliższego budynku i jak najszybciej zapewnić opiekę kogoś doświadczonego... Może my we dwójkę przeniesiemy ją tam. - Wskazał wznoszący się niedaleko budynek pubu "Utopia". Wciąż nie chciał się w nim pokazywać, wyglądało jednak na to, że chwilowo nie miał wyjścia. Zwrócił się do pozostałej pary. - Wy, poszukajcie proszę pielęgniarki. I to jak najszybciej, nie sądzę, żeby ona zbyt długo wytrzymała.
Zdał sobie sprawę, że przez cały czas jego kopytko jest trzymane przez pegazicę. Pochylił się i pogłaskał ją po głowie.
- Spokojnie. Obiecałem, że wszystko będzie dobrze i mam zamiar dotrzymać słowa. Zresztą... - Odwrócił się i uśmiechnął słabo do Tali. - Już nie jestem sam...

[Willow Bark]

Nagle znikąd pojawiły się dwa kuce... a właściwie kuc i oślica. A za nimi... jakaś zebra. Wydawało jej się, że skądś ją zna, ale... pewności nie miała. Wyglądało jednak na to, że Valor się z nią przyjaźni. Willow na chwilę przestała płakać i obrzuciła spojrzeniem wszystkich. Przełknęła głośno ślinę. Podniosła kopytko, chcąc coś powiedzieć.
- WYCIĄGNIJCIE JE STĄD, BO NAPRAWDĘ NIE WYTRZYMAM! - wrzasnęła, po czym powróciła do chlipania. Dopiero się zaczęło, a już bolało. Co będzie dalej? Miała wrażenie, że zaraz zemdleje z samego przerażenia, więc może i lepiej byłoby, gdyby zabrali ją stąd. Odwróciła głowę w stronę wskazywaną przez pomarańczowego jednorożca. Pub? Właściwie... było jej już wszystko jedno.
- Chodźmy już, zanim... - zamilkła czując kolejne skurcze - Szybko.

[Angel]

Zimne ciarki przebiegające wzdłuż pleców zdecydowanie nie są przyjemnym uczuciem. Valor był cholernie przerażony, wciąż jednak nie miał najmniejszego zamiaru tego w jakikolwiek sposób okazywać. Najdelikatniej jak umiał podniósł Willow tak, że jej zad spoczywał bezpiecznie na nim.
- Willy... Proszę, wytrzymaj jeszcze chwilę. - Bardziej wyszeptał niż powiedział, nie kierując tych słów do nikogo konkretnego. Skinął głową do Tali.
- Chodźmy. Nie mamy zbyt wiele czasu. - Czuł, że powinien się śpieszyć, jednak nie chciał jednocześnie sprawiać niepotrzebnego bólu rodzącej klaczy. Skierował swoje kroki do pubu, mając szczerą nadzieję, że wszystko w jakiś sposób się ułoży.
[z/t. Willow marudzi, że jest leniwa, więc jej też z/t. Od siebie tylko dodam, że jej lenistwo bezpośrednio powiązane jest z faktem, że jest gruba.]
[A tutaj Tali dopisuje swoje Zt, bo jest zbyt hipsterska na pisanie zt we własnych postach]

[Shooting Star]

Shooting wzrokiem odprowadził całe towarzystwo w kierunku baru, wiedział że nie kiedy zbyt dużo pomocy mogło zaszkodzić. Biegł więc na obrzeż aby dogonić Sweet która tam już pewnie na niego czekała.
z/t

[Arientar]

Ari leżał sobie na ścieżce w parku i rozmyślał nad zachowaniem Arrow ostatnimi czasy... Zachowywała się trochę nerwowo ostatnio, może to miało powiązanie z jego obecnym stanem? Kowal powiem nie oddychał i nie ruszył najmniejszym mieniem, więc nawet z bliska wyglądał na całkiem normalne zwłoki... Ba! Był praktycznie nie do odróżnienia od normalnych, pospolitych zwłok kuca... Wręcz czuł się dumny że reprezentował się jako całkiem zacne i zadbane zwłoki... Takie że aż żal byłoby je grzebać gdyby był prawdziwymi zwłokami.

[Feather]

Łaskotek postanowił polecieć sobie przez park. Zauważył jednak coś bardzo niepokojącego... Arientara, który nie żył... Najwidoczniej. Podleciał bliżej i wtem przypomniał sobię, co mówiła mu Arrow. A może to wariatka, która go zabiła i chce sprytnie zamaskować mord? Celestia jedna wie.
- Arientar, jeśli nie żyjesz to się odezwij! - powiedział do trupka nieco głośno.
Cóż, będzie miał zwłokę przez zwłoki. Ta myśl rozśmieszyła białaska, który miał nieco zryte poczucie humoru. Ale cóż, lepsze takie, niż jakieś okrutny, sadystyczne śmianie się z martwych płodów. Swoją drogą, to lubił kawały o martwych płodach...

[Arientar]

- Nie drzyj mnie się! - powiedział zdenerwowany kuc, po czym dodał - Ja tutej rozmyślam na ważne tematy.
Po tych słowach kuc postanowił bez zwłoki doprowadzić swe zwłoki do jakiego-takiego porządku. Po chwili jego wola przekazała mięśniom by ruszyły się i ustawiły resztę ciała w pozycji siedzącej. Po krótkiej chwili ta skomplikowana operacja zakończyła się sukcesem.
- Czego? - powiedział Ari patrząc się na pegaza, po chwili jednak dodał wesoło - Chcesz coś ode mnie czy tylko tak sobie panikujesz?

[Feather]

- Och, dzięki Celesti że jesteś martwy i zdrowy! - rzucił rozradowany, że Arientar (nie)żyje.
Nie drzyć się... Nie drzyć się... W sumie to drzyć się nie drzył.
- No to tak się weź nie skupiaj, bo wyciśniesz jeszcze klocka, he he he, o ja pierdziu... - zaczął śmiać się.
Arie faktycznie wypadł nieco blado. Trupio blado.
- Ja? A nic, tak się upewniam, że nie żyjesz. Gadałem z Arrow i mi opowiedziała o tym, że miałeś z nia dabl-fan. Znaczy twoje ciało... Bo miałeś lokatora. Wygląda na bardzo smutną, no i zachowuje się jakby zgwałcił ją ktoś - zapadła chwila ciszy - ... Ktoś obcy.

[Arientar]

Kowal patrzył się zdziwiony na jąkającego się pegaza...
- O czym ty do mnie rozmawiasz - zapytał zdziwiony. Po chwili doszedł do niego sens słów wypowiedzianych przez Feathera...
- Co? Gdzie? Kiedy? Kto? Jak? - krzyknął zdenerwowany. Tylko to, że był martwy sprawiło, że nie był wściekły ze złości - W sumie na to ostatnie nie odpowiadaj... Zabiję sukinkuca, który jej to zrobił. Dostanie po łbie tym oto młotem! - podsunął białemu pegazowi narzędzie pod nos.

[Feather]

Feather cofnął się przed wielkim młotem kowala. Był taki... Ogierzy i majestatyczny... Feather dotknął go kopytkiem, wydając przy tym jęczące "och" i przeciągłe "ach".
- Faaajnyyyy... - jęknął - Ech, demony takie już są - szatańsko pokręcone. No i ten teges to są demony, tego nie zrozumiesz... A, właśnie. Jakim cudem twój benedykt był sprawny, skoro ty jesteś żywy na opak? Czyżbyś kupił sobię... Pompeczkę i wsadził ją w du... Nieważne. No to co tu tak gnijesz w tym parku, zamiast być z Arrow?

[Arientar]

- Wariat! - krzyknął pegaz po czym zmienił swoje podejście do rozmówcy. Na szczęście z wariantami dało się dogadać, trzeba tylko chcieć. Kowal wysłuchał, co biały pegaz miał mu do powiedzenia, ale nie za wiele zrozumiał.
- A teraz mógłbyś powiedzieć wszystko jeszcze raz, tylko powoli i po kolei? - zapytał przerzucając młot z jednego kopytka w drugie.