Dom Feathera i Spearmint

[Shadow Sky]

Shadow wesoło wbił znowu do domu. Trochę się dziwił, że klamka zdaje się być dziwnie wysoko, ale się tym nie przejął.
- Dobra tato, to powiesz mi coś więcej o tych bliźniaczkach i gdzie je znaleźć? - Zapytał szczuplutki źrebaczek, patrząc na ojca z niepokojąco dorosłym uśmiechem. Zmarszczył brwi, słysząc swój głos. - Kuźwa, chyba się przeziębiłem. Albo zdyszałem. Albo się upiłem tym cydrem którym mnie częstowałeś i chrypię. - Pokręcił znowu głową.

[Feather]

- No japierdole. Shadow, weź zacznij pukać, ale w drzwi na odmianę - wrzasnął Feather, gdy młody był na korytarzu - A bliźniaczki znajdziesz w salonie, na piętrze, za drzwiami na prawo. Są naprawdę niezłe w tym, co robią.
Pegaz przewrócił kolejną stronę. Nagle drgnął, jednym ruchem zamykając książkę i kładąc ją na stolik. Spojrzał na synka, po czym zerwał się z kanapy i podleciał do niego.
- Shadow... Czy to... Och, nareszcie! - przytulił źrebaka mocno, unosząc w górę - Znowu jesteś źrebakiem. Masz swoje dziecinstwo i czas na to, by dorosnąć!
Feather nie wiedział, co powiedzieć. To było jakby spełnienie jego marzeń... By chłopcy mieli dziecinstwo... By mogli dalej się bawić, uczyć, harcować. W tym momencie przypomniał sobie, jak bawił się z Shadowem w smoka. Rozpłakał się ze wzruszenia, lecąc z synem do łazienki, unosząc go do lustra. Postawił go na ziemi.
- Tak się cieszę...

[Shadow Sky]

Drzwi? Phi, pukanie w drzwi nie miało przyszłości, zwłaszcza gdy chodziło o dom jego ojca, czyli, poniekąd, jego własny. Zdał sobie nagle sprawę, że skoro ojciec znowu zarywa do klaczy, chyba jednak wypadałoby zacząć się anonsować z wyprzedzeniem, by nie wbić im do środka w czasie zabaw łóżkowych.
- Na piętrze? Dzięki, więcej nie potrzebuję... - Nie dokończył, bo nagle ojciec podleciał i... uniósł go? Zaczął się wyrywać. - Ej, tato, odbiło ci? - Jęknął, czując jego uścisk.... chwila, ŹREBAKIEM? CO TO MIAŁO BYĆ? Zrobił wielkie oczy i zareagował jako tako dopiero gdy postawiono go przed lustrem. - BUY SOME APPLES! - Ryknął, wściekły. Czy za każdym razem, gdy sie już uspokajał, musiało się z nim dziać coś dziwnego? Za jakie grzechy? Bliźniaczki, niech to szlag! Może i są nimfomankami, ale nie coltofilkami! - Nie no nie no NIEEEEE, ja pieprzę, no nieeeeeee.... - Zaczął powtarzać coraz bardziej poddenerwowanym tonem. Jeszcze tatuś coś gadał o tym, że ma czas by dorosnąć. Czyżby to znaczyło, że go nie uważał za dorosłego? No to się jeszcze przeliczy.

[Feather]

Cóż, Feather był zbyt szczęśliwy, by przejmować się czymś takim, jak na przykład stan dojrzały umysłu swojej pocieszki. Znowu przytulił swojego synka, po czym tak szczęśliwie zaleciał z nim na kanapę, gdzie tulił go, przygniatając całym sobą.
- Czego ty żałujesz, kochany? Oduczy się ciebie tylko tych przekleństw... Tak źrebaki nie mówią. O! Ale muszę zrobić jedną rzecz! Łihihihihi!
Rozchichotany Feather przytrzymał Shadowa w miejscu, na kanapie, po czym dmuchnął mu w pępek, niczym małemu dziecku, którym w istocie był. Wtedy też dopiero go wypuścił. Pomyślał chwilę...
- Jak ty się w ogóle źrebaczkiem stałeś znowu?

[Shadow Sky]

-Tato, uspokój się, do cholery! Ja nie jestem źrebakiem! - Rozpaczliwie bronił się Shadow, starając się wyrwać spod ojca. Gdy ten go wreszcie puścił, po próbie rozbawienia go dmuchnięciem w pępek (co zakończyło się klęską), Shadow szybko rozwinął skrzydła i poleciał na szafę w pokoju, gdzie się ukrył. Z tej w miarę bezpiecznej kryjówki odpowiedział. - Nie wiem! Nawet nie zauważyłem gdy to się stało! Donnerwetter, ja chcę bliźniaczki! Meeeeeh... - Jęknął przeciągle.

[Feather]

- Jakto nie jesteś?! A tiu mój malusiek cio lobi? A tiu tiu tiu! - postarał się go pogilgotać pod bródką.
Wtedy jednak Shadow uciekł na szafę. Niby chce być już dorosły, a taki łobuziak z niego. Ojoj, trzeba go ściągnąć stamtąd. Tak więc Łaskotek poleciał za źrebakiem, jednak odległość dzieląca "daszek" szafy od sufitu była na tyle niewielka, że nie mógł go dosięgnąć.
- Shadow, złaź stąd natychmiast, bo spadniesz i zrobisz sobie krzywdę. - poprosił grzecznie syna, wciskając lekko łebek w szparę.

[Shadow Sky]

Jego ojcu odpierniczyło, i to na amen. Wcisnął się głębiej, widząc, że Feather próbuje sięgnąć do niego. Wyglądało na to, że kryjówka nie była zła, ale wolał się nie narażać.
- Teraz to na pewno stąd nie wyjdę. Potrzebuję pomocy, nie łaskotania! A ty się zachowujesz jakbym był znowu źrebakiem! Może cię to zdziwi, ale mam osiemnaście lat, zawód, dopiero co rzuciła mnie klacz, więc stanowczo NIE JESTEM W NASTROJU na stracenie kilkunastu lat życia!

[Feather]

To brzmiało wszystko tak... Poważnie. Tak urokliwie...
Feather padł na podłogę pod szafą, śmiejąc się, niemalże histerycznie, przez dobre pięć minut, turlał się na podłodze.
- BWHAHAHAHAAHAHAHAHAHAH, to brzmi tak... - zaśmiał się - poważnie z pyszczka takiego źrebaczka. BWAHAHAHA.
Tak, nieco mu odpierdzieliło. Tak minimalnie, ale w końcu ma swojego źrebaka! Gdy w końcu "ogarnął się" i dotarło wszystko do niego, znowu podleciał nad szafę.
- Dobra, wybacz... Po prostu jesteś taki... Słodziutki! A ti ti ti! - sięgnął k'niemu kopytkiem.

[Shadow Sky]

No teraz się Shadow wkurzył, tak konkretnie.
- A oby cię sklaczyło! To jest poważne, cholera! - Palnął go w wyciągane kopyto, tak porządnie, nie ma przebacz, ojciec go wkurzył, więc nadszedł czas na konkretne argumenty, zwłaszcza że Feather zachowywał się jak coltofil na widok przedszkola. Źrebie ciało zareagowało po swojemu i w jego oczach pojawiły się łzy.

[Feather]

- To chyba nie byłoby takie złe - rzekł, drapiąc się po głowie.
W końcu syn się rozpłakał... Jakimś tam cudem go dosięgnął, przytulił.
- Wybacz... Słuchaj, Shadow. Musisz mi opowiedzieć, gdzie dokładnie jechałeś i co się stało. Może to jakiś czarodziej-dowcipniś cię tak urządził, albo wbiegłeś w czarci żart. Jeśli to czarci żart, to można to jakoś odkręcić, tylko nie bardzo znam recepturę lekarstwa...
Usiadł z synkiem w fotelu.

[Shadow Sky]

Nah, nienienienienie! Dosięgnął go! Za jakie grzechy? ZA JAKIE?! Przytulił tatę i zaczął mu się wypłakiwać w sierść.
- Po prostu zrobiłem okrążenie wokół miasta! Musiało już zasypać ślady... Nikogo nie widziałem, przechodziłem też blisko Everfree by powspominać śmierć.... Szlag by to... - Podrapał się po głowie, po bliźnie. Coś go jeszcze niepokoiło. - Dziwnie się czuję... Słyszysz to? - Postawił uszy na sztorc. Zdawało mu się, że słyszy... bębny?

[Feather]

- Everfree? To by wiele wyjaśniało, synek... Tylko ja serio nie mam pojęcia, jakie to były składniki. Może w szpita... Kurczę. W szpitalu pomyślą, że jajca sobie z nich robimy. Kuźwa... Siedź tutaj, poszukam w jakiejś książce czegoś - pocałował synka w czółko i odleciał do biblioteczki.
Szybko wyciągnął z niej pierwszy - lepszy atlas roślin i zwierząt. Znalazł. Tylko że zdobycie składników o tej porze roku było bardzo trudne. Mógłby w sumie spytać w aptece o proszek do kąpieli.
- Słuchaj, trzeba iść do apteki po taki proszek... Do kąpieli. Same składniki są o tej porze roku niedostępne. Módl się, żeby był.

[Spearmint]

-Feather? Już wróciłam! Za chwilę powinien tu przyjść mój ojciec! - Spearmint nieco wyprzedziła Sombrę, by uprzedzić Feathera o nieoczekiwanej wizycie. Słysząc jego głos podążyła za nim i zatrzymała się jak wryta w progu pokoju, w którym były dwa pegazy, w tym jeden malutki. Nie tracąc czasu, podbiegła do malutkiego i przytuliła go mocno.
- Ooooo, jaki słodziutki! Cóż to za gościa mamy? - Zapytała, nie wypuszczając Shadowka z objęć.

[Shadow Sky]

Czarci żart? Składniki niedostępne? NIEEEEEEEEEE! Chciał się już załamać, gdy do mieszkania wbiła nagle kryształowa klacz i pierwsze co zrobiła, to go przytuliła. Skutecznie go to ochroniło przed załamaniem się i, przy okazji, wywołało wingbonera.
- Dzień dobry pani. - Powiedział neutralnym, grzecznym tonem. Tuliła go śliczna klacz, nie warto było narzekać, chyba że troszkę, by go mocniej przytuliła czy coś. Pociągnął noskiem, by pokazać jak to mu jest smutno i jak wymaga pocieszenia od kryształki. - Jestem Shadow Sky. - Dodał smutnym tonem.

[Feather]

- O, witaj Spearmint! - pegaz przytulił klacz - To jest Shadow, mój syn, który został zmieniony w źrebaka, bo wleciał w czarci żart. A co u ciebie tak w ogóle?
Tak się cieszył, że w końcu widzi swoją Spearmint, za którą tak tęsknił...
Teraz, to najchętniej by ją przytulił, wycałował, położył na łóżku, przygniótł całym sobą i lizał po szyjce, dopóki nie posika się ze śmiechu. Tak za nią tęsknił. Chociaż w zasadzie, to mógłby to zrobić z Shadowem.