Jadalnia

[Spearmint]

Teraz do lokalu wszedł... Wilk. Uniosła brwi do góry. Dziki kraj, skoro zwierzęta chodzą bez kagańców ani smyczy. Może należało to gdzieś zgłosić?
- Olimpiada jest ważna, może pokazywać siłę kraju. O niczym z nieba nie słyszałam, ale dawno nie było mnie w kraju. I wiesz, tato, bardzo mnie cieszy, że mnie nie zabiłeś, i że tobie nic moi dziadkowie nie zrobili. - Dopiła do końca milkshake. Dobrze smakował.
- Kojarzysz ten gatunek? Zdaje mi się że pamietam, że miałeś podobne istoty jako niewolników w Imperium? - Zapytała od niechcenia. Pokazując głową na Frekiego.

[Risky Dolly]

Miejsce do którego przyszli było urządzone tak słodko że prawie pociekła jej ślinka. No i jeszcze te zapachy! Ośmielona przez wilka zamówiła swój największy przysmak, mając nadzieję że taka pozycja widnieje w menu Sugarcube Corner. Na szczęście waniliowe muffinki z jagodami były tu w stałej ofercie. Poprosiła o jedną sztukę oraz Latte macchiato. - W takich miejscach jak to, jada i pije się raczej na słodko. Mam nadzieję że nie stronisz od słodyczy? - Zapytała wesoło. - Wydaje mi się też że nie mam Ciebie Carewiczu czego uczyć, gdyż radzisz sobie bardzo dobrze. Nawet lepiej ode mnie.
- Ruda uśmiechnęła się przymilnie, zwracając uwagę na jego odruchy zadnie. Merdanie ogonem przez takiego wilka było takie słodkie, rozczulał ją kontrast między jego postawą i głosem a wspomnianymi odruchami.

[Freki_Blackbane]

- W zasadzie, nie powinienem jeść słodyczy... A już zwłaszcza czekolady... Jest dla nas bardzo nieprzyjemnie trująca.

Po upewnieniu się że to co zamówiła Risky nie posiada czekolady, i po obwchąchaniu tego, zamówił to samo i zasiadł z nią do jakiegoś stolika. Na spokojnie.

- Cieszę się, że się przede mną otwarłaś, Risky. Wiesz, nie jesteśmy wcale tacy niepodobni... Masz postawę i sylwetkę zbliżoną do wilczycy, a to naprawdę rzadkość wśród innych gatunków. No i teraz, gdy przestałaś pachnąć zakłopotaniem...

Powąchał jeszcze raz i zarumienił się.

- Um... Czemu tak na mnie patrzysz?

Rozumiał czym pachniała... pachniała zainteresowaniem. Nieświadom własnego ciała, merdał ogonem patrząc na nią i siedząc na krześle.

[Risky Dolly]

- Oj, ten smakołyl mimo że nie zawiera w sobie czekolady, też jest słodki. Nie wiem... Czy wilki jedzą cukier? - Zadała pytanie z troską. Sama wbiła ząbki w miękkie ciasto z błogą miną. Na taki mały grzeszek mogła sobie pozwolić, uwielbiała ten smak.
Zdziwiło ją że jest podobna do wilczycy. Nazywano ją naprawdę różnie, nawet w negatywnych wyrażeniach, ale do wilka jeszcze nigdy, ciekawe uczucie. Towarzysz jej był bezpośredni w kontaktach, z tym obwąchiwaniem, ale może to norma i tak już jest. Zdała sobie sprawę jak mało wie jeszcze o świecie.
Wilk przy ostatnim niuchnięciu zaczerwienił się, Risky zdała sobie sprawę że nic się przed Nim nie ukryje, jeśli cokolwiek kiedykolwiek miała by ukrywać.
(Przynajmniej na tę chwilę.) Pomyślała.
- Patrzę się bo próbuję zapamiętać jak najwięcej. Odpowiedziała pomiędzy łykami przepysznej latte. - Nie wystrasz się jak w pewnym momencie będę zbyt wścibska, o ile już nie jestem. Wilki jako nacja to dla mnie nowość. Wytłumaczyła się przygryzając wargę. - A jeśli wszystkie są takie jak Carewicz, to warto was poznawać. - Zrobiła krótką pauzę by wypalić:
- A to merdanie ogonem jest takie słodkie...

[Freki_Blackbane]

- Tak, jemy cukier.

Odpowiedział i obejrzał się za siebie i ze zdziwieniem spojrzał na ogon. Następnie przyłożył łapę do czoła.

- Argh, ten ogon nigdy mnie nie słucha. Ale miło mi że uważasz to za słodkie... Ty też jesteś całkiem słodka.

Powiedział spokojnie przyglądając się jej. Jego ogon merdał niemal ekstatycznie.

- Mogę pójść z tobą na układ. Bądź tak wścibska jak tylko chcesz, o ile mi pozwolisz być równie wścibskim i zadawać dowolne pytania, nie wazne jakie. Możesz być pewna, ze wtedy mój ogon będzie się wręcz kręcił z zadowolenia.

Uśmiechnął się szeroko. Podobała mu się. Była całkiem ciekawska, prawie jak małe szczenię, ale miała w sobie coś interesującego, jak dorosła, dorodna suka. Znów się zaczerwienił, gdy pomyślał, że ciekawi go jak sie zachowują kucyki w rui. Może zada jej później to pytanie?.

[Risky Dolly]

Ucieszyła się że cukier nie jest dla tej rasy zakazany, Freki mógł bez problemu zjeść muffinę. Choć dla takiego dużego wilka to pewnie jak okruch.
Słysząc komplement zaczerwieniła się.
- Słodsza z pewnością jest ta babeczka, zapewniam. - Zachęcała Go klacz. - Spróbuj, ciekawe czy Ci posmakuje. -
W jej głosie czuć było nadzieję. Lubiła jak innym podobało się to co jej. Jednak nie dlatego że uważała swój gust za jedyny słuszny, ale po prostu lubiła mieć wspólne zainteresowana i tematy z tymi których lubiła. Również do wilka zaczynała czuć sympatię. Był dla niej nowością, a klacz miała ten głupi nawyk by sprawdzać wszelkie nowości.
- Tak się składa że niewiele jest dla mnie tematów tabu. Zaczęła. - Może się mylę, ale sądzę że jeśli sie jest w porządku, to nie powinno się mieć nic do ukrycia. Albo przynajmniej niewielką część. Możesz mnie więc pytać o co chcesz. Atakuj, jestem gotowa.
Zgodziła się bez zastanowienia z uśmiechem w uczach. Wilk wydawał jej się miły a ona ufała przeczuciom. No i ten inny, niekucykowy wygląd....

[Sombra]

- Olimpiada to tylko strata czasu, pieniędzy i sił. Prawdziwą siłę kraju pokazuje wojsko, a nie banda kuców biegających w obcisłych strojach. Co do zabicia ciebie to nie zrobiłem tego, bo ty nie chciałaś mnie, choć miałaś ku temu 10 okazji. Jesteś moją córką, a to wiele zmienia, poza tym dawno nie widziałem żadnego Kryształowego kuca.
Dopiero teraz zauważył wejście nowej osoby, a mianowicie jakiegoś wilka. Nie diamentowego psa, wilka! Przypomniały mu się miłe czasy gdy miał kilka takich, wykastrowanych, by były łagodniejsze. No i miały zazwyczaj kagańce, nie chciał aby kogoś pogryzły swoimi plugawymi ustami. Córka miała racje, takie istoty nadają się tylko do niewoli.
- Tak, kojarzę je choć myślałem, że przez to milenium zdążyły wyginąć. Miałem je, bo mym zdaniem tylko do tego się nadają. Nie poruszajmy tego tematu, proponuje zapłacić i zmienić jak najszybciej miejsce, ciasno się zrobiło.

[Freki_Blackbane]

Smiało? Spróbuj? Teraz już go pobudziła. Przemieścił się na krześle, by mu nie było niewygodnie z nabrzmiałym dowodem zadowolenia, a jego ogon zadrgał niebezpiecznie szybko. Pochylił się nieco nad stolikiem i pokazał jej że ugryzł babeczkę i że mu smakuje.

- Jest pyszna, ale jednak nie wierzę, że jest tak słodziutka jak ty.

Położył łapy na stole i przełknał ostatni kęs babeczki. Była pyszna, ale teraz ta klacz go ciekawiła. Tak bardzo brakowało mu rozmowy na poziomie, bez blichtru czy ślepej służalczości i oddania.

- Mówisz, ze niewiele jest tematów Tabu dla ciebie, tak? A co, jeżeli ci powiem, że takie pytania, które dla ciebie nie są Tabu, zadałbym ci gdzieś na osobności? Wiesz... By nie burzyć sobie PRu...

Wywarczał przymilnie do niej uśmiechając się. Jego ogon prawie już dostawał palpitacji z ekscytacji.

- Co ty na to? Słodka?

Wyszeptał jej do ucha, pochylając się jeszcze nad nią. Ostatnio bardzo doskwierał mu brak bliskośći.

[Risky Dolly]

Zatkało ją. Wilk chce z nią przebywać na osobności i jeszcze obawia się z tego powodu o reputację? - O wielki Discordzie! Czy to randka? To znaczy... podobam Ci się? Jej spontaniczność po raz kolejny dała o sobie znać i dopiero po chwili zdała sobie sprawę że zwraca się do Carewicza na Ty. - Tzn, czy Carewicz ma ochotę na m... jeszcze jedno spotkanie ze mną?
(Do diaska! pewnie znowu śmierdzę zdenerwowaniem! uspokój się głupia!) Zganiła siebie w myślach, wiedząc o doskonałym węchu towarzysza. Szybko zrobiła bilans zysków i strat, po czym zdecydowała się zgodzić. Nie chciała przepuścić takiej okazji. Przecież to tylko zwykłe spotkanie, nic zobowiązującego. Odetchnęła głębiej i zgodziła się. - W sumie, czemu nie, ale niestety nie znam zbyt wielu spokojnych miejsc... nad jezioro raczej za zimno, prawda? - Zmartwiła się że znowu nie ma pomysłu na zabawienie wilka. W końcu była na swoim terenie, a Carewicz był gościem.

[Freki_Blackbane]

Freki zamerdal ogonem. Czul od niej strach,ale i eksytacje i zaciekawienie. Alez te kucyki lubily pachniec. Zadowolony z sibie wstal i wskazal jej uprzejmie lapa wyjscie

- Moze byc jezioro. Jak nam bedzie za zimno, to znajde sposob by nas ogrzac, Risky. Albo rozgrzac.

Dodal juz po cichu, szeptem warkolac jej kolo ucha i czule wachajac jej grzywe. Oj tak, zweszyl zwierzyne.

[Risky Dolly]

(Rzuciłam pierwszą lepszą lokalizację a On bez sprzeciwu ją zaakceptował? Kto jak kto ale ten Wilk rozgrzany już jest chyba wystarczająco.) Była prawie przekonana że wkroczyła na cienki lód, ale było raczej za późno by się wycofać. Zastanawiała się czy aby nie ma o sobie zbyt wielkiego mniemania? A nawet jeśli, z wilkiem jeszcze nigdy... nie była, hmm...
- Więc chodźmy nad jezioro! Brzeg ma naprawdę ładny, przekonasz się. Zaryzykowała nazwanie Carewicza ponownie po imieniu, gdyż ten nie upomniał jej za żadnym razem go to robiła. - Skoro będziesz rozgrzewał, to domyślam się że umiesz rozpalić ognisko. Ośmieliła się na dziwny dowcip. - Lecz najpierw trzeba odpowiednio podziękować za miłą obsługę. - Mrugnęła do wilka i zapłaciła za kawę i ciastko właścicielce. Po czym wyszła przez drzwi, które wskazywał przystojny wilk.
( - A może inne wilki są jeszcze bardziej przystojne? Oraz czy wszystkie są tak pobudliwe, w tych sprawach... - Pogrążyła się w myślach wychodząca klacz.
[z/t]

[Spearmint]

Spearmint patrzyła za wychodzącą klaczą i wilkiem. Wzruszyła barkami.
- Już nie jest ciasno ale faktycznie można by zmienić miejsce, bo się tu zasiedzieliśmy. Może... Poszedłbyś ze mną do pewnego ogiera? Jestem pewien że chciałby cię poznać. - Nie wiedziała czy pomysł zabrania Sombry do Feathera jest dobry, ale wolała się o tym przekonać wcześniej niż później.

[Sombra]

- Domyślam się córko, że chodzi ci o tego patałacha, co do którego zdaje ci się coś czuć? Możesz mnie zaprowadzić choć nie wiem, czy w odróżnieniu od niego, ja bym chciał go poznać.- Sombra skończył napój i szykował się do wyjścia, przygotował już kilka monet by zostawić je na stole, myśl o tym, że mógłby iść do lady i tam dać pieniądze napawała go obrzydzeniem.

[Spearmint]

Spearmint dla pewności spojrzała, czy jej ojciec zostawił wystarczające pieniądze by zapłacić za słodycze, i dopiero wtedy skinęła głową.
- Tak, chodzi o niego. Czuję, że się bardzo polubicie. - Uśmiechnęła się do niego drapieżnie i poszła w stronę drzwi. Czuła, że w razie czego łaskotki Feathera będą dla niej bardzo przydatne, jakby jej ojciec zapomniał, że miała wobec niego mordercze zamiary.

[z/t]

Sombra wyszedł za córką.

Sombra z/t

[Pokemona]

Malutka Pokemona weszła do Kącika Kostki Cukru. Od razu uderzył ją zapach wypieków. Przypomniała sobie, ze ostatnim przysmakiem była gorąca czekolada, którą piła kilka dni temu u tego miłego ogiera. Podeszła do lady i wybrała babeczkę o smaku jabłkowym. Zapłaciła ze swoich oszczędności, których miała niewiele. Następnie usiadła przy wolnym stoliku i powoli jedząc babeczkę rozejrzała się po Kąciku Kostki Cukru. Było tu wesoło i tłoczno, jak zawsze. Rozkoszowała się ostatnimi kęsami wypieku. Zobaczyła wychodzącego Sombrę i kryształową klacz. Na ten widok jej oczy skupiły się na tej niecodziennej parze, ale po chwili znowu rozjechały się na boki. Westchnęła i wyrzuciła papierek od babeczki do kosza, po czym ze spuszczonym łebkiem wyszła, myśląc o innych miejscach w Ponyville.

[z/t]