Dom Feathera i Spearmint

[Spearmint]

Spearmint jeszcze cicho płakała, gdy Feather ją tulił, łaskotał i całował. Wysłuchała go z uwagą i rosnącą zgrozą.
- Sadzicie niepokornym żonom maliny na brzuchu?! - Chwyciła się za głowę i nieco skurczyła w sobie. To brzmiało strasznie. Kolejne zdanie wypowiedziała z sporym zastanowieniem, cichutkim i pokornym głosem.
- Może tu posprzątać, panie Feather...

[Feather]

- Um... Nie chodziło mi o takie malinki... Chodziło mi o pocałunki - powiedział nieco zakłopotanym głosem.
Zdecydowanie powinna się zapoznać z tutejszą literaturą, szczególnie z romansami... Awww...
Widząc, jak bardzo się go wystraszyła, miał ochotę zachichotać i poklepać klacz po grzbiecie, mówiąc przy tym "och, nie bądź głupia". Ale, że pewnie jej obyczaje karzą brać jej wszystko dosłownie, powiedział po prostu:
- Wiesz, nie musisz się mnie bać i mówić mi "panie". Mów mi Feather, albo Łaskotek... I nie musisz sprzątać, jest czysto - uśmiechnał się przyjaźnie.

[Spearmint]

Dziwnie tu mówią na pocałunki, do tego cały czas myślała, że to na serio są owoce. Po ostatnich słowach Feathera rozejrzała się z wyraźnym niesmakiem.
- No chyba nie. - Powiedziała, widząc stan mieszkania. Szybko zlokalizowała miotłę, szufelkę, a i chyba nawet mop do podłogi i rzuciła się w bój z kurzem i brudem.

[Feather]

- W porządku, tylko się nie zmęcz...
Cóż... Skoro chciała się wykazać jako gospodyni domowa, nie mógł jej przecież zabronić. Najwyżej potem ją jakoś wynagrodzi, czy coś...
Pegaz rozpalił ogień w kominku i położył się na kanapie. Wynagrodzi... To jest myśl. Tylko co mógłby zrobić? Dom jest duży, więc i nagroda powinna być odpowiednia. A może by tak jej po prostu pomóc? Nie. Jeszcze weźmie to za obrazę. Lepiej zastanowić by się nad czymś innym... Seks? Troszkę za wcześnie chyba na to, no i nie wie, jak z jej obyczajami. Poza tym to troszkę chamskie, jak w filmach dla sadoli... Lepiej chyba by zrobić jej masaż... Lecz to też takie oczywiste jest. A gdyby tak kolacja w restauracji? W sumie na to go stać... Albo lepiej! Biżuteria!
- Powiedz mi taką jedną rzecz, Spearmint... Jaki jest twój ulubiony kamień szlachetny?
Logiczne było dla niego tylko to, że najładniej będzie jej w srebrze. Gorzej już z kamieniami. Miał plan kupna naszyjnika.

[White]

Zima. Jak jest zima, to jest chłodno, więc trzeba jeść. A tak przynajmniej kazała robić intuicja Obiektu. Kazała jej jeść tyle, ile tylko zdoła, by nagromadzić jak najwięcej ciałka, by nie było jej zbyt zimno, podczas mroźnych jak diabli, zimowych nocy. Szła przez Ponyville, a może raczej biegła, kryjac się za koszami, kubłami, skrzyniami, zaspami, za czym tylko mogła, byle nikt jej nie wypatrzył. Bała się, chociaż z drugiej strony obserwacja innych z bezpiecznej odległości wydawała się jej niesamowicie pouczająca. W krótce spostrzegła, że okno jednego z domków jest niedomknięte. Jednym susem wskoczyła do mieszkania, a traf chciał, że to była kuchnia. Panika, adrenalina, pośpiech - klacz wzięła co zdołała z kredensu i z lodówki, po czym uciekła tą samą drogą, robiąc przy tym bałagan i sporo hałasu. Właśnie zdobyła pokarm, który da jej siłę na przeżycie tego dnia, chociaż sporo nie zdobyła.
[z/t]

[Spearmint]

Sprzątała, sprzątała i sprzątała, aż w końcu dom wręcz lśnił. Z poczuciem dobrze wykonanego obowiązku odłożyła przyrządy do sprzątania.
- Kamienie? Dowolne, byleby nie kryształy. Zgroza, co Sombra wyrabiał, by je otrzymać. - Pokręciła głową, gdy nagle usłyszała hałas z kuchni. Spearmint zareagowała odruchowo, wpadając tam. Zmarszczyła brwi.
- Okradziono cię, a do tego śniego na podłogę naniesiono! - Krzyknęła zdenerwowwanym tonem.

[Feather]

- Rozumiem... Wybacz za te pytanie - odparł, przeciągając się na kanapie. Bacznie obserwował z niej klacz. Ale oczywiście nie po to, by sprawdzać, czy sprząta. Bardziej chodziło mu o oglądanie jej wdzięków, które pięknie prezentowała, za każdym razem, gdy nachylała się by coś sprzątnąć, zamieśc, odkurzyć... Nawet przy sprzątaniu była przepiękna. Ach... I nagle seans został przerwany przez dziwne zajście. Zerwał się prędko, poleciał do kuchni... Cóż, skradziono żarcie, jak się domyśliłpo oględzinach.
- Wiesz... Jakby okradli nas z czegoś cennego bardzo, to można by się martwić. Trzeba pilnować okien... Daj, ja to sprzątne, ty odpocznij - uśmiechnął się i sam wziął się za sprzątanie bałaganu w kuchni. Przez te wszystkie dni nie przywykł do wyręczania go z domowych obowiązków.

[Spearmint]

-Tyleż jedzenia zmarnowane. - Jęknęła z zawodem Spearmint, zgodnie z rozkazem idąc na kanapę i kładąc się na nią, by odpocząć. Dziwnie się czuła z Featherem. Nie był zaznajomiony z zwyczajami Imperium, a obecne zwyczaje zdawały się być kompletnie inne. Na razie wiele rzeczy go w niej bawiło, jak na przykłąd zapytała o tego kota, a skąd niby miała wiedzieć, że tu nie każde źródło mięsa jest dobre? I nie była pewna wyboru, tu chyba klacze miały dużo większą swobodę.

[Feather]

- Wiem Spear... Ale i tak już nie znajdziemy złodzieja, a szukanie kogoś za tak błahą kradzież byłoby dziwne - odparł z małym zawodem.
Sprzątanie kuchni zajęło mu prawie dwadzieścia minut. Włamywacz nieźle nabałaganił, również w szafkach, w kredensie, a nawet w samej lodówce, więc dotarcie do tych wszystkich zakamarków wymagało dobrej percepcji i niemałej zwinności. Szególnie, jak jest się kucykiem. Gdy skończył porządki, odłożył akcesoria do konserwacji powierzchni płaskich i poleciał do klaczy.
- Skończone - rzekł z zadowoleniem - Słuchaj, mam propozycję. Widzisz, tam są książki, różne - wskazał na bilbioteczkę - Może poczytasz sobie coś, by dowiedzieć się więcej o naszej kulturze, a ja skoczę na miasto wypożyczyć jakąś o waszej? No i czeka cię mała niespodzianka, jak wrócę.

[Spearmint]

Pewnie że zauważyła biblioteczkę w czasie sprzątania, ale wtedy nie przyszło jej do głowy, by z niej skorzystać. Kiwnęła głową na znak, że rozumie, wzięła jakąś książkę o historii i usiadła na kanapie, trzymając swoją książkę do góry. Tak było dużo zabawniej, przynajmniej według niej, szczególnie reakcje innych kucyków na takie zachowanie.
- Ale śmiem wątpić, byś coś znalazł o naszym Imperjum. - Odparła mu, czytając.

[Feather]

- Jak nie spróbuję, to się nie dowiem, więc spróbuję, może będzie jednak ta książka. Jeśli nie, to najwyżej poproszę cię, byś mi conieco opowiedziała o nich. A teraz wybacz, ale znikam z domu na jakiś czas. Przy drzwiach frontowych znajdują się dwa klucze. Ja wezmę jeden z nich, jeśli chcesz wyjść, weź drugi ze sobą. To ja idę.
Pegaz podleciał do klaczy, by ucałować ją w policzek i przytulić, po czym wyszedł z domu, żegnając się słowami:
- Narazie kochanie.
Dopiero jak był na dworze, zdał sobie sprawę z tego, że nazwał Spearmint "kochaniem". Co zo wtopa.
z/t

[Spearmint]

Spearmint pożegnała Feathera ładnym uśmiechem, po czym w spokoju czytała książkę. Nie wytrzymała za długo, wreszcie odłożyła książkę i zaczęła uprawiać gimnastykę. Potem zrobiła sobie kanapkę i nakarmiła kota jakimś kawałkiem mięsa z lodówki. Gdy nieobecność Feathera się wydłużała, postanowiła się przejść, ot tak dla zabicia czasu.

[z/t]

[Feather]

A więc było po wszystkim... Ktoś zwrócił mu tchnienie życia, co oznaczało, że nie był już kukłą na usłuhach tego feniksa... Ciekawe. Cóż, jeśli miałby wrócić, to pewnie dostałby z góry opierdol, czy umarłby. Może testowali tylko jego zaangażowanie? Kto wie... W każdym razie, teraz jest u siebie w domciu i czeka na Spearmint. Nie bezczynnie, bo w końcu zaczął przygotowywać kolację, a może raczej same produkty, by później ją sporządzić na szybko, gdy wróci. Oprócz tego, to dał się też porwać lekturze pewnej książki, która mogłaby odstraszyć "normalne" kucyki. O architekturze śliskich, wilgotnych, zagrzybionych lochów mało kto pewnie lubi czytać, a już tym bardziej o tym, jak powinny wyglądać sale tortur. W połowie tej krótkiej, liczącej 100 stron książeczki, jego myśli znowu powędrowały... Ach tak. Feather jak już się uwziął na jakąś książkę, to potrafił przeczytać ją w naprawdę szybkim tempie. No tak. Jego myśli znowu wróciły do tego, co go spotkało... Teraz Tali znienawidzi go jeszcze bardziej, a znając życie ta fochata zebra nie da mu szansy by to odkręcić.
Ach, pierdzielić ją... - pomyślał Łaskotek.
Już nie jeden raz zrobił coś głupiego, więc to chyba jakoś przeboleje. Chociaż trzeba przyznać, że wyrzuty sumienia nieco nim targają. Ach... Mogła by już wrócić ta Spearmint.
***
Dłużyło mu sie, a nie było późno. Udał się więc do swojego Salonu.
Z/T

[Feather]

Feather wszedł z klaczą do domu. Od razu skierował się do salonu, gdzie położył ją na kanapie, okrył kocykiem, oraz napalił w kominku.
- Zrobię ci kakaoko. Co ci zrobić do jedzonka? Pewnie jesteś głodna, biedactwo... - biegał od klaczy do kuchni, przygotowując posiłek - Jak chcesz, to możesz mi opowiedzieć coś o sobie, to potem też ci opowiem - uśmiechnał się, niosąc kubek kakao - Proszę, przyjaciółko moja mała - podał je.

[Pokemona]

Klaczka czuła się zdezorientowana takim szumem dookoła jej osoby.
- Dziękuję. - wzięła kakao - No więc... Nie ma tu co dużo mówić, urodziłam się w CloudsDale, albo raczej się tam wychowałam. W tamtej szkole miałam kilka przyjaciółek, ale wyjechały. Poprosiłam o przeniesienie do tutejszego sierocińca, ale okazało się to błędem. Zaczęło się od kilku podłożonych kopytek, ale potem jakby się wyłączyłam przy rozciągniętej linie. Kiedy się ocknęłam... Trzymałam kopyto... Przy gardle tego jednorożca, który mi ją podłożył. Nie wiedziałam, co się stało, ale od tamtej pory nazywają mnie Nawiedzona. Kiedy ja nawet nie wiem, co zrobiłam... - klaczka wzięła łyk ciepłego napoju, a po jej policzku spłynęła łza.