Jezioro

[Fanagoria]

-Nie jest Ci za ciężko? Powiedz, a zejdę. Może uda mi się przejść jakiś kawałek...
Mówiła zaspanym głosikiem.
-Daleko mieszkasz...?

[Spirit]

Spirit wolnym krokiem przyszła nad jeziorko. Był piękny słoneczny dzień. Zwykle wolałaby przyjść tutaj nocą , gdy tafla wody odbija światło księżyca oraz gwiazd. Szczerze to bardziej lubiła noc niż dzień. No nic , w każdym bądź razie musiała odetchnąć od hałasu irytujących współlokatorów. Ułożyła się wygodnie na trawie i zaczęła wzrokiem szukać znanych jej gatunków ziół. Ziemia wokół wydawała się dość wyjałowiona , więc nic poza trawami tutaj nie rosło. Klacz , nie mając lepszego zajęcia , wzięła głęboki oddech i zaczęła medytować.
Po kilku godzinach odpoczynku klacz wzięła swoje rzeczy i wzbiła się w powietrze , lecąc w stronę domu.
z/t

[Feather]

Z jakiegoś bliżej nieznanego powodu, Feather udał się nad jeziorko. Miał już i książkę (starą) o Kryształowym Imperium, i naszyjnik z masy perłowej, dla swojej klaczy serca. Usiadł sobie mad brzegiem. Nie na długo, bowiem śnieg zaszczypiał go w dupkę. Postał chwilę, porozmyślał...
/eq - żelazny miecz, plecak-kostka, ubranie/

[Reetmine]

MG



Biały pegaz-fetyszysta nie wiedział jakaż to siła ściągnęła go nad jezioro, zapewne też i sam wszechświat nie znał na to odpowiedzi. Fakt faktem Feather( niegdyś Blade) znalazł się na torze gościa z nieogarnionych przestrzeni kosmicznych, powszechnie znanego jako pan meteor. Nie był zbyt duży, tak koło 5 metrów średnicy i z 5 ton wagi. Pegaz najpierw zobaczył oślepiające światło, potem usłyszał świst, następnie zaś duże ciepło. Później nic nie poczuł, na własne szczęście, zostało mu darowane przeżywanie topienia się ciała i wypadania kości. W skrócie odpadł ze świadomości.

Feather z/t

[Fanagoria]

Fan po wyjściu z domu Darkyego szła przed siebie... Słońce świeciło, wiał lekki wietrzyk, jednak było naprawdę bardzo zimno. Pamiętała jako-tako drogę nad jezioro gdzie wczoraj znalazł ją DarkFire. Chodziła smutno wzdłóż brzegu. Drżała z zimna.. Na jej długą grzywę i ogon spadały płatki śniegu, przez co jej włosy zaczęły wilgotnieć. Po kilku powolnych kółkach wokół jeziorka, nie wiedziała już skąd przyszła. Nie wiedziała co robić.. Spanikowała. Zaczęła nerwowo kręcić się w miejscu.. Widziała jakieś kuce, jednak bała się poprosić któregoś o pomoc. Po chwili odgarnęła kopytkiem trochę śniegu, by odkryć zmarzniętą ziemię. Usiadła na ogonie, chcąc mieć trochę cieplej, jednak on jak z resztą cała ona był przemoczony. Odgarnęła więcej śniegu i położyła się zakrywając się grzywą. Patrzyła w wodę.. Czekała. Jednak nie wiedziała na co.

[DarkFire]

Kierując się jej śladami wiedział że zmierza w stronę jeziora... Nie znała okolicy więc zapewne się zgubiła... Zaczął się rozglądać za ukochaną. Po pewnym czasie wreszcie ją zauważył zmarznięta i drżącą na śniegu... Ten widok go przeraził. Ruszył galopem (Co bardzo go męczyło...) I dobiegł do klaczy ciężko dysząc... Stopił śnieg wokół niej i położył się tuż obok by ogrzewać ją nie tylko ciepłem z bariery ale również swoim własnym.
- Kochanie... Co Ty sobie myślałaś... Nie znasz tej okolicy... Czemu tak wybiegłaś... Celestio... Nawet nie wiesz jak ja się o Ciebie martwiłem...
Przytulił się do niej mocno by wreszcie przestała drżeć.
- Już dobrze kochana... Jestem tutaj... Spokojnie...

[Fanagoria]

Fan słyszała że jakieś kopytka biegną po śniegu w jej stronę. Przestraszyła się, myślała, że ktoś znów chce zrobić jej krzywdę. Energicznie uniosła drżący łepek i zobaczyła Darkyego. Na początku bardzo się ucieszyła na jego widok, jednak po chwili przypomniała sobie całą sytuację w jego domku. Znów opuściła smutny ryjek na ziemię. Wiedziała, że jest już obok. Mówił coś, jednak słyszała wszystko jakby zza ściany. Czuła, że śnieg pod nią się roztapia, że ziemia się rozgrzewa. Czuła też jego ciepłe ciało. Nic nie mówiła, prawie nic nie słyszała.. Nie mogła. -Co się dzieje...? Myślała przestraszona. Była jakby bardzo oszołomiona. To było bardzo dziwne uczucie. Jednak mimo wszystko, czuła jakiś spokój wiedząc, że Darky jest przy niej.

[DarkFire]

Ogier widząc że nie reaguje na prawdę ogromnie się wystraszył. Zaczął ją miziać noskiem i skupił na niej swoje zaklęcie ogrzewające.
- Prosze... Aniele mój słodki... Odezwij się do mnie... Już wszystko dobrze...
Osuszył jej ogon i grzywę. Jej ciało było już całe suche. Miał nadzieje że odpowie... Jak nie będzie zmuszony zabrać ją do szpitala... Okropnie się martwił.
- Kochana... Błagam... Powiedz coś... Powiedz co się stało...

[Fanagoria]

Po chwili uniosła smutny pyszczek i spojrzała ogierowi w oczy. Oczy w których dostrzegła troskę, opiekuńczość, czułość, miłość.
-Przepraszam...
Powiedziała powoli z dużą szczerością w głosie. Oparła na nim głowkę. Darky był taki ciepły.. Nie wiadomo dlaczego, była bardzo zmęczona. Zastanawiało ją skąd u niej ten kiepski stan..
-Dziękuję, że po mnie przyszedłeś... Dziękuję...
Pociągnęła cicho noskiem.
-Kocham Cię...

[DarkFire]

Na jej przeprosiny szybko odpowiedział czule.
- Nic się nie stało kochanie... Nie masz za co przepraszać... Ważne że wszystko z Tobą dobrze...
Wtulił się w nią jeszcze mocniej... Gdy oparła na nim główkę poczuł radość że jest obok... Że go kocha... Że mu ufa...
- Musiałem za Tobą iść... Nie mogłem Cię tak zostawić... Kocham Cię pamiętasz?
Uśmiechnął się miło dalej miziając ją delikatnie. Słysząc jej ciche wyznanie jego uśmiech się zwiększył...
- Tak.. Najwyraźniej pamiętasz... Ja Ciebie też..,
Mimo że leżeli na ziemi... Było całkiem wygodnie i przyjemnie... Zapewne dlatego że był sam na sam z ukochaną... Nie chciał się na razie nigdzie ruszać...

[Fanagoria]

Miziała noskiem jego szyjkę. Pamiętała, że to lubił.
-Jesteś kochany.. Naprawdę..
Czując, że ogier nie chce się stad ruszać, pchnęła go lekko główką, tak, że upadł na bok. Fan uśmiechnęła się delikatnie i również położyła się na boku. Ułożyła główkę na jego ciepłym brzuszku i miziała kopytkiem jego nóżkę. Czuła się znacznie lepiej. Słońce świeciło nad nimi, jednak chyba miało zamiar zaraz zajść. Fanagoria liczyła na wspólne oglądanie zachodu, a może nawet i podziwianie gwiazd nocą.. Nieważne. Ważne, że była teraz z ogierem, którego kochała.

[DarkFire]

Mruczał rozkosznie gdy miziała go noskiem... To było milusie... Zaśmiał się cichutko gdy pchnęła go na bok...
-Cio robis Aniołku?
Uśmiechnął się rozkosznie... Czuł jak kładzie swoją główkę na jego brzuszku... To było takie słodkie i miłe... Ogier był wniebowzięty... Wszystkie jego troski odpłynęły... Darky nie zwracał uwagi na nic innego tylko na nią... Oglądał ją z podziwem rozkoszując się jej pięknem...
-Jesteś najcudowniejszą klaczą w Equestrii...
Musiał to powiedzieć... Samo wyrwało mu się z pyska... Wierzył w te słowa jak w to że trawa latem jest zielona...

[Fanagoria]

Klacz zaśmiała się cicho na komplement. Uwielbiła gdy ogier mówił jej takie miłe rzeczy.
-Dziękuję... Jesteś kochany.
Powiedziała nieśmiało. Było jej bardzo przyjemnie tak wylegiwać się z Darkym na ogrzanej trawce, jednak zapytała:
-A nie myślisz, że powinniśmy iść do Ciebie do domku żeby sprawdzić co ze Spirit i maluchem? Póżniej najwyżej pójdziemy sobie na spacerek jeśli wszystko będzie dobrze z tym brzdącem.
Powiedziała słodko z nie znikającym uśmiechem na pyszczku, po czym cmoknęła ukochanego w policzek.

[DarkFire]

Uśmiechnął się do klaczy milutko.
- Nie ma za co moja kochana... Każde moje słowo jest prosto z serduszka.
Po jej następnych słowach przypomniał sobie o tym co się działo... - No tak... Maluch... Ech... Trzeba się nim zająć i zobaczyć co ze Spirit... - Przyjął pocałunek z radosnym uśmiechem
- Masz rację myszko... Wyleciało mi z głowy... Odpłacę Ci to kochanie.
Wstał powoli pomagając przy okazji ukochanej po czym ruszył z nią w kierunku swojego domku

<zt>

[Pokemona]

Mała klaczka podeszła nad jeziorko. Stanęła tuż nad brzegiem i spojrzała na swoje odbicie. Odgarnęła grzywkę i spojrzała na swoje zezujące na boki oczy odbijające się na tafli wody. Rozłożyła skrzydełka i pozwoliła, aby chłodna wieczorna bryza muskała jej pióra. Czuła się źle. Po raz kolejny zawiał wiatr przy zawieraniu nowej znajomości i znowu została wyśmiana przez swój zez. Mała łza spadła do jeziora. Klaczka wstała i przetarła oczy. Rozejrzała się. Nie chciała, aby do wyzwisk dołączyła "Beksa". Podeszła do najbliższego drzewa i zerwała z niego liść. Położyła go na wodzie. Westchnęła przypominając swoje koleżanki z poprzedniej szkoły. W tej nowej nie miała nikogo, kogo mogłaby nazwać "przyjaciółką". Byli tam tylko przyjacielscy inaczej. Pegazka skoczyła na najbliższy kamień. Był bardzo śliski. Z głośnym "chlup" wpadła do wody w jednym z głębszych miejsc.