Sypialnia Celestii

[Black Cloud]

Słysząc zezwolenie, Cloud otworzył powolnie drzwi. Kiedy tylko rozszerzyły się na tyle, by widać było całą jego sylwetkę, przymknął oczy. Ukłonił się lekko, acz nisko, szybko jednak podnosząc się do pionu i otwierając swe żmijowate oczy, którymi spoglądał na księżniczkę. - Witaj, Pani. - Przywitał się, jak zwykle, tym swoim obojętnym tonem. Zrobił kilka kroków, na wstępie prezentując dwa, skrzyżowane ze sobą miecze na jego grzbiecie, oraz srebrzysty medalion - na szyi. - Nazywam się Black Cloud. Jak zapewne zauważyłaś, Pani, jestem czarownikiem, który trudni się zabijaniem niebezpiecznych potworów... - Dopiero teraz spojrzał na obecną tutaj inną klacz... klacz? Trochę dziwna była, chociaż może lepiej niech taki wybryk natury, jak on, nie wypowiada się na ten temat. Powrócił wzrokiem na Celestię. - Chciałem zapytać, Pani, czy nie potrzebujesz usług moich... czy nie trapią jakieś upiory, strzygi, wilkołaki... inne ścierwa? - Tak, pięknie potrafił zepsuć swoje dobre maniery, zapominając się i używając dość nietaktownego słowa w rozmowie z przedstawicielką rodu królewskiego... kochajcie go za to!

[Black Cloud]

Spojrzał się na zebrę. Musiał przyznać, że takiego kuca jeszcze nie spotkał. Do tego, dość nieudolnie próbowała mu dokopać, samej robiąc z siebie pośmiewisko. W jego mniemaniu, było to... po prostu komiczne, co oczywiście ukazywał długim przyglądaniem się jej w całkowitym milczeniu, a jego twarz, jak gargulca na katedrze, nie pokazywała nic, oprócz tego, co na niej wykuto - wieczną obojętność. Zmrużył na moment ślepia, podczas lustrowania jej, zaraz omijając wzrokiem jej personę. Pindrzyła się. Po prostu. Równie dobrze, mógł śmiało teraz powiedzieć o niej, że jest panienką lekkich obyczajów... na razie jednak, nie ma ku temu powodów. Zamknął swe gałki oczne i wygiął lekko szyję, przez co jego kark strzelił. Potrzebował czasem tak zrobić, a kiedy już to uczynił, otwarte oczy powędrowały z powrotem na księżniczkę. - Nie chcę marnować Twojego czasu, Pani. Jeśli sobie życzysz, przyjdę w innym czasie... chociaż przeznaczyłem dużo czasu i środków, by dotrzeć do Ciebie teraz. - Rzucił, wydawać by się mogło, że znów obojętnie, jednak względem samej Celestii mógł okazać szacunek, którego ot tak u niego nikt sobie nie zdobędzie...

[Celestia]

Księżniczka z zadowoleniem spoglądała na uśmiechającą się Tali. Już chciała coś powiedzieć, ale ktoś wszedł do jej sypialni. Celestia wielu rzeczy mogła się spodziewać późną porą w swej sypialni, ale nie czarownika zajmującego się zabijaniem potworów. "Dziwne, nie wiedziałam, że do mojej sypialni może na dobrą sprawę wejść praktycznie każdy, i to na dodatek bez mojej wiedzy. Trzeba się będzie tym zając w pierwszej kolejności i stracić geniusza który wpadł na taki pomysł". Zastanowiła się czy nie trapią jej jakieś potwory. Bardziej to ona dręczyła upiory, nie na odwrót; z tutejszą zamkową strzygą była w nawet dobrych stosunkach; wilkołaki i inne psowate nauczyły się unikać okolic przykładem bestii zwanej Gévaudan.
- Oczywiście Tali, nie będę ciebie zatrzymywać. Bezpieczniej dla ciebie będzie w ten sposób wrócić do Ponyville.- Zwróciła się do Clouda.- Na chwilę obecną nie dysponuje informacjami o potworach dewastujących te okolice, obecnie przebywa tutaj więcej wojska i wątpię, by przez jakiś czas coś się tutaj pojawiło niebezpiecznego. Rozumiem, że sporo poświęciłeś by się tutaj dostać, ale nic nie wiem o robocie dla kuców parających się tym zajęciem.

[Black Cloud]

Wysłuchał jej spokojnie. Cóż, trudno powiedzieć, by mógł się do niej dostać kompletnie każdy... w końcu, on nie jest kimś zwyczajnym. Nie, nie stoi ponad prawem, jednak ma możliwość badania miejsc, jako specjalista od różnych zjawisk. - Rozumiem, Pani. Szkoda... jednak... - Zastanowił się chwilę, jak sformułować wypowiedź, by jej nie urazić. - Widzisz, Pani, oboje wiemy, co miało miejsce tysiąc lat temu... mam na myśli przypadek Twojej siostry, księżniczko. - Przejechał wzrokiem po komnacie, szukając inspiracji do tego, by trafnie dobrać słowa i nie urazić niczym uczuć Celestii. - Chodzi mi o to, że nigdy do nas nie dotarł kompletny protokół z jej powrotu i z opisem... emm... "przypadku" księżniczki Luny. - Powrócił swoimi kocimi oczyma na nią. - Nie zrozum mnie źle, Pani. Jeśli już tu jestem, chciałbym zająć się w miarę swoich możliwości przebadaniem Twej siostry. Mam duże podstawy by twierdzić, że była to klątwa... - Zniżył nieco ton, nie zrobił tego jednak umyślnie, to był jego odruch. - ... a, jak wiadomo, klątwy mogą wracać... byłbym rad, jakbyś dała mi możliwość kontaktu z Twoją siostrą, Pani. Bym mógł sprawdzić, co się stało, dzieje i, ewentualnie, co stać się może. - Ponownie przymknął ślepia. Rozumiał, że to może być drażliwy temat.

[Celestia]

Celestia ze spokojem obserwowała znikającą Tali, jak i słuchała tego co ów cały Cloud miał do powiedzenia. Już miała mu odpowiedzieć co myśli o jego kompanach, sprawie siostry i tej całej "klątwie", "heroldzie ładu" czy czym to było w istocie, ale się opanowała. Przypomniała sobie słowa swojego osobistego psychologa( jakiś minotaur co ponoć podróżował po całej Equestrii i pomagał w pewności siebie Fluttershy) o to, że zbyt łatwo wpada w gniew i często nie panuje nad sobą. Jak i że powinna zmienić podejście do swoich poddanych( zwłaszcza tych przejawiających agresję wobec niej) z psychopatycznego na bardziej miły. Liczyła w myślach te góry kuców oddających jej pokłon, po czym spojrzała z uśmiechem na Clouda.
- Niestety, nie mogę zezwolić ci na jej przebadanie, gdyż to moja siostra. Gdyby jednak ona sama się na to zgodziła nie miałabym nic przeciwko temu.- Powiedziała to miłym, przyjemnym głosem. Ciekawiło ją jak Luna zareaguje na jego... propozycje. Może pokaże jaką "miłością" darzy swoich wyznawców nocy.

[Black Cloud]

Spojrzał tak na nią, nieco zaciekawiony, co jednak nie przejawiło się żadnym konkretnym wyrazem twarzy. - Oczywiście, nie zamierzam nic robić wbrew jej woli. Jeśli mi powie, żebym odszedł, do odejdę... - Zaczął, wyjaśniając pierwszą rzecz. - Mi chodziło jednak o to, Pani, byś powiedziała mi, gdzie aktualnie mógłbym ją znaleźć. Bądź, jeśli będzie Ci tak wygodniej, umówić mnie z nią jakoś... - Chociaż ta druga opcja wydawała mu się nader dziwna i raczej Celestia nie okaże tyle przychylności. Black poruszył głową ponownie, wydając ten sam dźwięk, co wtedy - strzelenie kości jego karku. Pozwolił sobie przysiąść i obserwować dalej Celestię. - Widzisz, Pani, moim zadaniem jest likwidowanie zagrożenia, możliwie jak najmniej mieszając się w politykę... nie, nie chcę zabijać Twojej siostry, wszystko staram się robić tak, by klątwy i uroki zdejmować. Potrzebuję jednak kontaktu z księżniczką Luną... dla tego, proszę Cię, Pani, o tę przysługę... czy byłoby to możliwe?

- Przebywa w swoim pokoju, a przynajmniej powinna. Nie jestem pewna, dawno się z nią nie widziałam. Nie mogę ci dać zgody, gdyż ona jest dorosłą klaczą, z wolną wolą. Nie umówię, bo jej mogło by się to nie spodobać gdyby dowiedziała się o co chodzi. Powiedzmy, że mamy parę różnic w poglądach. I wiem, że nie chcesz jej zabić, wierz mi. Jeśli to ci będzie odpowiadało gdyby aż tak jej się nie spodobała twoja propozycja będziesz mógł bezpiecznie odejść. Uznajmy rozmowę za zakończoną, jej sypialnia jest w wieży naprzeciwko. Co zrobisz, twoja wola.

Pokłonił się lekko i odszedł...

[zt] pisz to po wychodzeniu z tematu.

[Celestia]

Celestii nudziło się strasznie w pałacu, nic się nie działo poza typowo prawnymi pierdołami. Nie było żadnych potworów i wrogów do zwalczania, żadnych poważniejszych spraw sądowych ani nawet żadnej wojny do wygrania. Z wielką chęcią by pokazała innym swoje "zdolności dowódcze", minęło już wystarczająco wiele wieków od lekcji jakiej dał jej władca Gildedale Ponyleon Ponaparte by nie podszkoliła się w sztuce bitewnej. Dziwiła się czemu jej właśni wojskowi odżegnywali ją od uczestnictwa w konfliktach zbrojnych. Zresztą to nieważne, nudziło jej się niemiłosiernie. Nie było też Philomeny, pewnie gdyby była to by zadręczyła ją miłością na śmierć. A nie, ta była teraz facetem, zatem pewnie robiłaby mu wszystko na złość. Zgodnie z jej wiedzą on przebywał obecnie gdzieś w Ponyville. Przy użyciu magii mogła stwierdzić, że był razem z Shade Hunt. To dobrze, rozmowy z nią zawsze wpływały dobrze na samopoczucie. No i była też tam Twilight, można by ją odwiedzić, dawno nie dostała żadnych listów o przyjaźni. Chociaż to może poczekać, najpierw upokorzy feniksa przed pegazicą. Tak, to zdecydowanie poprawi jej humor. Jednak głupio by wyglądało gdyby sam władczy alicorn sam wszedł do normalnej karczmy, dlatego musiała zmienić wygląd. Przybrała wygląd dużego jednorożca, przypominała Fleur de Lis, tyle że zamiast różowych włosów miała je w kolorze tęczy. To akurat ciężko było ukryć. Znaczek też się nie zmienił, ubrała więc złotą pelerynę wysadzaną diamentami. Tak, teraz nikt jej nie rozpozna! Zadowolona wyskoczyła przez okno chcąc polecieć błyskawicznie do Ponyville.

Dopiero spadając przypomniała sobie, że nie ma skrzydeł. Na szczęście od urodzenia miała koci instynkt, z gracją wylądowała na czterech kopytach przed dwójką całujących się gwardzistów. Była nie mniej zaskoczona od nich, dlatego szybko wstała i się otrzepała.
- Razem z Luną bierzemy udział w tym roku w Siostrzanych Zawodach, dlatego trenuje skoki w dal. Luna pilnuje Canterlot, a wy mnie nie widzieliście.
- Oczywiście wasza wysokość, choć dla mnie to bardziej wyglądało na skok spadochronowy.
Niepokojona przez nich księżniczka z prędkością błyskawicy biegła do Ponyville, tamta dwójka wróciła natomiast do migdalenia się.

z/t

[Luna]

Luna z prędkością błyskawicy wpadła do komnat swojej siostry, zupełnie nie zważając na to, że jest środek nocy i władczyni zapewne śpi. Nawet nie zdążyła sprawdzić, czy Celestia w ogóle tam jest. Za miast tego wbiegła krzy.. mówiąc donośnie:
- Siostro, mamy pilną sprawę. Koniecznie musimy z tobą teraz porozmawiać!
Luna była wyraźnie czymś zaaferowana.

[Celestia]

Jej wysokość Celestia smacznie sobie spała, gdy ktoś postanowił przerwać jej sen. Gdy ta użyła swojego dosyć donośnego głosu władczyni dnia z wrażenia spadła z łoża, uderzając kilka razy w ziemię ogonem i skrzydłami. Dopiero po chwili zrozumiała, że nic nie wybuchło i nie będzie musiała schować się w schronie w podziemiach stolicy. Wstała i ziewnęła, nie przejmując się zbyt tym, że to nieeleganckie.
- Nawet nie jest wieczór ale noc, trzecia nad ranem. Wolałabym rano o tym porozmawiać ale pewnie nie wchodzi to w grę, zatem mów. Znów ktoś ciebie zdenerwował? Jeśli tak to daj słowo, a ja zamknę go w lochach.- Powiedziała szczerze jej starsza siostra.

[Luna]

- Jest gorzej! Znacznie gorzej! - powiedziała. Szukając odpowiednich słów zaczęła chodzić w kółko po komnacie. W końcu zatrzymała się - Widziałam Sombrę. On żyje! - by podkreślić dramatyzm tych słów, Luna energicznie rozłożyła skrzydła - Jest po części pozbawiony mocy i słaby, ale to na pewno on! Wyczułam jego obecność w lesie Everfree i pogalopowałam to sprawdzić. W tej chwili jest uwięziony w tymczasowym magicznym więzieniu ale... - zawiesiła głos - nie wiem co robić dalej. Nie możemy go wypuścić, bo wiemy, że zaczął by krzywdzić inne kucyki.
Luna nawet nie myślała o zabiciu Sobmry. W końcu nie była takim potworem jak on.

[Celestia]

- Gorzej? Ktoś ciebie zaatakował!- Księżniczka nie była w stanie sobie wyobrazić jak mogło być gorzej, czyżby znów pojawiło się zagrożenie pokroju Discorda? Gdy ta powiedziała o zobaczeniu Sombry początkowo myślała, że żartuje, ale powaga siostry temu przeczyła. Wątpiła by ktoś przebrał się za niego, Luna raczej by się nie pomyliła. Dobre było to, że zamknęła go w lochach, nie za dobrym pomysłem byłoby puszczenie go wolno. Usiadła i zrobiła sobie kawę i poczęła ją wolno pić, raczej dzisiaj już nie zaśnie.
- A więc jakoś zdołał przeżyć, to problematyczne. Że nie mógł zniknąć po starciu w królestwie Cadance... Powiedz mi, zdołał już kogoś skrzywdzić, a może zaczął szerzyć terror między kucykami? Jestem pod wrażeniem że nie ukrywał swej obecności, wyciągnęłaś coś z niego?

[Luna]

Luna potrząsnęła głową. Heh Celestia miała rację, powinna coś takiego zrobić, zamiast tego od razu pobiegła do siostry.
- Nie - przyznała ze wstydem - myślałam najpierw go trochę nastraszyć, zobaczyć jaką ma moc, ale on jest chyba pozbawiony instynktu samozachowawczego. Terror... - zastanowila się - zniszczył posąg Nightmare Moon w lesie i przestraszył dzieciaki. Chodzi o to siostro, że dobrze wiemy iż jego serce jest czarne i dla niego nie ma nadziei na zmianę.

[Celestia]

- Nic się nie stało, nieczęsto widzi się zagrożenie dla świata które od tak chodzi po świecie. Albo musiał oszaleć, albo być tak pewnym siebie, że nie liczył się ze spotkaniem z nami. Czyli jeśli dobrze zrozumiałam nie zrobił nic poważnego?- Usiadła na łożu i pociągnęła trochę czarnej, bez cukru. Cukier to biała śmierć, a gorzką kawę piją tylko twardziele, przynajmniej w jej mniemaniu. Odstawiła filiżankę i zrównała się z siostrą, stojąc z nią skrzydło w skrzydło.
- Jeśli jest słabszy to działa na naszą korzyść, bez trudu będziemy mogły go pokonać. Wiem, że Sombra nagle nie zmieni swojego zachowania i nie stanie się oazą dobra, ale teraz nie stworzył terroru. Mimo wszystko nie można wykluczyć, że jednak to zrobi, więc mogę się go pozbyć jeśli chcesz.
Ostatnie zdanie rzekła z rozbrajającą szczerością.

[Luna]

- Jeśli go wypuścimy, to tylko kwestia czasu, aż kogoś skrzywdzi. Co powiemy potem temu skrzywdzonym kucykom? "przepraszamy, wiedziałyśmy, że tak będzie, ale musiałyśmy czekać na jego ruch" ? - Luna prychnęła. Może to, że niczego jeszcze nie zrobił, było częścią jakiegoś planu - Pozbyć? Jak to "pozbyć"? - spytała, otwierając szeroko oczy - Jeśli to zrobisz, nie będziesz wiele lepsza od niego - zauważyła.

[Celestia]

Celestia uśmiechnęła się do niej i zaczęła kopytem ją głaskać po grzywie, siostra była tak urocza gdy dochodziło do wszelakich trudnych decyzji politycznych, takich z których nie dało się wyjść nieubrudzonym. Sprawę z Sombrą mogłaby rozwiązać w ciągu kilku minut, ale wtedy siostra by wiedziała co ona zrobiła, a nie chciała kłótni z powodu jakiegoś obłąkanego czarnoksiężnika.
- Jesteś najlepszą siostrą z możliwych, teraz już się nie dziwię czemu tak za tobą przepadają. Gdyby ten kraj nie dotykały choroby, wojny i przestępczość, gdyby kuce byłyby wobec siebie mniej... niemiłe, byłabyś idealną władczynią.- Przestała ją gładzić i podeszła do swojej szafki. Założyła swą koronę na głowę, podobnie jak i złote buciki.- Będę z tobą szczera: najlepiej by się go było pozbyć, raz na dobrze. Raz już uciekł z lodowego więzienia, więc i ucieknie drugi, choćby to było samo jądro ziemi. Czyż same teraz nie łamiemy prawa go przetrzymując? Za chęci karać nie można, a teraz tylko podejrzewamy, że może dokonać czegoś złego... Porozmawiajmy z nim Luno, jak się domyślam przebywa on teraz w lochach?