Jezioro

[Apple Fritter]

Apple wyczuła irytacjo-agresjo-niewiadomoco i odsunęła się od niego, lekko obrażona. Dziadek jej odpowiadał że są ogiery które wolą co innego od klaczy, są ogiery bojące lub wstydzące się przy klaczach itp. ale zawsze myślała że jest to domena wyłącznie zdegenerowanego świata wielkich miast.
-Nie to nie. - powiedziała głosem dużo mniej cieplejszym. Nie była fochatą panienką, ale no rzesz kurcze blade jeśli kogoś ratuje, poi, opowiada historię/uczy i stara się być przyjaznym to wypadałoby chociaż udawać przyjaznego.
- To co, idziemy już? Wezwę jakiegoś twojego koleżkę jak będziemy bliżej Ponyville i jakoś się ciebie odholuje do łóżka.

[StormStar]

- Wybacz.... Nie chciałem urazić. - Odparł widząc reakcje klaczy.
Chciała już iść... Mógł jej powiedzieć, że dalej sam da sobie radę... Ale by sklamal. Postanowił więc spróbować wstać. Po nie całej minucie jekow i narzekania stał tuż obok klaczy gotowy do dalszej drogi.
- prowadź

[Apple Fritter]

Apple początkowo chciała patrzeć jak go boli, ale na jego przeprosiny i jęki od razu serce jej zmiękło. Szybko złapała go za przednie zdrowe kopyto. tak żeby go podeprzeć i pomogła wstać.
-Masz gdzieś tu jakiegoś znajomego u którego można by cię przenocować, czy mam ci poszukać jakiegoś miejsca na odchorowanie? Bo chyba nie szedłeś na taką wyprawę bez żadnego towarzystwa?

[StormStar]

- wiesz... tak się składa, że... nie mam znajomych... wiem jak to brzmi. Moi rodzice zginęli gdy byłem jeszcze źrebakiem. Opiekowała się mną ciotka... ale podsłuchałem kiedyś jak mówiła jak ją męczę... więc odszedłem, byłem wtedy nastolatkiem. Od tamtej pory podróżuję po Equestrii... nie mam domu, bliskich, ani przyjaciół... więc... gdyby nie twoja pomoc... może i bym zginął, ale nikt by raczej się tym nie przejął.
Storm spojrzał na nią poważnym wzrokiem.
- Naprawdę dziękuję ci za pomoc... chciałbym ci chociażby zapłacić za to, co dla mnie zrobiłaś.. ale plecak z wszystkim co miałem przepadł w lesie gdy goniły mnie te drewniane bestie. Nie chcę znowu być dla kogoś ciężarem. Nie jesteś za mnie wcale odpowiedzialna, po prostu mnie tu zostaw. Jakoś dam sobie radę.

[Apple Fritter]

-Pff - puffneła Apple - serio myślisz że czuję się za ciebie odpowiedzialna? Nie wyobrażaj sobie za dużo.... - zaśmiała się. Ostatnio ma dziwnie dobry nastrój. To wina tych niezwykle zabawnych ogierów. Najpierw wesoły masażysta, teraz wstydliwy płaczek. - A co do zapłaty.... Opiekuje się lasem, pracuje w prywatnej cukierni, więc jakiś na pewno będziesz mógł mi pomóc. No chyba że nie, ale wtedy zapamiętam to sobie. Dobra, chodź, chyba znajde jakiś kont dla ciebie. - pomogła ogierowi iść i zaprowadziła do jej domu.

z/t ona i on (chyba że jednak nie chce)

[BlackStar]

BlackStar wyszła z krzaków. Rozejrzała się, czy nikogo nie ma obok. Gdy się upewniła o braku jakichkolwiek stworzeń, podbiegła do krzaków po drugiej stronie jeziora. Zębami i kopytami utworzyła z liści coś na rodzaj torby i zaczęła zbierać jagody oraz inne owoce leśne. Co chwila się rozglądała. Podskoczyła, kiedy coś się poruszyło w krzakach. Odbiegła trochę od nich i spojrzała ponownie na chaszcze. Wyskoczył z nich mały zajączek. Jednak pegazica nie podeszła do niego. Uspokoiła się dopiero, kiedy zwierzątko pokicało w inne krzaki. Odetchnęła i wróciła do zbierania jedzenia. Po napełnieniu "torby" położyła ją na ziemi. Weszła do jeziora. Woda sięgała jej do kolan. Powoli rozłożyła skrzydła, które pokryły się kurzem od długiego nieużywania. Weszła głębiej i zamoczyła je. Kiedy już były czyste, wzięła torbę i pełnym galopem ruszyła do nory.

[z/t]

[Izaar]

-Dziwny kraj.-Mruknęła klacz postanawiając w końcu odpocząć. Była już trochę w Equestrii, ale wciąż jej się zdawało że jest tutaj całkiem chłodno.
Oto znalazła kolejny przykład rzeczy niezmiernie ją dziwiącej, do której ciężko jest się przyzwyczaić tutaj. Pełno tutaj wody, leży dosłownie wszędzie. Całkowita przeciwność jej ojczyzny, gdzie jak woda gdzieś nie wysychała od razu, to zbiornik z nią był całkiem nieźle otoczony przez całą masę kucyków.
Miała do boku przytroczoną torbę, w której trzymała rzeczy z którymi nie chciała się rozstawać. Kilka zwojów, w tym jeden całkiem ciężki, gdyż pełnił rolę świętej księgi, a masa wynikała z przesadnych zdobień. Miała też pojemnik z atramentem i trochę waluty, ale i tak najwięcej ważyły zwoje.
Z tego co się zorientowała, takie zbiorniki nazywają jeziorami. I są raczej całkiem pospolitym widokiem tutaj. Bardzo dziwny kraj. Wszędzie zielono, wszędzie woda, a na dodatek jest jeszcze dość chłodno. A czasem podobno i woda z nieba spada. W różnych formach!
-Ciekawe...-Powiedziała podchodząc do tafli jeziora i zanurzając w nim powoli kopyto. Woda była zimna. Czysta, zimna i dziwnie spokojna.-Dziwny kraj.-Powiedziała raz jeszcze, mieszając lekko zafascynowana wodę swoim kopytkiem.

[Zecora]

pasiastej kroki się nad jezioro skierowały
kopytka brzegiem wody kroczyły
kijem w wody taflę uderzała
nad rozchodzeniem fali rozmyślała
dalej w przemianę jednej osoby nie wierzyła
-Wiedźmy szkolenie o tym nie wspomina
żadne pismo też o tym nie napomina
by zło mogło uledź takiej przemianie
czyżby według planu to działanie
Co knujesz płomiennowłosa
jakie będą plonów twych kłosa-
może i słowa do siebie kierowała
lecz woda je echem niosła

[Izaar]

-Że co proszę?-Zapytała się obracając w stronę klaczy która do niej się odezwała, po czym podniosła wybitnie zaskoczona brwi. Nie spodziewała się zobaczyć zebry, a na pewno nie w sercu Equestrii. Przekrzywiła zaskoczona głowę przyglądając się jej. Tak, to zdecydowanie zebra.
-Twoja mowa jest dla mnie trochę zawiła... zebrza wiedźmo.-Powiedziała mierząc ją od kopyt do czubka grzywy.-Ale skoro już zdradziłaś swą profesję to i ja zdradzę swoją. Jestem Izaar, kapłanka zachodnich piasków.

[Zecora]

Zecore posłyszane słowa analizowała
Swoje ciało na kiju lekko wspierała
Walczyć nie chciała
Lecz na obronę w razie czego się szykowała
-Nie o tobie myślałam
lecz miło że twą rangę poznałam
Kiedyś demona sługę spotkałam
teraz niedawno też ją widziałam
gdy dzieckiem była
to śmierć z sobą przynosiła
dziś niby Lunie się powierzyła
lecz nawróconej na mnie wrażenia nie zrobiła
zdaje mi się że coś knuje
i teraz w ten sposób swe zamiary maskuje
nie chce potem mówić, a nie mówiłam
bo jak się skończy zgadywałam
A ty wierzysz że Demon Pustyni może się nawrócić
i dobra nutę zanucić?
ja szczerze powątpiewam w taki losu obrót
i myślę że dąży do otwarcia ciemności wrót.-

[Spirit]

Nagle pociemniało. Gdzieś daleko uderzył piorun i stworzył się mały wirek nad głowami dwójki klaczy. Wszystko wyglądało jak bardzo zła magia. Wirek rozszerzał się i zmniejszał, jakby wybijając jakiś rytm. Muzyka powoli przyśpieszała i już miał być jakiś piękny koniec, ale czerwona klacz wypadła z wiru. Rytm wiatru ucichł, niebo wróciło do normy, a pegazica spadła w krzaki. Chyba nic jej się nie stało, bo klęknęła i zwymiotowała, starając się nie ubrudzić. Potem wstała jakby nigdy nic, przeszła kilka kroków w stronę zebr i mniej więcej po pięciu metrach upadła nieprzytomna.

[Izaar]

-Demon... Hah, dla was wszystko co wykracza rozum kuca jest demonem bo przecież musi być złe. A niższe duchy są takie jak i my, mają swoje życia, cele i pragnienia. Również błądzą, rodzą się i umierają z nadzieją na to że połączą się z swymi przodkami. Tak, demony mogą być dobre. Spójrz w niebo, tam znajdują się nocą dusze tych, co odnaleźli ścieżkę ku większemu dobru, dzięki czemu zostali nagrodzeni wiecznością. A te które zbłądziły, stały się ziarnami piasku...-Powiedziała lekko obrażona, co dało się wywnioskować po jej dość dobrze to oddającej minie. Wtem nadleciała pegazica, która... no właśnie, zrobiła coś niespodziewanego.
-Twoja znajoma?-Zapytała się z obrzydzeniem odnotowując kałużę wymiocin.

[Zecora]

Zecora znów się zastanawiała
I na nowoprzybyłą spojrzała
-poznać jej nie było mi dane
Lecz wyglądem to to jest marne
W zmiane tamtego kuca powątpiewam
Bo jeszcze koszmary z spotkania z nią miewam
Bo spaliła w mych kopytkach źrebię trzymane
A mnie zostawiła tylko przez złoto jej oddane-
Ku pegazicy podeszła zebra
Pochyliła się sprawdzić jaka energia ją rozpiera
I czy życie z niej nie uchodzi
I o co z jej zachowaniem się rozchodzi

[Shadow Sky]

Shadow niezbyt wiedział gdzie polecieć po opuszczeniu domu ojca, więc, na chybił trafił, postanowił polecieć nad jezioro, ot, by mieć chwilę czasu dla siebie. Wyglądało na to, że dobrze trafił, akurat przebywały tam trzy klacze, z czego jedna nieprzytomna. Co prawda dwie z tych klaczy nie były w jego typie urody, ale co tam... Wylądował w pewnej odległości od nich, gdy nagle poczuł przypływ tajemniczej siły. Nie myśląc dużo skoncentrował wzrok na zebrze, która uniosła się nad ziemią i przeleciała kilka metrów w stronę krystalicznej tafli jeziora. Shadow zaśmiał się, a z jego oczu uniosły się znowu strużki dymu.
- Nawet nie wiedziałem, że tak umiem. - Powiedział rozbawiony... gdy nagle sobie zdał sprawę, że to po prostu kolejny objaw jego problemu. Chyba ten alicorn postanowił być bardziej stanowczy.

[Izaar]

-Co do...-Powiedziała obserwując jak Zecora nagle poleciała nad jezioro. Zamrugała kilkakrotnie rozglądając się uważnie, przy czym zauważyła dziwnie wyglądającego kucyka wcale nie tak daleko. Przewróciła oczami po czym z dość zdeterminowaną miną zaczęła do niego iść kręcąc zrezygnowana głową.
-Ty! Dziwadło! Co ty sobie myślisz że niby robisz, co? Odłóż zebrę na ziemię ale to już!-Zaczęła do niego krzyczeć już z odległości kilkunastu metrów.-No co się gapisz?! Dalej, nie mamy całego dnia na to.