Dom Feathera i Spearmint

[Shadow Sky]

Gdy ojciec mu otworzył, Shadow pociągnął mocniej nosem. Hmm.... Omlet. Ser? Tak, czuł wyraźnie ser... Był pewien, że byłby w stanie go lepiej przygotować. Na razie to olał, dał się wprowadzić do domu, takie tam...
- Dym? - Zmarszczył brwi i szybko poruszył głową na boki. Faktycznie, w ślad za jego ruchem pojawiała się fioletowa mgiełka... jak u Bright. - Nie jestem głodny tato... Mam kilka wiadomości, jedną dobrą, reszta zła. Z tych dobrych, zostałem szlachcicem. Z tych złych... - Zerknął na Spearmint. - Możemy porozmawiać w cztery oczy? - Rzucił do ojca.

[Spearmint]

O, wyglądało na to, że to jest ten źrebaczek, który by tutaj gdy mieli zjeść posiłek z Sombrą, ten co gotował... Faktycznie wyrósł, czyli Feather mówił serio, że to byla tylko chwilowa zmiana w źrebaka.
- Idźcie sobie porozmawiać, w tym czasie spróbuję zrobić budyń na deser. - Machnęła kopytem, po czym zaczęła szukać mleka w lodówce. Na wszelki wypadek wolała przygotować porcję dla trzech.

[Feather]

/pomijajmy Spearmint, ona i tak nie uczestniczy w rozmowie, to faktycznie nie naruszymy "czasoprzestrzeni"/
- Gratulacje, Shadow! - potrząsnął jego kopytkiem - No to chodź, opowiedz mi wszystko. I jak zostałeś tym szlachcicem?
Łaskotek zagarnął syna do sypialni, zamknął drzwi i wygonił z niego kociarnię. Czuł w powietrzu, że coś tu nie gra i jego syn zdecydowanie ma jakieś problemy.
- Dobra. Koniec pozorów, nie chciałem stresować Miętówki. O co biega z tymi oczami i dlaczego mam wrażenie, że biłeś się z jakimś magiem? - rzekł poważnie.

[Shadow Sky]

Dał się znowu zaciągnąć do sypialni. Spokojnie zdjął tam łuk i swój sztylet. Miecz i dmuchawka mu muszą starczyć, przynajmniej na razie...
- Nie walczyłem z magiem, walczyłem z płatnym zabójcą, który miał za zadanie mnie zamordować. Do tego potem zabiłem kuca, który miał utrzymywać kontakt między nim a zleceniodawcą zamachu. - Odpowiedział poważnie, odkładając zdjętą broń na łóżko ojca. - A co do szlachectwa, wygrałem turniej rycerski... Nic ważnego, biorąc pod uwagę inne rzeczy.

[Feather]

Łaskotek zrobił wielkie oczy.
- Ale kto by miał na ciebie polować? Słodka muszelko Celestii, mam nadzieję, że nie wplątałeś się w jakieś kurestwo...
Pegaz zaczął łazić w kółko.
- Japierdolę... jakie znowu inne rzeczy? Shadow, trzeba to wszystko zgłosić gdzieś, albo wynająć kogoś... - westchnął i położył się na łóżku, na plecach - W coś ty się stary wpakował?

[Shadow Sky]

Słodka... Co? A, fakt, jego ojciec był zboczonym fetyszystą, kompletnie zapomniał. No bo przecież nie próbował jej, by wiedzieć że jest słodka... pokręcił gwałtownie głową, to co sobie teraz wyobraził było przerażające.
- Jestem wplątany od samych narodzin, ba, nawet przedtem. Gdyby nie to, że ja i Sunny jesteśmy bliźniakami, nigdy byś mnie nie poznał. - Podszedł do ojca i usadził go kopytem w miejscu. - Nie znam szczegółów, ale rzucono na nas, gdy jeszcze byliśmy w łonie matki, zaklęcie. Próbowano... nie dać naszym duszom wejść do ciał, i zamiast tego wszczepić tam duszę kogoś innego. Prawie im się to udało, ale nie wiedzieli, że będą bliźniaki... i duch był za słaby, by nas opętać obu naraz. Sunny jest bezpieczny, ale ja... - Zmrużył oczy. - Umieram. A dokładniej, z każdą chwilą to ?ajno we mnie rośnie i za niedługo mnie wyprze z mojego własnego ciała.

[Feather]

- To nie brzmi za wesoło - przyznał Feather, zmartwionym głosem - Nie wiem... to musi się dać jakoś usunąć. Cholera, ślub mam za 6 dni, a ty mi jakiegoś demona masz w sobie. Ech... Musi być sposób. Musi. Po prostu musi i koniec... Powiedz mi tylko... czy to oznacza, że jednak nie do końca jesteście moimi dziećmi? Bo się pogubiłem teraz... kurde balans... - zamknął oczy, kiwiąc głową - Kapłani Celestii, czy coś... coś się znajdzie. Musi, spokojnie...
Łaskotek stawał się coraz bardziej nerwowy. Prawdopodobnie teraz nieco pokrzyżuje się mu plany związane ze ślubem. Był wściekły i wystraszony o syna zarazem.

[Shadow Sky]

- Że co... - Shadowa zamurowało. Wreszcie zmrużył oczy, patrząc na ojca. - Czy ty masz jakąś cholerną obsesję? Tak, jesteśmy twoimi synami, do cholery, nikt nie dobierał sie specjalnie do naszej matki tylko po to by nas spłodzić, dorwali ją już jak była w ciąży z tobą. I to nie demon. To alicorn, wujek księżniczek, władca czasu. Pytałem się już o to Sombry, mówi, że nie ma zbytniej nadziei. Wiesz, ja mu wierzę. - Odwrócił się od ojca i podszedł do okna, by się uspokoić nieco.

[Feather]

- Dobra, wybacz, przepraszam. Po prostu to wszystko brzmi strasznie... skomplikowanie. Ech... czyli zrobili coś Blue. Mój mały, biedny Turkusik... ech...
Feather westchnął, gdy powróciły do niego wspomnienia czasu, który spędził ze swoją pierwszą klaczą. Mimo wszystko dalej o niej pamiętał i często wyobrażał sobie, że ona jest tam gdzieś i patrzy na niego, co w istocie chyba było prawdą.
- Umrzesz... ? - powiedział z niedowierzaniem, a w kąciku jego oka pojawiła się łza - Nie, przecież musi być jakiś sposób! Celestio...
Wstał i podszedł do syna.
- Wiesz, ile zostało ci jeszcze czasu?

[Shadow Sky]

Shadow odwrócił się, był już prawie spokojny.
- Nie mam bladego pojęcia, dlatego tu przyszedłem. Wolę załatwić kilka spraw wcześniej niż... później albo wcale. Do niedawna nie miałem nic, ale od kiedy wygrałem turniej, to jestem posiadaczem pewnej kwoty pieniędzy, którą, w razie czego, chciałbym rozdać. Jakieś po dwadzieścia tysięcy dla Sunny'ego, April i ciebie... Dziesięć tysięcy zachowuję na własny pogrzeb... Mój sztylet Sunny'emu, przydał mu się, tobie miecz, z pasem i resztą broni chciałbym być pochowany, albo by chociaż spoczęła w symbolicznym grobowcu, gdyby nie było ciała do pochowania. - Zamilkł na chwilę. Teraz nadchodziła ta gorsza część... - A resztę... Czyli cała reszta moich pieniędzy i porcelanowa łza, artefakt który już raz ocalił mi życie... Do klaczy imieniem Ventaze. Nie wiem jak ją znajdziesz, ale masz to zrobić i jej to dać. - Z zdziwieniem poczuł, że w oczach pojawiły mu się łzy. Tylko pieniądze i coś, co wyciągnął z czyjegoś grobu? To za mało... Rozłożył jedno skrzydło i wyrwał sobie z niego pióro. Trochę zabolało, ale nieważne. Podał je ojcu. - I to też... dla niej... Byłem tchórzem, nie miałem okazji powiedzieć jej, co do niej czuję, a potem opuściła Ponyville... - Nie był w stanie dalej mówić, coś go ściskało za gardło.

[Feather]

Feather zdawał się być wręcz zdjęty tym, co mówił jego syn. Niezbyt taki, jaki by chciał, ale ukochany syn.
- Shadow... dobrze. Ale powiedz mi, proszę, co ty zamierzasz teraz zrobić? Cholera... ech...
Wziął wszystko od Shadowa, co mu podał i schował do pustej szkatułki na komódce i zamknął ją na klucz. To wszystko było strasznie smutne i beznadziejne. Po prostu nie mógł sobie wyobrazić, jak jego syn może teraz tak sobie umrzeć... zaczął płakać.
- Shadow... kocham cię, synu. Zrobię dla ciebie wszystko, co chcesz...

[Shadow Sky]

Shadow przytulił mocno ojca, wyglądało na to, że i on, i sam Shadow, potrzebowali tego.
- Ty? Ty masz, w razie czego, wykonać ten mój... testament. Tylko tyle chcę. Nie mieszaj się w to, bo nie chcę by coś ci się stało. Zrozumiano? - Zapytał, gdy już mógł coś z siebie wydobyć. - Nie chce mi się umierać, więc szukam sposobu, by sobie z tym cholerstwem poradzić. Jeszcze będę imprezował na twoim weselu. - Zerknął w stronę drzwi, w głąb domu, gdzie tkwiła Spearmint.

[Feather]

Feather również przycisnął do siebie mocno syna.
- Rozumiem, rozumiem... może i jesteś tak stary, jak ja, ale dalej jesteś i będziesz zawsze moim synem. Nie będę też się w to mieszać, skoro jest taka twoja wola, ale w razie czego, zawsze możesz się do mnie zwrócić, w każdej sprawie. Ech...
Feather otarł łzy ze swoich oczu za pomocą swojego skrzydła, wzdychając.
- Mam nadzieję, że będziesz. A teraz może zechcesz jednak zjeść coś z nami? O ile nie zabierze ci to jednak zbyt dużo czasu...

[Shadow Sky]

Zjeść... Shadow zerknął znowu w stronę drzwi. Zjeść by coś zjadł, tylko ten demon... Skapitulował, to może być jego ostatni posiłek z ojcem.
- Dobrze, chyba nic się przez ten czas nie stanie... Jakbyś spotkał żonę czy tam narzeczoną od Sunny'ego powiedz jej, że nic mu nie grozi, dotyczy to tylko mnie. Musiałem ją trochę nastraszyć, bo nie chciała mnie wypuścić z domu, długa historia. - Machnął kopytem.

[Feather]

- W porządku, powiem pewnie. A teraz chodźmy, Spearmint pewnie czeka już na nas.
Uśmiechnął się do Shadowa, spoglądając na niego tak, by w razie czego zapamiętać go jak najlepiej. Właśnie też uświadomił sobie, że jego syn jest strasznie przystojny... i ma znaczek.
- O, widzę, że masz znaczek - powiedział, przechodząc przez korytarz, a następnie, gdy byli już w jadalni, zwrócił się do Spearmint - Już pogadaliśmy. Mam nadzieję, że nic się nie stanie, jeśli Shadow zje z nami, Miętówko?
Pegaz podszedł do klaczy i liznął ją lekko za uchem, po czym zasiadł przy stole, jedząc nieco wystygłe już danie.