Sweet Lullaby's daycare & nursery

[Zecora]

Zecora wielce się zdziwiła
Co powiedzieć do końca nie wiedziała
-To mego gatunku ubarwienie
Takie jest me genetyczne uwarunkowanie
Afryka to ląd daleki
Gdzie w słońcu można doznać męki
A ziół wiele posiadam na ścianach
Wiele z nich powaga w mistycznych doznaniach
Częściej zbieram świerze
Bo w większą moc takich wierze-

[Sweet Lullaby]

- To znaczy... - mulica miała problem w zrozumieniu rymowanki. Co to znaczy, że 'w słońcu można dostać męki'? - to znaczy, że nie jesteś kucykiem? -zapytała- w takim razie kim? Bo na osła nie wyglądasz, ani na smoka, czy kryształowego psa. I naprawdę bardzo przypominasz kucyka. Nie znam innych rozumnych gatunków.
Zastanowiła sie. Nigdy nie była dobra z geografii i nie wiele wiedziała o tym co leży poza Equestrią.

[Zecora]

-Zebra mój gatunek
Z koniowatych to rodzinek
W mym kraju słońca wiele
Można dostać oparzeń na całym ciele-
Uśmiech Zecory się powiększył
Umysł okrężne drogi zwęszył
Inaczej mówić nie umiała
Ale i tak radoche z tego miała

[Sweet Lullaby]

- Zebra... zebra... nic nie wiem o zebrach - przyznała z zakłopotaniem, potem jednak uśmiechnęła się - zawsze milo się czegoś nowego nauczyć. - odpowiedziała szczerze. - Możesz mi coś opowiedzieć o zebrach? Gdzie mieszkacie, jak żyjecie, co lubicie jeść. Och i czy wasze dzieci tez mają takie paski?
Sweet Lullaby próbowała sobie wyobrazić miniaturkę Zecory i musiała przyznać, że była to pocieszna wizja.

[Zecora]

-Paski to gatunku cecha charakterystyczna
Na sawannie bardzo przydatna
W stadzie pojedyńcza sztuka z daleka nie rozpoznawalna
Tylko sępy gdy nas z góry obserwują
O naszej ilości swym sprzymierzeńcą kablują-
Zecora wzdrgnęła się na czegoś wspomnienie
Wywołało to w niej poruszenie
-Od urodzenia pasy posiadamy
Dlatego przezywani pasiastymi jeśteśmy.-

[Sweet Lullaby]

- Ja też mam paski - zauważyła - przynajmniej dzisiaj - to mówiąc okręciła się dookoła, pokazując Zecorze swój strój - Bzz... jestem pszczółką! -powiedziała, wyraźnie z siebie zadowolona. - Stadach, tak? - zainteresowała się - to tak.. jakby mieszkać z bardzo, bardzo dużą rodziną, tak?
Wypowiedzi Zecory trochę ją zdeziorientowały. Do tej pory myślała, że w "stadach" żyją tylko zwierzęta.

[Zecora]

Zecora się uśmiechła
Munica wszak fajny struj miała
-Chyba na osy środek gdzieś mam ze sobą
Wtedy pożądnie zajmę się tobą-
Przez śmiech słowa wypowiedziała
W rozbawieniu dzięki mulicy trwała
-Tak stada to rodziny
Wszyscy znamy swoich pysków miny
Na sawannie bespiecznie w nich trwać
To jak u was w wioskach przebywać-

[Sweet Lullaby]

Każde słowo Zecory było dla Sweet Lullaby nowością. Wyglądało na to, że ta cała 'afryka' była zupełnie innym miejscem.
- Too.. nie mieszkacie w wioskach? To jak inaczej? - pytała dalej. Nie bardzo była sobie w stanie wyobrazić jakąś alternatywę. - I co to jest 'sawanna'?
Mulica podrapała się po głowie, jakby to w jakiś sposób miało jej pomóc ogarnąć nowe informacje.

[Zecora]

Jak mulicy odpowiedzieć
Jak najzrozumialej się wypowiedzieć
-W ciągłym ruchu jesteśmy
Domy ze sobą nosimy
Choć są i osiadli
Lecz z innej kultury wyrośli
Ja tagrze osiadłam gdy tu przybyłam
Z afrki pamiątki w swej chacie schowałam.-

[Sweet Lullaby]

- Nosicie ze sobą CAŁE DOMY? Przecież to strasznie ciężkie! - Sweet Lullaby była w szoku. W jej wyobrażeniu było stado zebr, które podróżowały z domami na plecach niczym ślimaki. - Musicie być naprawdę silne! I tak całe życie. Niesamowite... - westchnęła, porażona mocą nowych wiadomości.
Mulica zupełnie nie zdawała sobie sprawy z tego, jak dalekie od rzeczywistości są jej wyobrażenia.

[Zecora]

Zecora śmiechem wybuchła
Lecz zaraz śmiać się przestała
-Domów nie dźwigamy
Lecz je za każdym razem na nowo stawiamy
Ciepła u nas jest dostatek
Trochę słomy, gliny i mamy swój przybytek
Wiele do szczęścia nam nie trzeba
Taka nasza droga do nieba
Radość z bytu codziennego
I unikania wroga każdego
Choć są i wojownicze plemienia
Co ich walka wyzacza drogę dojrzewania
Ja z ludu spokojnego pochodzę
Co w zielarstwie utkwił swą wiedzę-

[Sweet Lullaby]

- Och! No tak! - Swett Lullaby roześmiała się z własnego błędu. Teraz opowieść Zecory miała nieco więcej sensu. W takiej "sawannie" to musiało być naprawdę ciekawie, choć pewnie o wiele za daleko, żeby się tam wybrać na wakacje albo coś. - Jak ci sie w takim razie podoba w Equestrii?

[Zecora]

Na zebry pysk zastanowienie wylazło
Teraz dopiero o tym jej myśleć przyszło
-Stada mi brakuje
I w zimie się nie lubuje
Dotąd było tu dość miło
Lecz czuje że wiele się zmieniło
Ducha śmierci spotkałam
I w jego nawrócenie nie uwierzyłam-
Ciarki wstrząsnęły Zecory ciałem potężnie
Jakie wspomnienie przeraża ją tak dogłębnie

[Sweet Lullaby]

"Ducha śmierci" huh? Może zobaczyła kogoś przebranego za coś, co jej się z czymś nieprzyjemnym skojarzyło? Sweet Lullaby postanowiła nie drążyć tego wątku.
- Mieszkasz w lesie Everfree? - zapytała, by zmienić temat. - Wiele kucyków uważa, że to bardzo przerażające miejsce, poza tym mieszkają tam niebezpieczne zwierzęta. Nie boisz się? Ja bym się bała.

[Zecora]

Zecora wciąż się uśmiechała
Czyżby mulica jej nie zrozumiała
-Tych istot towarzystwo wole
Niż niektórych kuców przy swym stole
W charmoni z nimi żyję
I nawet z mantakorą herbatę piję
Kuce są nie obliczalne
Szczególnie te Nightmare Moon oddane
A taka klacz jest w okolicy
Z jej kopytek pogineli wszyscy wojownicy
Litości nie miała
Gdy nasz lud mordowała-