Sala nr. 001

[Sunny Sky]

Szkoda tak marnować czekoladki, zwłaszcza na uderzenie o jego pysk. Mógł ich jednak nie kupować... Odsunął się nieco, pocierając kopytem nos.
-April, uspokój się! Rozwiązałem tą kwestię... W wąskim gronie, jak mówię że nikt ci nie odbierze dziecka to ci go nikt nie odbierze. Nikt poza nami dwoma, znajomym i tą strażniczką nie wie, że to ty. - Próbował ją uspokoić. Wolał nie dodawać, że przecież ona FAKTYCZNIE jest przestępczynią.

[April Moon]

- Zostaw mnie w spokoju! Nie chcę cię znać! Nie zobaczysz tego dziecka, rozumiesz!? Nie zobaczysz! Zdradziłeś moje zaufanie, i już nigdy ci nie zaufam! Nawet nie pamiętasz, że ono nie jest z gwałtu pewnie, co? SAM TEGO DO CHOLERY CHCIAŁEŚ!
Wydarła się znowu, aż zatrzeszczały szyby. Wstała i idąc zmuszała go, do wycofania się pod ścianę.
- Nie ujrzysz tego dziecka. Zapomnij że istnieję. Zapomnij że ono istniało. Wychowam je sama! Bez ciebie! A ty zapomnij o wszystkim. Nie znamy się, rozumiesz!?

[Black Cloud]

Trudno mówić, że nikt inny, jak jeszcze wiedźmin... teraz usłyszał wszystko. Nieco był zaskoczony tą sytuacją, ale... miał się nie mieszać. Takie zabawy kucyków były kompletnie poza jego kręgiem zainteresowania. Chociaż ciekawe było to, że ten taki młody, a ona... no... nie taka młoda... ale nie stara, co to to nie, no ale. Cloud westchnął lekko, przyglądając się przechodzącym pielęgniarkom. Co i raz jakaś uśmiechała się do niego milej, on jednak nie reagował. Nagle zastanowił się nad czymś.
- Może mógłbym... nie, pewnie się nie zgodzą na to. - Mruknął pod nosem, ponownie wzdychając.

[Sunny Sky]

-NICZEGO NIE CHCIAŁEM! -Wydarł się wreszcie sam. Miał już tego stanowczo dość. - Jedyne czego wtedy chciałem, to wysłać wiadomość! Jedna rzecz! Tylko i wyłącznie na tym mi zależało, gdyby nie to nie starałbym się ciebie ubłagać, byś mi pozwoliła! - Dodał już ciszej. Westchnął ciężko i pokręcił głową. Spojrzał na nią spokojniej. - I uspokój się, wszystko słychać, a stres szkodzi dziecku. Jak zawiodłem twoje zaufanie? - Zapytał.

[April Moon]

- POSZEDŁEŚ DO PIE.PRZONYCH WŁADZ! A mówiłam, że będziesz je mógł odwiedzać jeśli będziesz chciał! I nie przestanę krzyczeć! Rozwścieczyłeś mnie! Jak śmiesz mi się pokazywać na oczy!? Jesteś takim idiotą!? Co ja w tobie widziałam... Na ojca pewnie nie nadajesz się równie bardzo jak na odpowiedzialnego Kuca! I nie zmuszałam cię do uprawiania ze mną seksu tamtego dnia!
Dopchnęła go już do ściany i górowała nad nim.
- Idiota... Jesteś głupim, Tępym idiotą... Nie wiem, czy nie głupszym od tego Tępego Wiedźkuca który tu był przed tobą! Oczekujesz, że teraz pójdę ci na rękę!?

[Sunny Sky]

-Na kopyto. - Poprawił ją odruchowo. Głupi odruch... - I doskonale pamiętam, co powiedziałaś. Że jeśli nikomu nie powiem, to ty tego nie powiesz mojej ukochanej, to raz. Sam jej powiedziałem, czyli to nieważne. I że mam tylko wam pozwolić być... Co też chcę zrobić. - Mówił spokojnie, mimo że go obrażała. - A pojawiłem się tu, bo właśnie jestem odpowiedzialny. Za to dziecko też. A więc co chcę zaoferować... Jak mówiłem, nikt ci nie odbierze dziecka. Nikt cię nie będzie włóczył po sądach ani nic. Everfree nie nadaję się na dziecko więc... Załatwię ci mieszkanie w Ponyville. Nie, nie mieszkanie, dom. - Myślał szybko, rozważając opcje możliwe dzięki spełniaczowi życzeń. - Parterowe, zwykły rozkład pokoi, jeśli chcesz mogę załatwić ci jakieś specjalne pomieszczenie, typu powiększonej biblioteki, małego obserwatorium astronomicznego czy coś, to raz. Dwa, nie wystąpię w żaden możliwy sposób do sądu z powodu tego co mi zrobiłaś, powiedzmy, że dostanę krótkiej amnezji. Trzy, mojemu ojcu i ukochanej... Którzy wiedzą, że ktoś mi coś zrobił i że jest w ciąży... Powiem, że jesteś, nie wiem, jej siostrą i opiekujesz się naszym dzieckiem... Na razie wszystko jasne? - Miał nadzieję, że już się uspokoi...

[April Moon]

- Ty... Ty... Brak mi słów...
Na chwilę się uspokoiła i westchnęła.
- TY PORĄBANY DEBILU! Nie chcę od ciebie nic! Nie chce by to dziecko miało po tobie więcej niż już ma! Jesteś zawszonym zdrajcą! Nie obchodzi mnie co zrobisz! Ale jeżeli taki jesteś, nie pozwolę ci zapomnieć, ale i tak nigdy go nie ujrzysz. Zrozumiałeś!? Odejdź stąd! Jak myślisz, że kupisz mi szczęście i spokój, to się grubo mylisz. I jak śmiesz oceniać Everfree!? Dało mi w parę dni więcej niż Manehattan! A co dopiero ta zapyziała wieś Ponyville!?
Wybuchła znowu i chwyciła go kopytkami "za fraki".
- Odejdź!

[Sunny Sky]

-Everfree się nie nadaje dla źrebaków! Chimery, hydry, wszystko! - Nie reagował dalej na obrażanie. To klacz, w ciąży, z wahaniami nastrojów i tak dalej... Mocno to przeżywała. - I nie odejdę! Ty to zaczęłaś, ale to ja to skończę... - Dodał cicho i, korzystając, że jest blisko, objął ją. Mocno. Miał nadzieję, że jest w takiej pozycji, że nie dostanie z kopyta w jądra. - April, proszę, uspokój się... - Szepnął jej do ucha czując, że, z jakiegoś powodu, zbiera mu się na płacz.

[Black Cloud]

Nagle drzwi się otworzyły, wiedźmin wszedł do środka.
- Wybacz, młody, ale ona najwyraźniej nie chce, byś teraz z nią przebywał. Uszanuj to... - Mruknął do niego. Jak wspominał, nie rozumiał ich uczuć, ale te wrzaski doprowadzały go do bólu głowy, do tego ciągle powtarzała, by poszedł.
- Jak chcesz coś ustalać z klaczą, która jest w takim stanie, to rób to taktownie. Jeśli nie chce z Tobą rozmawiać, odejdź. - Powinien rzucić urok, ale... na razie spróbuje rozmowy.

[April Moon]

- DLACZEGO MAM BYĆ SPOKOJNA!? ZNISZCZYŁEŚ MI ŻYCIE! CHCIAŁAM TEGO DZIECKA!
Krzyknęła na niego a gdy ten ją przytulił oszołomiona spojrzała na jego skrzydła i na jego zad z paroma pręgami po jej poskramiaczu. Miała ochotę śmiertelnie razić go prądem, ale przecież to tylko pogorszyłoby sytuację.
- Czemu nie chcesz mi dać spokoju. Daj mi zniknąć, tak jak zawsze znikałam... Nie chcę cie już. Nic już nie chcę. Jesteś wolny, daj i mi być wolną...
Zaczęła płakać, ale nie odwzajemniła uścisku. Nie wiedziała co już zrobić. Chciała kogoś zabić. Albo siebie. Nie chciało jej się już żyć... A on starał się być miły, pomimo że ja zdradził i wydał władzom. Miała wszystkiego dość. Płakała i płakała... I cicho szlochała. I nie zwracała uwagi na wiedźkuca. Wskazała na niego kopytem i powiedziała tylko cicho.
- Tępy... Poczekaj na zewnątrz... To nasza rozmowa.

[Sunny Sky]

Sunny już miał się rozpłakać, gdy do sali wszedł tamten drugi kuc. Spojrzał na niego z ukosa, ocierając zapłakane oczy.
-Nie wtrącaj się w czyjeś sprawy rodzinne. - Burknął i odwrócił się do klaczy. Otarł jej łzy kopytem. - I będziesz miała to dziecko! Przecież... Ja po to ci oferuję ten dom, by nasz źrebak miał dobre warunki do życia. W Ponyville będzie dużo źrebaków, będzie miało znajomych, jest tu żłobek, jest bezpiecznie... Inne rejony Equestrii są mocno doświadczone przez wojnę domową, tu mieliśmy spokój... - Przycisnął jej na chwilę usta do szyi, w jakimś odruchu uspokajania jej. - Skoro chcesz tego dziecka... To na pewno nie chcesz, by miało źle, prawda? - Dodał. - April... Blizny po pobycie u ciebie będę miał chyba do końca życia, dwie noce przepłakałem z tęsknoty za ukochaną, było jeszcze kilka rzeczy... Ale puszczam je w niepamięć, bo chcę tylko tego, by sytuacja się skończyła szczęśliwe dla naszej trójki. - Odsunął się lekko i spojrzał w jej załzawione oczy. Sam też miał łzy w oczach...

[April Moon]

- Ale nie rozumiesz, że ja od ciebie nic nie chce? Nie chcę cie... Nie chce twojego żalu, twojego współczucia. Nie chcę nic... I potrafię zadbać o siebie, o dziecko z całą pewnością też. I na pewno zapewniłabym jej dostęp do towarzystwa. Ale ty go nie poznasz. Nie pozwolę ci... Nie ma naszej trójki... Jest tylko moja dwójka i ty sam. Nie obchodzą mnie twoje uczucia, nie obchodzą mnie twoje blizny. Nie obchodzi mnie twój dom.
Sama nie wiedziała, czemu mówiła o dziecku "ona" ale czuła że tak będzie. Nie chciała by Sunny miał cokolwiek do czynienia z jej rozwojem i wychowaniem.
- Zdradziłeś... Nie pozwolę ci się zbliżyć... Nie pozwolę Sunny. Nie pozwolę...
Mówiła smutno wciąż płacząc i wciąż go nie przytulając. Czemu to musiało tak boleć?

[Black Cloud]

Stał tak, obserwując ich. Kłócili się... on taki miły, słodki, kochany. Ona taka nieufna, nie myślała racjonalnie... od patrzenia na nich robiło mu się dziwnie. Zmrużył lekko oczy.
- Żadne z was nie powinno widzieć tego dziecka. - Odezwał się po krótkiej chwili ciszy. Takie było jego zdanie.
- Jedno i drugie zachowuje się nieodpowiedzialnie. Ty, bo sprawiłaś sobie bachora bawiąc się z pierwszym lepszym, przetrzymując go... do tego, podobnie potraktowałaś mnie. Jesteś niezrównoważona, dziecko nie powinno mieć takiej matki. - Odwrócił wzrok ku Sunny'emu.
- A Ty chcesz zostawić dziecko takiej klaczy. Skazujesz je na niepewny los, u boku porywaczki i gwałcicielki, usprawiedliwiając do dobrem jego i jej... w moich oczach, po prost nie chcesz sam przygarniać sobie dziecka. - Odwrócił się i podszedł do drzwi.
- Oboje nie powinniście nigdy się spotkać. - Mruknął, przechodząc przez próg.
- A dziecko... możecie oddać mi. Jeśli to ogier, wyślę go do szkoły, w której ja się uczyłem. Mój ojciec się nim zajmie, to najlepszy mag i nauczyciel, jakiego spotkałem w życiu. Jeśli klacz... postaram się ją zapisać do szkółki dla osieroconych dziewczynek, tam zapewnią jej byt. - I wyszedł, ponownie usiadł na krześle obok drzwi.

[Sunny Sky]

Puścił ją. Wreszcie udało jej się go zdenerwować. Odszedł kilka kroków i spojrzał na nią i na tego brzydkiego ogiera z gniewem w oczach. Na tym drugim mógł się wyładować.
-JA nie chcę? Nie chcę, by dziecko rozdzielono od matki! Gdyby mieszkało w Ponyville, miałoby obydwu rodziców! Chcę im zapewnić wszystko, co mogą chcieć! Mogę wziąć to dziecko, wychować je sam, osobiście, ale April nie zasługuje na to by ją rozdzielać od córki! A jak chcesz tatusiowi załatwić ucznia, sam sobie zrób! - Wyszedł. Wyszedł... Sunny miał ochotę wyjść i dać mu w pysk, ale nie był taki... Zrobił facehoofa, podszedł do niej i znowu ją objął. - Ja pierniczę, skąd go wytrzasnęłaś? - Zapytał przez łzy, które znowu mu się puściły.

[April Moon]

- Sam przylazł...
Oszołomiona słowami wiedźkuca nie myślała już o niczym... Chciała umrzeć. Nie miała potrzeby by żyć. Nie obchodziło jej już nic, to że Sunny ją przytulił też nic nie zmieniło. Już nawet nie płakała. I nie zwracała uwagi na łzy Sunny'ego. Bez niej byłoby mu o wiele lepiej... Nic by się wtedy już nie musiało dziać... Zdjęła z siebie jego kopyta i podeszła spokojnie do okna. W ciszy otwarła okiennice i stanęła w nich.
- Żegnaj, Sunny...
I skoczyła.