Chez Lager - Mieszkanie właścicieli.

[Black_Gallant]

Oczywiście nie zrozumiał że córeczka jest śpiąca, bo jak? Ale była płaczliwa, więc automatycznie zaczął ją powoli kołysać na kopytku i czule pocierać jej główkę swoją brodą.

- Grzeczny Vermouth... Nie Tranquil, to nie groźne. Nic ci z tego nie będzie. Każdy ma swoje tiki. Twoje nie są groźne i nie przeszkadzają w życiu codziennym.

Powiedział do niej uspakajająco i wstał z Haramu, by zajrzeć do kuchni. Troszkę ciężko mu było operować patelnią kiedy trzymał ją na kopytku, ale i tak udało mu się świetnie wyregulować ogień pod garnczkiem z rybą.

- Nie myśl o tym. Skoro do tej pory nie zauważyłaś i nikt ci nie zwracał uwagi, to znaczy, że są bardzo rzadkie i nikt nie zwraca na nie swojej uwagi. Dzieci natomiast... Dzieci zawsze wyolbrzymiają. Pamiętaj, że dla Vermouthka i Rammy jesteśmy praktycznie olbrzymami i na pewno czują się niepewnie w naszym olbrzymim świecie. Wszystko postrzegają jako wyolbrzymione, dlatego twoja chwilowa, marsowa mina miała taki efekt. Z całą pewnością nic ci nie jest. Pamiętam jak dzielnie mnie dźwigałaś, jesteś wciąż okazem zdrowia.

Powiedział wracając do salonu i chołubiąc Rammy w kopytkach. Poszeptał jej chwilkę czułe słowka i dopiero zauważył, że kleją jej się oczka.

- Tranny, znasz jakieś kołysanki? Ja... Ja nie za bardzo mogę śpiewać kołysanki, bo wtedy... płaczę... A widzę że Rammy by się przydała, a może i Vermouth wtedy uśnie i da ci chwile wytchnienia? Chociaż, sądząc po tym, jak jest posłuszny, masz go już u siebie w kieszonce.

Uśmiechnął się smutno. Nie lubił śpiewać kołysanek. Zawsze... ZAWSZE wtedy płakał.

[Haramu]

Tatuś kołysał, płacz ją zmęczył, więc mała Haramu dość szybko odpłynęła w świat snu. Pasowało jej to, dużo spokojniej. Nawet nie zauważyła, że Black coś gotuje i coś mówi o kołysankach, bo już słodko spała.

[Vermouth]

Vermouth miał za sobą równie długi i pełen zabaw dzień jak Haramu. Różnicą było to, że jego zebrazia siostrzyczka zasnęła wtulona w tatę, a on zasnął wtulony z Facade, swoją klacz z marzeń. Ogon był taki fajny i miękki i pachnący, że nic tylko spać. Kołysanki były na ich dwójkę kompletnie niepotrzebne, zamiast tego starczyło im teraz tulenie.

[Tranquil Facade]

Słowa Blacka dodały jej nieco otuchy. W sumie miał rację - do tej pory nie zauważyła jakiegoś szczególnego uszczerbku na swoim zdrowiu. Możliwe, że wszystko było w porządku.
-Nie znam żadnych kołysanek, nikt mi nigdy ich nie śpiewał. Ale sądzę, że nie będą potrzebne - odpowiedziała, z uśmiechem patrząc na dzieci. -Może przeniesiemy je do łóżek, żeby się porządnie wyspały?

[Black_Gallant]

Black uśmiechnał się smutno, znowu i potaknął jej. Wskazał jej drogę do dziecięcego pokoju i ruszył tam z Haramu na kopytku. Wyglądała tak słodko kiedy spała... Pomyśleć, że chciał ją utopić... Ta myśl wierciła mu serce. Nie chciał jej zrobić krzywdy... Był przerażony. Nie chciał jej, a teraz... Teraz o nią dbał i powoli zaczynał łapać się na tym, iż myśli o niej coraz cześciej, prawie tyle samo, co o Vermouthku. Gdy kładł ją do łóżeczka-kojczyka i umieszczał obok niej jej gałganka, zaczął ronić łzy. Przykrył córkę i nie chcąc, by Tranquil to widziała, wyjął szybko chusteczkę z butonierki i wrócił do salonu. Tam wysmarkał żałośnie nos i otarł łzy z oczu.

Czy ja też byłem tak wzgardzony? Czy mnie też matka by prawie utopiła, gdyby mogła? Czy jestem takim złym kucykiem jak ona? Jest we mnie zło, a już zwłaszcza od czasów Magii i jego kontroli... Wykorzystał czające się w jego sercu zło i ono nim zawładnęło. Mówił wiele, ale nikt nie wiedział, że był całkowicie świadom tego, co robił Herold Magii... I wiele razy wcale mu się nie sprzeciwiał, zły na świat. Wierzył, że będzie mógł go zmienić. Aż to się skończyło, i znów przejrzał na oczy.

Siedział rozgoryczony na tapczanie a jego plecami czasami jeszcze wzdrygały jego milczace szlochnięcia. I tak zobaczy że płacze, przynajmniej nie będize tego robił przed dziećmi. Gdyby się obudziły, zobaczyłyby jego słabość. A tego nie chciała jego duma.

[Tranquil Facade]

Wzięła Vermoutha w kopytka i poszła za Blackiem, by ułożyć małego obok Haramu. Zauważyła, że pan domu opuścił pokój dziwnie szybko, ale póki co nie chciała o nic pytać, by jej głos nie obudził dzieci. Ułożyła je wygodnie, przykryła starannie i wróciła do salonu, gdzie Black siedział w całej swojej skruszonej okazałości.
-Tylko teraz nie mów mi, że nic się nie stało. Co jest?

[Black_Gallant]

Black żachnał się i otarł łzy, barbarzyńsko, w rekaw marynarki.

- W zasadzie, to naprawdę nic... Nie powinienem mówić ci całej prawdy bez zgody Beer. Powiedzmy że... Że nie kocham Haramu... A raczej nie kochałem, bo teraz kocham... Celestio, to takie skomplikowane... Ja... Chciałem jej kiedyś zrobić krzywdę... I nie mogę tego sobie wybaczyć.

Wyznał w końcu. Z kimś musiał o tym pogadać, bo bolało go serce. W pogotowiu miał przygotowaną cebulę, gotową do pokrojenia, gdyby Beer wróciła, miałby wytłumaczenie, czemu płakał. Nie chciał jej martwić. Wyznał i jakby spadł mu kamień z serca, a to było dobre.

- Z góry mówię, gdybyś chciała mnie przytulić, nie rób tego. Beer jest zazdrosna, a ja mam pecha i weszłaby akurat w momencie kiedy byś mnie tuliła... Przytulisz mnie kiedy indziej.

Uśmiechnał się krzywo przez nabrzmiałe znowu łzy. Głos miał na pewno weselszy.

- Potrzebuję po prostu pogadać... Ciężko mi strasznie... A nie chcę martwić Beer. Już się dość z mojego powodu wycierpiała.

[Tranquil Facade]

Jego odczucia odnośnie Haramu sprawiały wrażenie skomplikowanych. Nie mogła mu z nimi pomóc. Na dodatek nie chciał martwić swojej narzeczonej jeszcze bardziej. Black był dobrym facetem, jakby nie patrzeć, jednak szkoda, że nie mógł radzić sobie z częścią swoich problemów. Położyła mu kopytko na ramieniu i usiadła w pewnym odstępie od niego.
-Nie musisz mi nic mówić, jeśli nie chcesz albo boisz się, że zada Ci to większy ból. Jednak jakbyś chciał, to ja tu siedzę i słucham.

[Black_Gallant]

- Ech... Zaryzykuje. Musisz jednak obiecać, że nie piśniesz słowa Beer, że o tym wiesz...

Powiedział poważnie i spojrzał jej w oczy. Po chwili czule dotknał jej kopytka swoim, ale nie pozwolił by to było coś więcej niż dotknięcie mówiące "dziękuję ci".

- Musisz obiecać na wszystko co święte... I na swoją klepsydrę... - powiedział po chwili namysłu - Że nie powiesz tego nikomu i że nie dasz do zrozumienia Beer, że ci powiedziałem.

Popatrzył jej głęboko w oczy, ale nie ruszał się z miejsca.

[Bright Beer]

Dobrze było wiedzieć, że chociaż tą sprawę udało się jej bez problemu załatwić. Teraz pozostało coś zrobić z Facade, namówić Blacka do wizyty na cmentarzu ofiar heroldów w Manehattanie i zorganizowanie ślubu. Beer weszła cicho do mieszkania, akurat by usłyszeć jakąś cichą rozmowę. Postawiła uszy na głowie i poszła prosto do pokoju, skąd dobiegały głosy. "Nie dasz do zrozumienia Beer"?
-Ekhm. - Chrząknęła, by zwrócić uwagę na siebie.

[Tranquil Facade]

Na wspomnienie o klepsydrze Salazar zabierał się do mówienia, gdy niemiło zaskoczyła ich swoją obecnością Beer. Facade też nie była z tego faktu zadowolona - akurat chciała wysłuchać Blacka i może jakoś mu pomóc przez bycie dla niego słuchającym uchem. Zdjęła kopytko z ramienia Blacka i spytała cicho.
-Jesteś pewien, że mogę zostać na obiad? Przytłacza mnie obecność Twojej narzeczonej.

[Black_Gallant]

Beer weszla. Mogl sie tego spodziewac i sie spodziewal, ale ne ze,uslyszy jego slowa.

- Tak Beer, nechcialem cie martwic. Chodzilo o to zebys nie widziala mnie placzacego i by Tranquil ci o tym nie mowila, ale widze, ze nici z konspiracji.

Powiedzial ocierajac lzy chusteczka z butonierki, juz kompletnie przez nie zniszczona.

- Mam... Problem, i nie chcialem ci nim zawracac glowy. Wiem ze masz czule serduszko, i tym bardziej nie chcialem ci przysrzysparzac trosk.

Wyrzekl jeszcze i wrocil do kuchni, gdzie skonczylo sie "robic" jego danie.

- Zostan Tranquil. Obiad robilem dla trzech osob, to raz, musicie sobie wyjasnic to i owo, jezeli macie miec ze soba zdrowe stosunki szef-pracownica Porozmawiajcie sobie, danie nieco sie ostudzi, a ja pojde dopilnowac, czy dzieci ie nie budzily. WYJASNIJCIE sobie WZYSTKO, jasne?

Przy ostatnich slowach oczy zablysly mu czerwono i wsunal sie do pokoju dzieciecego.

(Omijajcie blacka chwile, wejde kiedy uznam za stosowne)

[Tranquil Facade]

Przytaknęła Blackowi cicho. W sumie nie wiedziała, co robić dalej. Sama z siebie ust do Beer nie otworzy. Siedziała i patrzała tępo w podłogę, czekając na pierwszy krok szefowej.

[Bright Beer]

Black poszedł... Ale z tego co powiedział wywnioskowała, że dzieci śpią. Tyle dobrze. Była na tyle zaniepokojona tym "nie chcę zawracać głowy" i "przysparzać trosk", że zaczęła się bać. Co on planuje? Czemu powiedział Facade, a jej nie chciał? O co w tym wszystkim chodzi?
- O co chodzi? Co się stało? - Zapytała przestraszonym głosem jasną klaczkę.

[Tranquil Facade]

-Nic, o co należałoby się martwić. Black da sobie z tym radę - odpowiedziała wymijająco Beer. -Ja sama nawet nie mam pojęcia, o co może chodzić dokładniej, bo nawet nie zaczął mówić na ten temat. Proszę sobie tym nie zawracać zbytnio głowy, Pani narzeczony nie chciałby widzieć Pani strapionej.