Targowisko

[Rarity]

- Och, jaka zła, Och jaka niedobra. A jaka zazdrosna! o mojego Gniewka?

Powiedziała stając miedzy Sal a Gniewomirem.

- Nie wiesz, co to "trudna miłość"? Gniewomir jak widze nic sobie nie robi z tego co ja mu robię, więc po co się wtrącasz. Jeżeli chcesz wypożyczyć sobie Gniewomira, zapytaj jego i mnie... Przede wszystkim mnie.

Uśmiechnęła się tryumfalnie.

[Gniewomir]

- Ja się w to nie mieszam. Wolę nie ryzykować... - odpowiedział ogier i stanął udając, że nie wie co się dzieje obok niego i obserwując jakiś zupełnie losowy stragan. Wymuszając w sobie jakiekolwiek zainteresowanie wszystkim co nie było klaczami z boku. Jakby na to nie spojrzeć jedna miała pejcz, a druga wyglądała na wściekłą. To nie mogło wróżyć nic dobrego, teraz zaczął żałować, że nie jest jednak tym dorszem. Życie było takie proste...

[Sal Ghatorr]

Sal popatrzyła jeszcze na chwilę Rarity, wreszcie znowu zrobiła facehoofa i pokręciła głową. "Nie kłóć się z idiotą, sprowadzi cię do swojego poziomu i pokona doświadczeniem" przemknęło jej przez myśl.
- Nie obchodzi mnie wasza trudna miłość. Wtrącam się, z powodu waszego obscenicznego zachowania. - Podkreśliła swoje stanowisko, dalej patrząc wrogo na ohydny strój, w jaki zakuto Gniewomira.

[Rarity]

- Czyli jednak zazdrosnaś. Gdyby ci nie zależało, nie zwracałabyś uwagi.

Uśmiechnęła się i znów pocałowała namiętnie i czule Gniewomira. Czemu nie? W końcu lubiła go całować. Gdy już bylo po wszystkim zdjęła mu knebel i pogłaskała go czule za uchem.

- Chcesz już wracać do łóżeczka?

W pytaniu zawarte było proste znaczenie: chcesz isć do łóżka spać, czy ze mną? Miała nadzieję, ze to drugie.

- Gniewomirze? Dorszycielu Dręczycielu?

Zaszeptała mu do ucha by go skupić na temacie.

[Gniewomir]

Ogier rozpromienił się.
- Łóżko... - wypalił bez namysłu niczym zombie myślący o nowych mózgach do pożarcia. - Ekhm to znaczy, bardzo chętnie się do niego udam moja śliczna... - dodał dla pewności, żeby znowu nie skończyć jako muł do noszenia jakiegoś żelastwa z kulką w pysku.

Odwrócił na chwilę głowę w stronę przybyłej klaczy, wyglądała naprawdę ładnie, a i też sprawiała wrażenie dosyć czułej i sympatycznej. Nie wiedział jak ma na nią patrzeć i jak długo w tej sytuacji każda decyzja mogła być zła, ale i tak musiał spojrzeć. Cieszył się w duchu, że się nim zainteresowała i chciał to w jakiś sposób okazać, ale nie do końca wiedział jak.

[Sal Ghatorr]

Sal patrzyła z niedowierzaniem przez chwilę na Rarity, w kompletnym milczeniu, dopiero po sekundzie lub dwóch rezygnując z kolejnego facehoofa. Przynajmniej zdjęła mu knebel, ale dalej zachowywała się strasznie obscenicznie, gdyby nie była znana można by uznać ją wręcz za klacz negocjowalnego afektu, a tak... no cóż, za artystkę. Jakiegoś rodzaju. Sal nie miała już nic więcej do powiedzenia, więc tylko się patrzyła, z sporą mieszaniną uczuć kotłującą się w niej.

[Gniewomir]

- Wbrew temu jak wyglądam aktualnie, to chciałem ci powiedzieć, że zwykle tak nie chodzę ubrany. -wypalił nagle do klaczy, która stała i przyglądała się im. To było zupełnie bez sensu, ale coś powiedzieć musiał. W pewien sposób czuł się winny w tej sytuacji, nie wiedział tylko dokładnie z jakiego powodu.
Usiadł sobie, coś musiał zrobić, a tak naprawdę już kompletnie nie widział co. Logika podpowiadała mu, żeby zawinąć ogon i iść do Rarity, ale nie lubił zostawiać takich dziwnych sytuacji za sobą. Chociaż czuł, że teraz dopiero zaczyna ją już w pełni komplikować.

[Relief]

Relief widząc rozmowy grupy kuców udał się do jednego ze stoisk aby kupić coś do jedzenia.
- Dzień dobry- powiedział do sprzedawcy- poproszę jeden bochenek chleba, pół kg sera i jednego ogórka.
Po zapakowaniu towaru i zaplaceniu udał się spowrotem do swojego domu w celu przygotowania śniadania.

[z/t]

[Rarity]

Rarity pociągnęła za smyczkę, tym razem wesoło, a nie rozkazująco.

- Sir Gniewomirze... Jesteś potrzebny w swoim pałacu.

Zachichotała i ruszyła znim w stronę Butiku.

[z/t dla obojga]

[Gniewomir]

Zdyszany jednorożec wpadł na targowisko, przy okazji potykając się o jakieś ustrojstwo leżące obok jednego ze straganów, wylądował pół przytomny na pysku prawie pod nogami Sal. Zamroczyło go mocno, teraz widział tylko latające przed oczami czarne plamy i zielone małe iskierki, coś się stało, nie wiedział co.

- Coś mnie boli chyba. - powiedział nie kontaktując jeszcze w pełni.

[Sal Ghatorr]

No i poszli. Po problemie. Sal prychnęła i już się chciała iść z targowiska, bo Alice też jakoś zniknęła jej z oczu, gdy nagle ten ogier wrócił, i to galopem. Ba, galopem tak szaleńczym, że aż się wywrócił. Zniewolony przez Rarity czy nie, zasługiwał na pomoc, więc magią pomogła mu się podnieść na nogi.
- Wszystko w porządku? - Zapytała troskliwym tonem, oglądając uważnie, czy nic sobie nie zrobił.

[Gniewomir]

- Tak chyba tak... Wybacz, że tak tu wpadam, ale nieco dziwnie się poczułem... i w ogóle. - odpowiedział nieco zmieszany, właściwie to zrobiło mu się głupio, bo ta sytuacja pewnie musiała dziwnie wyglądać.

- Emm... właściwie to jak masz na imię? - zaczął od czegokolwiek co przyszło mu do głowy i tak już nie mogło to lepiej wyglądać. Zaczął przy tym gdzieś błądzić wzrokiem, trudno było mu spojrzeć na nią teraz ze wstydu. Była bardzo ładna i uroczo się zachowywała co tylko potęgowało jego dość nienaturalne zachowanie.

[Sal Ghatorr]

Ta sytuacja dziwnie wyglądała. Otrzepała nieco bok ogiera z prochu, nie krępując się zbytnio, w końcu to było skromne w porównaniu z tym, co działo się tu przed chwilą.
- Safe Life Ghatorr... W skrócie Sal. - Uśmiechnęła się do niego i podała mu kopyto na przywitanie. - A ty to... Gniewomir, o ile dobrze usłyszałam? Jednak zdecydowałeś się uciec? - Mrugnęła.

[Gniewomir]

- Tak, Gniewomir, chyba sir jak pamiętam, miło mi poznać. - uśmiechnął się przy tym szczerze i podał też swoje kopytko.
- Na to wygląda, że uciekłem. Pewnie będzie wściekła, ale nie chciałem jej z drugiej strony zasmucić, nie lubię kiedy ktoś mógłby czuć się źle z mojego powodu. - powiedział zwieszając nieco głowę, ale szybko ją znowu podniósł i popatrzył się wreszcie na nią. To dało mu jednak pewności siebie, z resztą sam się zastanawiał co go niej pozbawiło, gdy zawsze przecież wiedział co robić.

[Sal Ghatorr]

Interesująco wyglądał, a skoro i tak miała się zdenerwować to szkoda byłoby zmarnować okazję... poza tym, Rarity zasługiwała jednak na karę. Obrzuciła go długim spojrzeniem, zastanawiając się nad sensem tego, co planowała... A co tam, Silent się chyba nie obrazi. Zna ją za dobrze, by być zazdrosnym o taką odrobinkę przyjemności.
- Nie chciałbyś może swojej rzeźby? Nie za dużej, ale dokładnej. - Zapytała wreszcie. Już tak dawno tego nie robiła...