Pony Utopia

- Kolekcji? - Spytał, przyglądając się jej z wyraźnym wyrazem dociekliwości na pysku. - Możesz wyjaśnić... Shadow? - Poprosił, by powiedziała mu, o co jej chodziło z ową kolekcją. Coś mu zaczęło nie pasować... sam tylko jeszcze nie widział, co konkretnie. Nie przejął się odtrąceniem jego kopyta. Za bardzo zastanawiało go to, co powiedziała.

- Ach nie mówiłam ci? Bardzo lubię biżuterię. Można wręcz powiedzieć , że jestem kolekcjonerką. < cichy chichot > Każda kobieta , przecież lubi błyskotki , czyż nie? Nie wiem co ciebie tak bardzo dziwi. - Uśmiechnęła się lekko dla niepoznaki.

- Zapewne każda... - Podniósł się nieco. Przybliżył pysk do jej twarzy. W tym momencie jego oczy zabłysły lekkim blaskiem. - Wolałbym jednak, byś powiedziała mi, kim jesteś naprawdę. - Wyszeptał hipnotyzującym tonem, rzucając Znak Aksji. Wolał wiedzieć, z kim ma do czynienia...

//Nie masz statów itd... dla tego - zareaguj, jak uznasz za słuszne.//

Znak aksji zadziałał doskonale. Klacz przez chwilę była oszołomiona i starała się opanować swój umysł. Jednak wycieńczenie psychiczne i fizyczne jeszcze bardziej pomogły działaniu zaklęcia. Źrenice Shadow nieco się pomniejszyły. Po chwili usta Shadow zaczęły się ruszać udając mowę , lecz nie wydawały żadnego głosu.

Stał tak nad nią, wymuszając spojrzeniem wypowiedzenie czegokolwiek. Była pod wpływem eliksiru halucynogennego, była ranna i obolała, była tylko pegazem... Znak musiał zadziałać, tak przynajmniej twierdził Cloud. Więc czekał. Czekał i liczył, aż powie wreszcie prawdę. Nie mógł zrobić nic innego, jak tylko czekać.

Po kilku chwilach głos Shadow stał się wyraźniejszy:
-Jestem złodziejką , włamywaczką , bandytką , kieszonkowcem , paserem , przestępczynią, zbrodniarką. Jestem poszukiwana w całym Canterlocie , okolicach i innych większych miastach. Moja rodzina wyznaczyła za mnie większą sumę niż ty kiedykolwiek widziałeś odmieńcu.

Odetchnął, odsuwając się od niej. Tak sądził. Wzruszył tylko ramionami. - Jeżeli jesteś tylko złodziejem, nie muszę ingerować w Twoje życie. Rób co chcesz, byle daleko ode mnie. Jeśli jednak, jako bandytka, atakujesz inne kuce... stalowy miecz jest na takie potwory, jak Ty. - Zmrużył lekko ślepia, siadając obok łóżka.

Działanie znaku aksji powoli mijało. Shadow dochodziła do zmysłów. Przypomniało jej się co przed chwilą powiedziała.
-No cóż dowiedziałeś się już czegoś o mnie. Próbujesz mnie zastraszyć? Nie zabijesz mnie. Jesteśmy przecież w środku miasta. Skoro teraz już tyle o mnie wiesz to co dalej? - uśmiechnęła się ironicznie.

- Kiedy mówiłem o medalionie, nie napomknąłem o tym, że jednocześnie, jako wiedźminowi, daje mi prawo do użycia miecza, jeśli jest to uzasadnione. Żadne sądy mnie wtedy nie dotyczą. - Poruszył łbem, by strzelił mu kark. Zamknął oczy. - Mówiłem już... nie obchodzi mnie to. Brzydzi mnie złodziejstwo, ale nie mam żadnego wpływu na to. Jeżeli nie będziesz kraść przy mnie, rób sobie, co uznasz za słuszne.

Po wysłuchanie tej odpowiedzi Shadow parsknęła śmiechem.
-Zabijesz mnie? Będziesz wtedy taki jak ja. Myślisz , że straż nie będzie cię ścigać bo powiesz im , że jesteś wiedźminem? Naprawdę chcesz ryzykować zabójstwa mnie dla sprawiedliwości? Skończ już ten bełkot i zostaw mnie samą.

- Sama mi powiedziałaś, że kradniesz. I nie powiedziałem, że dla tego Cię zabiję... powstrzymam Cię, jeśli spróbujesz kogoś skrzywdzić. To wszystko. - Otworzył oczy i przerzucił je na nią. - W obronie innych, mam prawo wykorzystywać wszystkie środki, jakie mam... najczęściej działa miecz. Raczej nie chcesz tego sprawdzać, nie?

- Sama ci powiedziałam? Być może , ale na pewno nie z własnej woli. Zostaw mnie w spokoju mutancie. Nie jesteś w stanie podążać wszędzie tam gdzie ja będę , więc twoje groźby nic nie znaczą. I pamiętaj , że nadal mam ochotę na tej medalion.

- Skoro tak mówisz... - Wzruszył ramionami, przyjmując jej słowa obojętnie. - Przydałaby się jednak odrobina wdzięczności. Gdyby nie ja, w lesie zeżarłaby Cię kikimora, kuroliszek, wywerna... inne ścierwo. - Podniósł się z miejsca. - Na pewno mam odejść? - Zapytał jeszcze.

-Czy ktoś mówił , że nie jestem wdzięczna? Wyświadczyłeś mi wielką przysługę mutancie. Dzięki tobie będę mogła okradać te cudowne miasteczko i nikt mi w tym nie przeszkodzi no może poza złamanym skrzydłem. Rób co chcesz.

- Więc muszę powiadomić władze. - Mruknął, zatrzymując się w wyjściu. - Bo nie mam zamiaru pozwolić na to, byś tak po prostu się panoszyła bezczelnie po mieście, jeśli ot tak przyznajesz mi się, co zamierzasz robić... nie mogę Ci tego puścić. Wybacz. - Już planował wychodzić...