Dom Sunny'ego

[April Moon]

April wciąż całowała jej szyję i mruczała jej w sierść.
- Masz taką aksamitną maśc, Flamey. Podnieca mnie to... Jest prawie jak kaszmir, kochanie.
Niewiele myśląc więcej, polizała ją od brzucha, poprzez pierś i szyję, policzek a na końcu przytrzymała kopytkiem jej buzię i wpiła się w jej usteczka całujac ją długo, namiętnie, i niemalże pozbawiajac obie tchu. Ciekawe czy Flame w trakcie tego będzie pamiętać o oddychaniu nosem. Teraz jej drugie kopytko zaczeło miętosić jej drugi półzadek na jej cudownym znaczuniu i April czuła, że jest w swoim żywuiole. Skrzyżowała z Flame rogi, aż zaiskrzyło od Magii i wciąż niewidzialna wpasowała swój brzuch i łono w jej brzuch i łono.
- Powiedz to... Zwyczajny szept. A spełnie twoje najskrytsze marzenie.
Wyszeptała jej do ucha i zaczeła miętosić delikatnie ząbkami jej uszko.

[Sunny Sky]

Sunny, zadowolony, wrócił do domu, ciesząc się że teraz będzie miał chwilę spokoju w swojej kochanej przychodni. Miał tylko jedno, ciche marzenie - by Flame i April pod jego nieobecność się nie pozabijały. Ba, może nawet byłyby w stanie się dogadać nieco przez ten czas? W końcu dopóki gwieździsta jednorożka nie znajdzie domu, trochę z nimi zostanie. Wszedł cicho do przedpokoju, odłożył kurtkę, wózek, juki i resztę by wyschły z roztopionego śniegu i, kierując się głosem klaczy, wszedł do salonu. Zrobił naprawdę ogromne oczy....

[Raging Flame]

A my siem clopalim w ***



-By waszą dwójkę pokręciło...-Mruknęła czarna klacz powoli wracając do swojego standardowego humoru. Wciąż za dobrze się czuła, ale stopniowo wracała jej wredota. Mimo wszystko... Nawet miło się tak leżało, prawie że się wylewało leżąc na innej klaczy, przykrytej skrzydłem ukochanego.
-Niech no tylko odzyskam dość sił by ruszyć kopytami. Zaraz was do pionu postawię...-Mruknęła klacz, po czym westchnęła cicho.-Ale i tak cię kocham pegaziku.-Mruknęła cicho, po czym spróbowała się przeciągnąć w czym lekko jej przeszkadzała April.
-E... Wiesz, że możesz już mnie puścić, co? Na razie na pewno cię nie uduszę.

[April Moon]

- Ale jak cię puszczę, to możesz sobie pójść... A za dobrze mi w zestawie z wami, kochana.
Niechętnie, ale rozluźniła uścisk Flame.
- Wiecie, może chodźmy się przytulać gdzie indziej? Na tym stoliku jest nieco... Niewygodnie...
Stęknęła gdy w jej kark zaczęła się wbijać krawędź stolika.
- Sunny, ja też was kocham... Ale nie jak jest mi niewygodnie...
Przytuliła ich oboje i zrobiła coś ciekawego... Zetknęła oboje policzkami, trzymając boki ich głów magią, i wymogła pocałunek między cała trójką. Ciekawym było, gdy spotkało sie sześć warg naraz.

[Sunny Sky]

Sunny uśmiechnął się z ulgą, słysząc Flame, po czym nawet chętnie wziął udział w potrójnym pocałunku. Odsunął się potem od klaczy, by pozwolić im spokojnie zejść z stolika, na którym przed chwilą miał z nimi bardzo... ciekawe chwile.
-Wiesz Flamy, to nawet dobrze, że nas postawisz. Może z głowy wyjdzie mi określenie "sunia". - Uśmiechnął się do niej miło. - Tak, będę cię tym męczył, kotku. - Dodał. Spojrzał na zegar. - Hm.... jest jeszcze dość wcześnie. Co powiecie na to, by trochę tu posprzątać, ja w tym czasie się umyję, załatwię zapisanych na dziś pacjentów... takie tam.

[Raging Flame]

-Teraz to przesadziłaś.-Powiedziała Flame po potrójnym pocałunku, wstając w końcu jakoś na kopyta, po czym potrząsnęła mocno głową i otarła wierzchem kopyta usta.
-Jeśli myślisz, że to co się przed chwilą działo zmieniło wszystko diametralnie, to muszę cię zaskoczyć. Nie licz na to, że będzie teraz wyjątkowo miło.-Powiedziało hardo czarna klacz, doprowadzając do ogólnie pojętego ładu grzywę swoim kopytem.
-Idź lepiej popracować Sunny, jeszcze się okaże że jesteś wyjątkowo potrzebny bo komuś nie wiadomo co się stało.-Powiedziała z uśmiechem do ogiera, po czym spojrzała się podejrzliwie na April.-Ale ty się do mnie nie zbliżaj. Wolę nie wiedzieć jak to się znowu może skończyć.

[April Moon]

April mruknęła niepocieszona. Ale podobało jej się, że Flame znów jest dominą. To było całkiem miłe. Jej rozstrojenie nastrojowe potraktowała jako wciąż chandrę po porodzie, i to porodzie fest, bo bliźniaczek. Wystawiła do niej języczek, łobuziarsko i jednoczesnie zalotnie i ruszyła na kanapę, która wciąż jeszcze wrzała od ciepła obu klaczy.
- Na pewno skończyłoby się to bardzo gorąco i bardzo namietnie, kochanie.
Odszczeknęła i poczekała aż Czarna Klaczka wyjdzie, po czym uczyniła się niewidzialną i sama ruszyła za Sunny'm do przychodni.
- Sunnyś?
Spytała wyczekująco wślizgując się za nim do gabinetu pod osłoną niewidzialności.

[Sunny Sky]

Sunny westchnął i pokręcił mocno głową, gdy Flame wyrażała negatywne zdanie na temat April.
-Kochanie, mogłabyś odpuścić April. Już sie cieszyłem, że jesteście w.... ekhm... doskonałych relacjach. - Powiedział z wyrzutem, idąc do łazienki. Obmył się szybko by doprowadzić się do ładu i składu, po czym wreszcie otworzył przychodnię. Odetchnął nawet lekko z ulgą, że wreszcie ma spokój w pracy. Już przeglądał dane pacjentów na dziś, gdy April odezwała się zza niego. Odwrócił głowę. - Słucham, moja droga? Ale obawiam się, że jeśli chcesz się przebadać, musisz poczekać na swoją kolej. - Uśmiechnął się.

[April Moon]

April pojawiła się przed nim i przejrzała się w lustrze... Mogła się tego spodziewać.
- Sunny... Widzisz to?
Pokazała mu swój boczek... Nie było na nim znaczka. Stała tak chwilę.
- Pewnie nie wiesz co to oznacza, co nie?
Spytała go niepewnie siadając na jego biurku. Cała wydawała się bliska załamania.

[Sunny Sky]

Hm, nie był pewien co chce mu przekazać, pokazując mu swój zad. To była April, pewnie chodziło o to, że nie czuła się jeszcze zaspokojona czy c.... A, znaczek. Znaczek, fakt. Przyjrzał się uważniej, puknął ją nawet kopytkiem w to miejsce.
- Hmmm... Gdy byłem w jaskini, miałaś inny. Podczas porodu też inny... Nów, tak? - Spojrzał na nią. - Ale o co się martwisz? To... chyba zdarza ci się dość regularnie, prawda? - Przytulił ją dla uspokojenia.

[April Moon]

- Um... Dziękuje... Tylko nie rozumiesz do końca... Ja... Znikam.
Powiedziała cicho, oddając jego uścisk. Wreszcie miała z kim o tym porozmawiać.
- W sensie... Znikam-znikam, Sunny... I różnie bywa z powrotem... Raz następnego dnia, innym razem za miesiąc... Moi rodzicie nie wiedzą, myśleli, że często uciekam z domu. Ja... Ja zniknę... Nie wiem kiedy wrócę. Ale jak znikam przy nowiu, to dzieją się dziwne rzeczy w moim otoczeniu... A zniknę pewnie dziś w nocy.
Powiedziała smutno i pocałowała go czule, prawie namiętnie, a na pewno długo, by jej nie uciekł. Chciała się nacieszyć jego ustami.

[Sunny Sky]

Teraz się jej zachciało znikać? Jak już wszystko było w porządku i urodziła mu zdrową, śliczną córkę? Coraz bardziej się cieszył że się uparł, by ją zatrzymać w Ponyville. Co by było, gdyby zniknęła na miesiąc, zostawiając gdzieś Frozen samą, głodną i przestraszoną? Na samą myśl zrobiło mu się smutno.
- Chwila... Jak to znikasz? Jak to, dziwne rzeczy? - Zdziwił się. - Ale... Frozen, święta... Nie da się tego zatrzymać? - Odwzajemnił pocałunek.

[April Moon]

- Nie da się. Dlatego tak bardzo mi się śpieszyło do Prance, do rodziców, gdy uciekałam z Frozen. Bo gdybym znikła, zostałaby sama... A nie chcę jej zabierać "tam" ze sobą...
Powiedziała cicho i spuściła wzrok.
- Sunny, nie wiem jak ze świętami... Pewnie ominą mnie pierwsze święta mojej własnej córeczki. Ja... Ja nie chce znikać... Nie tym razem... Boje się, jak za każdym razem.
Powiedziała, chociaż tak naprawdę czuła się dziwnie spokojnie.
- Poradzisz sobie beze mnie jakiś czas?

[Sunny Sky]

- No właśnie, nie wiem, czy sobie poradzę. Nosz kurczę... To się musi dać jakoś odwrócić. Masz to od kiedy odkryłaś znaczek? Czy wcześniej? - Oderwał się od niej i podleciał do swoich książek. Gdzieś musiała być odpowiedź. - Jakie "tam"? Co robisz, gdy jest nów? No i... wiesz, mówisz, że to może potrwać jeden dzień, bez problemu zdążysz... Próbowano cię, nie wiem, związać w tym czasie i odebrać magię? - Wertował szybko książkę o magicznych schorzeniach.

[April Moon]

- N... Nie szukaj, nie ma odpowiedzi... Nie próbowano mnie związać... Ale próbowano mnie zatrzymać "tam"... Ja... Sunny...
Załamał jej się głos, choć blisko nie była wcale płaczu.
- Tak, odkąd odkryłam znaczek. Od wtedy też umiem znikać... Tylko... Ja... Em... Ech...
Poddała się. Nie wiedziała jak mu to wytłumaczyć. Usiadła załamana w jego fotelu i zamknęła oczy.
- Wiem, że można "stamtąd" nie wrócić... I że ktoś, może iść "tam" ze mną...
Nie otwierała oczu.