Dom Feathera i Spearmint

[Feather]

- Moja głupota - otarł swoje łezki radości.
Tak... Pegaz należał do tych kucyków, które miały bardzo, ale to baaardzo dziwne poczucie humoru. Potrafiła go rozśmieszyć myśl o czymś tak głupim i tak idiotycznym, co potrafiłby wymyśleć tylko on. A potrafił wymyśleć dużo, przez co czasami wybuchał śmiechem w różnych, nietypowych sytuacjach.
- Emm... - w tym momencie miał znów spytać o plany swojej nowej koleżanki, jednak uznał, że już zrobił to wystarczającą ilość razy. Olał sprawę - Tia... No nic. O, ciemno się zrobiło na zewnątrz.

[Spearmint]

Spear spojrzała za okno. Ciemno, fakt niezaprzeczalny. Wzruszyła barkami.
- Tuszę zatem, iż winniśmy zamknąć się w pokojach i spocząć, by móc łacno przywitać nowy dzień. - Jak powiedziała, tak zrobiła. Podeszła do Feathera, objęła, ucałowała go serdecznie w oba policzki z wdzięczności za nocleg, i poszła do jednego z pokojów gościnnych.

[Feather]

Całusy... Znowu się zarumienił, tym razem z powodu dreszczu, który wywołały delikatne usteczka klaczy.
- Tak... Zdecydowanie masz rację, dobrej nocy.
Pegaz udał się do łazienki, a później do swojej sypialni, gdzie wpił się pod kołderkę.
co za dzień... Poznałem prześliczną klacz, która mieszka tu ze mną... Ach. Zeszłą noc była u mnie inna, Risky... Fajnie było. A teraz jest Spearmint. Też jest fajnie
Nagle poczuł, jak coś smyra go czymś puchatym po udzie. To był Popiołek, którego sam nauczył łaskotać inne kucyki. Pocieszny... Feather chichocząc wziął malca, przytulił go (zwierzątku wychodzą oczy na wierzch, jakto w kreskówkach) i odstawił nieco dalej.
- Raz z klaczą, raz ze zwierzem... - rzekł sam do siebie, po czym zasnął.

[Spearmint]

Spearmint nie miała żadnych problemów z snem. W takich warunkach? Tu było prawie jak w raju. Rano wesolutka wstała z łóżka, a potem z swojego pokoju. Trochę nabałaganiła w łazience, w której nie potrafiła początkowo znaleźć mydła, dopiero potem przypomniała sobie, że Equestrianie mają takie nowsze, inne, bardziej nowoczesne. Do tego jej próba użycia prysznica skonczyła się lekkim zalaniem podłogi, ale spróbowała to posprzątać papierem toaletowym. Czuła się iście oburzona, że ten tak łatwo się wyczerpuje.
Gdy pozostawiła już za sobą łazienkę, nieco znudzona, zaczęła w przedpokoju robić pompki, by się rozruszać.

[Feather]

Promyczki Słonka liznęły pyszczek Łaskotka, budząc go ze snu. Chwilę później dołączył się do jego budzenia także i Popiołek, który merdał mu po szyjce ogonkiem. Taka pobudka była wystarczająca, by dać mu do zrozumienia, że za długo śpi. Jednak i tak to ola, podrzemał sobie jeszcze pół godzinki. Potem był już żeśki i wypoczęty, gotów do zmagania się z dzisiejszym dniem, który pewnie nie będzie tak nudny, jak ostatnie. W końcu miał lokatorkę. Po wstaniu z łóżka, udał się do łazienki, by nieco się... Ahahaha. Ochędożyć. Zdziwił się, dlaczego tu jest tak mało papieru toaletowego i czemu podłoga jest, jakby ktoś ją umył... Dziwne. Na wszelki wypadek sprawdził, czy gdzieś coś nie przecieka, po czym wyszedł z łazienki i udał się na śniadanie. Po drodze spotkał Spearmint, która robiła pompki.
- Dzień dobry Spearmint - uśmiechnął się do niej - chciałbym zaprosić cię na śniadanie.
Białas ruszył dalej, do kuchni. Tam przygotował tosty z miodem i podał je do stołu. Szybko przybiegł też i Popiołek, który ukradł jednego... A to gizd.

[Spearmint]

Jak miło z strony Feathera, że zrobił śniadanie i ją zaprosił. Już sie obawiała, że będzie musiała sama o to zadbać, a nie wiedziała nawet gdzie kupić jedzenie w Ponyville. Poszła za nim, odprowadzając wzrokiem Popiołka który wziął sobie też kromkę.
- Winnam Zagłobę obudzić i też ją poczęstować? - Zapytała, siadając. Dopiero teraz zobaczyła co jest na stole.
- Miodnie! - Ucieszyła się i zaczęła jeść.

[Feather]

- Ja tam się nie znam na kotach... Chcesz, to poczęstuj ją - odpowiedział, machnąłszy kopytkiem - Ech... W zasadzie, to nie muszę dzisiaj iść do pracy. Salon dba o siebie, nikt mnie tam narazie nie potrzebuje, nikt mnie nie wzwywa...
Feather zaczął konsumować Dary Boże, ciesząc swoje podniebienie słodziutkim smakiem miodu.
- A ty, jakie masz plany na dzisiaj? Bo jeśli chcesz, mógłbym rozpocząć twoją edukację walki mieczem.
Gdy skończyli jeść obydwoje, odniósł naczynia do zlewu i umył je, następnie położył się na kanapie, myśląc o niebieskich migdałach.

[Spearmint]

Niestety, obudzona Opalescence-Zagłoba nie wykazała entuzjazmu na widok tosta z miodem. Nie wykazała jej też do faktu bycia obudzonym, tylko syknęła i uciekła gdzieś w głąb mieszkania. Potem się ją znajdzie.
- Z radością rozpocznę me szkolenie. - Powiedziała Featherowi, wracając do jedzenia. Gdy już zjadła swoją porcję, wsunęła sobie po kryjomu do ust pasek gumy o smaku bigosu.

[Feather]

Pegaz wstal z kanapy.
- No, to za mną.
Zaczął prowadzić klacz korytarzem, aż dotarł z nią do dwuskrzydłowych, sosnowych drzwi. Pchnął je. Jego i klaczy oczom ukazała się salka treningowa, z podłogą wyściełaną tatami. Jedna ze ścian była zała w drabinkach, pod sufitem zaś znajdowały się zwisające liny, obręcze, drabinki, worki treningowe. Był i stojak na drewnianą broń. Feather podszedł do niego i wyciągnął dwa, odpowiedniej długości miecze i podał jeden klaczy.
- Na początek może... Emmm... Postawa!
Łaskotek stanął na przeciwko klaczy, na tylnych nogach, trzymiąc w przednich miecz, jakby zaraz miał stoczyć z nią bój. Prawa noga z przodu, lekko ugięta, lewa z tyłu, wszystko elegancko.
- Stań podobnie.

[Spearmint]

W tym mieszkaniu chyba było wszystko. Nawet sala treningowa tu była, i to naprawdę ładnie wyposażona. Spear weszła do środka, oglądając dokładnie wszystko. Tak się zagapiła, że prawie nie zauważyła, że podaje się jej drewniany kijek, mający imitować broń.
- Bardzo dziękuję. - Skłoniła głowę, przyjmując kij, po czym spróbowała stanąć na tylnych nogach. Niestety, jedna z pierwszych prób w jej życiu skończyła się klęską, a ona sama po chwili wywróciła się na plecy.
- To nie będzie proste. - Powiedziała markotliwym tonem, leżąc z wszystkimi czterema nogami do góry.

[Feather]

- Oj tam, po prostu musisz się postarać utrzymać równowagę. Na początek może stań przy drabinkach i opierając się o nie, spróbuj tak stanąć, jak ja - Uśmiechnął się serdecznie.
Feather połaskotał klacz po odsłoniętym brzuszku za pomocą skrzydełek, po czym przeszedł pod drabinki i oparł się o nie, pokazując Spearmint, jak powinna stać, by się nie wywrócić.
- Jak już staniesz, to puść się i spróbuj stać tak dłuższą chwilę.
Łaskotek poczuł się bardzo ważnym i wyróżnionym kucykiem, podczas gdy szkolił klacz. Jakby był jakimś... No nauczycielem, którym w istocie był.

[Spearmint]

Kryształowa klacz zachichotała cicho, gdy piórka jej znowu przejechały po brzuszku. Wstała z powrotem i, tak jak Feather, oparła się o nie, ćwicząc stanie na dwóch kopytach. Po kilkunastu sekundach ostrożnie się puściła, co zakończyło się ponownym wylądowaniem na plecach.
- Znowuż mnie połaskoczesz po brzuszku? - Zapytała niewinnym tonem, tak sobie leżąc.

[Feather]

- No jeśli chcesz - Feather uśmiechnął się łobuzersko, po czym ponownie ją połaskotał - No dobra, dosyć wygłupów... - dostał nagle dziwnego zawiasu, rumieniąc się. Oblizał wargi, wciągnął powietrze, wypuścił je, czując, że przyspieszyło mu bicie serca - No... Ten... Wstań, muszę cię w końcu ten... Nauczyć.
A więc tak... Klacz spodobała się mu, przez co zaczął nieco się krępować... Dziwne, ale taki był już Łaskotek. Znowu pokazał Spearmint, jak powinna stać, tym razem jednak ją nieco poasekurował. Trzeba było przyznać, że gdy promienie słonczeczne rozświetlały jej ciało przez okno salki, wyglądała powalająco.
- Ten... Wiesz... Jesteś przepiękną istotą... Najpiękniejszą, jaką kiedykolwiek widziałem... - wyszeptał nieśmiało.

[Spearmint]

Spear znowu pochichotała chwilę, po czym znowu wstała. Nie zauważyła zwiechy Feathera, była zbyt zajęta cichym śmianiem się. Nie zauważyła też nic dziwnego w tym, że ją asekurował, w końcu pomagało to jej utrzymac się na dwóch nogach. Dopiero potem...
- Czy ty... mnie podrywasz? - Zapytała, robiąc wielkie oczy i rumieniąc się mocno.

[Feather]

- Ummm... Ja właściwie... Znaczy... - policzki pegaza mocno spąsowiały, a jego biała sierść doskonale to podkreśliła - No... Bo ty... Ja chcę ci... Pomoć, byś... Lepiej stała i... Po prostu jak Słońce zaświeciło i... Podkreśliło twoje kolory, to wtedy... No... Em... um... twoje kolory stały się takie piękne... i wogóle jesteś... ale my się przecież za krótko znamy... bo poznałem cię wczoraj i... ale... ja... tak - pegaz zakrył swój pyszczek kopytkiem.
Serce łomotało mu niczym dzwon.
Ty idioto, ona zaraz ucieknie od ciebie, pójdzie sobie w świat przez twój idiotyzm... znowu szansę sobie zmarnujesz...