Główny pokój.

[Rarity]

- Och, więc to w ten sposób mówisz? Ach, gdybyś tylko był ogierem... Ale tak też jesteś niewiarygodnie wręcz słodki.

Zachichotała na jego komplement.

- Cieszę się, że woda jest dla ciebie w sam raz... Gdybyś chciał przekąskę, tutaj kładę biszkopty.

Położyła pudełko z biszkoptami, rozerwane tak, by dorszyk mógł sobie łatwo brać ciasteczka wychylając łepek. Na szczęście akwarium miało miejsce gdzie było przykryte. A było dość duże, ostatecznie 200 litrów.

- Jeżeli będziesz potrzebować jakichś rzeczy do swojego domku, daj mi znać Gniewku, to zaraz ci to załatwię... Tylko bez spraszania mi tu panien w godzinach pracy.

Zachichotała i usiadła za swoim pulpitem, patrząc się zaciekawioną na swego rozmówcę.

[Gniewomir]

Wizja ciasteczek umieszczonych przy akwarium wydała mu się bardzo interesująca. Uśmiechnął się podpływając do przeszklonej ścianki akwarium.
- Tak mówię, gdy jestem pod wodą. Też skrywam małą tajemnicę, ale nie lubię jej zdradzać.
Zamrugał oczkami i usadowił się na kamieniu na kształt siedzenia na krześle.
- Pewne nawyki pozostały mi do dzisiaj, a można powiedzieć, że nie tylko wiekowym dorszem byłem.
I puścił kilka powietrznych banieczek na kształt baloników i perełek pod wodą.

[Rarity]

- To widać, kochany. Jesteś dostojny i łuskę masz pierwszego sortu.

Uśmiechnęła się bawiąc naparstkiem na kopytko. Posiadanie takiego dorszyka w domu wydawało się niezwykle ciekawe. Do tego jeszcze był z niego komplemenciarz, a to lubiła w samcach. Jak się nazywał samiec ryby?! Zamysliła się.

- Mam nadzieję, że twoje nawyki są jedynie dobre, kochany.

[Gniewomir]

Dorsz puszczając dalej banieczki powietrza i bawiąc się nimi zamyślił się na chwilę.
- Właściwie tak, od dawien dawna stawiałem dobre wychowanie i klasę jako jeden z priorytetów. Też czasem popełniałem różne błędy. - Wyjątkowo rozbawił się własnym stwierdzeniem i zerknął na siebie wypuszczając przy tym niesymetryczną banieczkę.
- Haha... w końcu jestem dorszem... - odpowiedział dalej zamyślony, po czym znowu zerknął na klacz siedzącą przed nim po drugiej stronie szyby. - Swoją drogą, jeśli mogę spytać czym się tu zajmujesz? Mieszkasz tu sama?

[Rarity]

- Niestety mieszkam sama... Chociaż... Nie... Teraz ty mieszkasz ze mną.

Uśmiechnęła się szeroko i ciepło. No, przynajmniej miała towarzystwo. Westchnęła też i roztoczyła kopytkami po okolicy.

- Szyję, projektuję, reperuję, dobieram dodatki. Słowem: wszystko to, co w butiku robić się powinno.

Rozmarzyła się nieco... Dni chwały dopiero nadejdą, jeszcze podbije tę krainę swoją modą. Wtem powąchała samą siebie. nie był to zapach godny damy.

- Wiesz, pójdę na górę wziąć kąpiel. Bardzo mi się przyda. Swoją droga, czy rybki się kąpią? Albo myją?

Spytała zdziwiona własnym zadziwem.

[Gniewomir]

Ryba nieco rozbawiona ostatnim stwierdzeniem uśmiechnęła się szerzej.
- Cóż, można powiedzieć, że ja już nie mam takich problemów, jak widać kąpię się cały czas, co można powiedzieć jest bardzo przyjemne czasami. Szczególnie jak jest dużo bąbelków powietrza.
Spojrzał na klacz i zastanowił się jak kucyki w ogóle się kąpią.

[Rarity]

- Gniewku... Czy ty nie jesteś uzależniony od... Bąbelków?

Uśmiechnęła sie do niego i podeszła jeszcze do akwarium.

- Trochę szkoda, że nie mogę zobaczyć świata z twojej perspektywy. Jesteś taki pogodny i wesoły, na pewno masz mniej zmartwień ode mnie.

"Pogłaskała" ściankę Akwarium tam, gdzie on się znajdował.

[Gniewomir]

Gniewomir zastanowił się chwilę przypatrując się tej pięknej damie.
- Cóż mogę powiedzieć, uwielbiam bąbelki, to moja ulubiona rozrywka. A co do świata z mojej perspektywy, to wydaje mi się że jest bardzo ciekawy, wszystko wygląda inaczej, bardziej bajkowo, czysta woda, ciepła, przytłumione dźwięki, można się skupić i mieć poczucie większej prywatności. Zawsze sama możesz sprawdzić Rarciu... - wypowiadając ostatnie słowa patrzył się jej prosto w oczy z lekkim uśmiechem.

[Rarity]

Dorszyk wydawał się hipnotyzujący. Tak patrzył jej w oczy.

- Wiesz, to kuszące. Pewnie umiesz mnie przemienić. Ale ja na pewno nie jestem jeszcze gotowa, i musiałabym być pewna, że mogłabym wrócić do dawnej postaci. Lubię cię, i twój styl życia jest pociągający, ale kto by nas karmił w tym akwarium? I kto by je czyścił?

Zachichotała w kopytko.

- Nie chcesz wziąć kąpieli jednak? Moja kanalizacja jest podpięta do miejscowego źródła wody mineralnej. Dużo kationów, minerałów, na pewno zdrowsza i rzeźwiejsza woda niż ta, którą masz w akwarium, którą zobojętniło szklo, kamyczki, roślinki... Bo roślinki kupiłam tam żywe.

Uśmiechnęła się do niego. Kąpiel z dorszem... To brzmiało tak... dekadencko.

[Gniewomir]

Dorsz spoglądając dalej w jej śliczne oczka uśmiechnął się nagle najszczerzej jak potrafił.

- Oczywiście, z chęcią bym się wykąpał, na pewno będzie miło towarzyszyć tak zacnej damie. No i jednak te kationy i minerały... - ostatnie słowa przeciągnął zawadiacko i zaśmiał się. - Roślinki są naprawdę piękne jakie kupiłaś do tego akwarium Rarciu. Jak wszystko tutaj, bez wyjątków. - lekko zamrugał patrząc się dalej na nią.

[Rarity]

- Tylko sobie za wiele nie wyobrażaj, mości Panie.

Zachichotała i znów stworzyła w wodzie jego "lektykę" wypełnioną akwariową wodą. Zamknęła butik, i ruszyła z dorszem w magicznej "szklanej" kuli na góre. Napuśiła wody do wany, ale gdy osiągnęła niewielką głębokość, wpuściła tam gniewomira tak by opłukał się z całego dnia w bierzącej wodzie. Następnie po paru chwilach zakorkowała wannę znowu i napuściła w miarę ciepłej, źródlanej wody.

- Nie będę wpuszczać olejków. Magiczna czy nie, wciaż z ciebie rybka i raczej mydło by ci nie służyło. Wykąpiemy się w źródlanej wodzie.

Uśmiechnięta weszła do wanny, zaciskając zęby przy pierwszym spotkaniu z ciepłem. Bała się troszkę, czy nie ugotuje swoje dorszego przyjaciela.

- Mmmmm... I jak ci tam, Gnieweczku?

Spytała rozmarzona, gdy ciepło wody ją ogarnęło.

[Gniewomir]

Dorsz spojrzał na wodę i od razu zanurkował bawiąc się w niej. Szybko wystawił główkę i spojrzał na klacz.
- Szybko rozgrzewa ta woda, jest bardzo przyjemna. - powiedział i sam coraz bardziej się rozluźniał, dawno już nie był w tak ciepłej wodzie, a zawsze go to przenosiło w wyższe stany relaksu. W tych warunkach czuł się jak ryba w wodzie. Spojrzał czułym wzrokiem na piękną klacz prosto w jej oczy, sam opierając się na jednej ze ścianek wanny. Chlapnął lekko swoją płetwą i na głowie pojawił mu się niewielki cylinder, który opadł mu nieco na oczy jednak nie całkowicie ich przysłaniając. Dorsz łypał zadziornym wzrokiem spod niego w oczy Rarity, w których się zakochał.
- Jest jak... w bajce. - szepnął.

[Rarity]

- Hmmmm... Naprawdę jesteś magicznym dorszem. I faktycznie, mówiąca rybka jest jak z bajki.

Uśmiechnęła się widząc co zrobił z kapelusikiem. A nie zamoczy mu się? Wtedy dojrzała jak się na nią patrzy.

- Um... Czemu tak na mnie patrzysz, Gniewku? Coś nie tak?

Makijaż na pewno jej się nie rozmazał, miała wodoodporny. O co chodziło? Tak dogłębnie jej się przyglądał.

[Gniewomir]

Dorsz dalej spoglądając i co jakiś czas falując płetwą leniwie podpłynął bliżej, jednak ostrożnie, by nie wystraszyć klaczki.
-Wszystko jest w najlepszym porządku. - Uśmiechnął się i podpłynął jeszcze ostrożniej. -Masz piękne oczy Rarity. Bardzo lubię się na nie patrzeć. Mógłbym tak cały czas najchętniej.
Gniewomir mówił lekkim i stonowanym głosem, atmosfera, w istocie była bajkowa.

[Rarity]

Podpłynał bardzo blisko. Pogłaskała go kopytkiem pod brodą.

- Tak bardzo ci się podobają oczy samicy innego gatunku?

Zapytała z dziwnym tonem w głosie. Nie był ani ostry, ani smutny, ale tez i nie czuły, jakby zawiedziony.

- Jak bajka... Jeżeli cię pocałuję, to zamienisz się w księcia z bajki?

Spytała wciaż tym tonem, a kopytkiem pod wodą pokazała mu, by ułożył się na jej brzuchu, by im wygodniej było rozmawiać.