Park

[Roskow]

Roskow znów z pogardą spojrzał na jednoroga. Wystarczyło go oblać wódką a już się krztusił... Na szczęście nie upuścił piersiówki, więc dalej trzymał ją przy sobie, odruchem przykładając ją do siebie.
-Nic ci się nie stało kolego?

[Willow Bark]

Willow chwilę przyglądała się temu, co właśnie się działo, a jej zakłopotanie ciągle rosło. Jednoróg wydawał się mieć za sobą jakiś wypadek z głową, utwierdzała ją w tym jego niezdarność, gorsza nawet od niezdarności brązowej pegaz. Nie podobało jej się, że cała uwaga została skierowana na obrzyg... oplutego i oblanego tym czymś Azure. Zmarszczyła brwi.
- Wytrzyj to i powiedz gdzie się podziewałeś ten czas albo mi pomóż - powiedziała stanowczo, bo naprawdę każda chwila była teraz dla niej ważna, ale z drugiej strony Azure mógł coś wiedzieć. Wątpliwe, ale możliwe.

[Azure Dawn]

Azure popatrzył na nich ocierając twarz kopytem. Wydawali się nie patrzyć na niego zbyt przyjaźnie, zwłaszcza ten popielaty. Wyszedł na jakąś ofiarę... A może zorientowali się, iż nie smakowała mu ta "herbata"... Jak w ogóle można coś takiego nazwać herbatą? To jakby nazwać kowadło mydłem... Pewnie to była jego rodzinna receptura, czy coś w tym stylu... Obraził jego dziadków czy inna śmiertelna rzecz... Co i tak nie zmieniało faktu, iż ten napój (czymkolwiek to świństwo było) nawet nie przypominał herbaty
-Meh... Jakoś żyję -Mruknął pod nosem, pochylając głowę, by ukryć grymas, który mimowolnie pojawił się na jego twarzy.
Po chwili usłyszał co mówi do niego ta druga... Umm... Pegaz. Podniósł głowę i spojrzawszy na nią zareagował ze zdziwieniem:
-Ja miałbym w czymś pomóc? Wybacz, ale niezbyt znam ten wymiar i jestem średnią osobą do rozwiązywania problemów... Dość mocno średnią.-Dodał po chwili. Nagle Azure zaczął odczuwać dziwne mrowienie w tyle głowy... Podrapał się... To coś nie ustawało... Wręcz przeciwnie - nasilało się z każdym momentem. Zaczynał sobie przypominać jakieś dziwne sceny, tak jakby ktoś na siłę wkładał mu nie jego wspomnienia do czaszki... Widział jakieś szpitale, uje-muj, dzikie dżdżownice... Nie miał nadal pojęcia co to ma być, ani jaki te obrazy mają ze sobą związek. To uczucie było co najmniej dziwne, wizje nakładały się na obraz rzeczywisty, sprawiając iż przed oczami miał teraz prawdziwy misz-masz kolorów i dźwięków.

[Roskow]

Roskow spojrzał na słońce.
-Cholercia już wieczór. - spojrzał na Willow - naprawdę bym panience pomógł, ale wolę nie spóźnić się do pracy pierwszego dnia. Mam nadzieje że się nie obrazisz? - powiedział i nie czekając na odpowiedź odszedł szybko w stronę EKP
z/t

[Willow Bark]

Pegaz westchnęła.
- W takim razie... - zaczęła i zerknęła na Roskowa, ale ten niestety musiał już iść. - W takim razie ja chyba też już pójdę, rozejrzę się w lesie sama, w końcu przecież to nie takie trudne... - wbiła swoje wielkie zielone oczy w Azure - Tak, powinnam pójść, bo moje biedne dzieci są gdzieś w lesie same... A nie mam pojęcia co robić... - zadrżała jej broda - Skoro ty nie możesz mi pomóc... Poradzę sobie samaaaa - jęknęła żałośnie i spuściła głowę. Nie chciała odejść. Chciała znaleźć zastępczego frajera do pomocy, bo jeden uciekł. Nie chciała sama błąkać się po lesie, mimo tego że normalnie się go nie boi. Wyjątkowo ją teraz przerażał. Dlatego to musiała stosować tak durne sztuczki.

[Azure Dawn]

Ostatnią rzeczą jaką jednoróg zauważył było odejście popielatego. Tuż po tym jego głowę przeszył błysk gwałtownego bólu. Bólu tak ostrego i gwałtownego, iż odniósł wrażenie jakby supernowa wybuchła w środku jego czaszki równocześnie szarpiąc każdy nerw w jego ciele i tym samym doprowadzając go do istnego szaleństwa. O ile uprzednio jednorogowi wydawało się, że ktoś wkładał mu do głowy cudze wspomnienia, to teraz ten ktoś przeprowadzał odwierty na jego nieszczęsnej łepetynie, Ot, sprawdzimy czy nie ma złóż ropy naftowej... W końcu nie wytrzymał. Ledwo widząc co robi, nakierował wzrok na drzewo, wziął lekki rozpęd (O mały włos, a jego kopyta odmówiłyby posłuszeństwa) i wyrżnął przysłowiowego "barana" w pień. Zatoczył się, jednak udało mu się jakoś utrzymać równowagę... Po chwili zdołał również zmusić swój odrętwiały język i struny głosowe, o których istnieniu właśnie sobie przypomniał, do poruszenia się:
-Chwilę... Daj mi chwilkę... Sekundę...- Po czym mruknął pod nosem: -Ogar, ogar... Już... ogar...
Podniósł głowę i wskazując kopytem na siebie rzekł, wciąż lekko się chwiejąc:
-Chwilę... Jestem, ten... no... Azure... tak... Mam na imię Azure... I byłem w innych wymiarach... Ech... Nawet dla mnie brzmi to głupio. - Powiedział jednocześnie potrząsając rezygnująco głową. Po chwili jednak z powrotem podniósł wzrok i wskazując na pegaz powiedział: -Chwilę... Ty jesteś, Winte... Nie chwila... Windows... Nie to też nie to... Willow! Tak, pamiętam! ...Dzieci, dzieci... Dzieci?! ...Ach tak, ty byłaś w ciąży, nie? -Walnął prosto z mostu, jednak zważając na fakt, iż przed paroma sekundami przypomniał sobie tak dużo rzeczy naraz, było to dosyć normalne. Dopiero po chwili uświadamiając sobie. Iż Willow mówiła również o zgubieniu swych pociech gdzieś w środku lasu dodał:
-Umm... Może i nie jestem najlepszym pomocnikiem, zwłaszcza patrząc na fakt, iż ledwo trzymam się na kopytach, ale cóż... Mogę pomóc w poszukiwaniach, czy coś.
Hmm... Pewnie branie na poszukiwania kogoś, kto jeszcze przed chwilą gadał coś o innych wymiarach by potem walnąć głową w drzewo było ostatnią rzeczą, którą chciałaby zrobić jakakolwiek logicznie myśląca istota, no ale przecież nie zostawiłby tak Willow, nie oferując jej nawet żadnej pomocy.

[Willow Bark]

Widząc co robi, chciała go zatrzymać, zapytać chociaż co takiego wyprawia. Gdy uderzył głową w drzewo podskoczyła i podbiegła do niego. Słysząc swoje imię podniosła wysoko brwi.
- Straciłeś pamięć? Znaczy... teraz odzyskałeś, ale straciłeś ją przy podróży po... wymiarach? - zapytała - Co to jest wymiar?
Willow położyła mu kopytko na policzku i zastanowiła się chwilę. Może rzeczywiście powinna najpierw doprowadzić go do ładu, a dopiero po tym wykorzystywać. Z drugiej strony jednak, jej samej daleko było do ładu i porządku, a sprawa była poważna. Klacz westchnęła przeciągle.
- Odsapnij chwilkę, ale zaraz musimy iść, bo zrobi się ciemno - powiedziała.

[Azure Dawn]

Azure zastanowił się. Wymiar? Tak ważna w jego ostatnich przygodach rzecz, mimo to już dawno zapomniał jej znaczenia.
-Wymiar... Umm... Właściwie to sam zapomniałem, co to słowo oznaczało, ale... Może już drugi raz nie będę taranował niewinnych drzew.- Po ostatnich słowach zaśmiał się spazmatycznie, choć wcale nie było mu do śmiechu. Nie żeby był w złym nastroju, czy coś, to po prostu było zbyt dziwne i niepojęte, by wydać się mu w jakimkolwiek stopniu zabawne.

Gdy Willow wspomniała o odpoczynku, jednoróg natychmiastowo zaprotestował:
-Nie, nie, nie... Jeśli twoje dzieci są gdzieś same w lesie, to jest to sprawa zgoła ważniejsza od mojego samopoczucia... Poza tym, nie czuje się już tak źle. - Uśmiechnął się półgębkiem, jednak ta ostatnia informacja była daleka od prawdy. Może i jego głowa nie pulsowała już tak ostrym jak uprzednio bólem, jednak ćmienie nadal dawało się we znaki, otępiając jego zmysły... W końcu, czego by się spodziewać po kimś, kto wbiega w drzewa... Starając się nie krzywić spojrzał jeszcze raz w szmaragdowe oczy pegaz i spytał (dość retorycznie zresztą):
-To co? Idziemy?

[Willow Bark]

Willow przyjrzała się jednorogowi, gdy mówił. Skoro uważał, że czuje się dobrze... Właściwie miał rację, dzieciaki faktycznie były teraz dla niej ważne, a straciła dość dużo czasu.
- Tak, tak, chodźmy. - położyła kopytka na policzkach kuca i ścisnęła je lekko - Ale jakby coś było nie tak, to masz mi mówić! - powiedziała stanowczo, ale uśmiechnęła się. Dobrze, że miała kogoś do pomocy, gdy nie mogła znaleźć swoich przyjaciół. Ruszyła w stronę ciemnego już lasu.
[z/t]
Azure też z/t :v

[Sombra]

Sombra siedział sobie na ławce w parku i kruszył kopytami chleb, dookoła niego zebrało się mnóstwo gołębi, ten co jakiś czas rzucał im kawałek, na które ptaki rzucały się jak wygłodniałe szakale.
- Jedźcie moje małe, jedźccie. Uwielbiam gołąbki w sosie pomidorowym.

[Shadow Sky]

Shadow pokręcił głową, gdy znowu zobaczył Sombrę karmiącego gołębie.
- Serio, to psuje wizerunek. Nie wiem, może chociaż jakieś warknięcie przy tym? Zły śmiech? Spalenie czasem któregoś dla żartu? Wyglądacie jakbyście robili to z czystej dobroci serca. - Podszedł bliżej. Wreszcie na niego wpadł... pół Ponyville przebiegł. - Znalazłem Fate, albo raczej ona znalazła mnie, spotkałem też tego alicorna. I pewnego durnego łowcę nagród. - Zaprezentował Sombrze swój hełm. Chciał dziś poszukać jakiejś zbroi do niego.

[Sombra]

Jak urosną to je utuczę, złapię kilka i przyrządzę sobie iście królewskie danie. Mam nadzieję, że masz konkretną sprawę. - Wysłuchał raport pegaza, zaskoczyło go że ten dopiero teraz przyszedł. - Fate i alicorna znam, ale łowcy nie kojarzę. SPrawiał kłopoty? I czego się tam dowiedziałeś?

[Shadow Sky]

- Porwał mi Fate sprzed nosa, zgwałcił, pobił. Znalazłem ich przypadkiem, łowcy wtłukłem i wziąłem to na pamiątkę... Swoją drogą, wiesz gdzie mogę sobie załatwić odpowiednią do tego zbroję? - Zapytał, prezentując łup. Nagle zmrużył oczy. - Chwila... Ostatnio mówiłeś prawie słowo w słowo to samo. Byłeś też w tej samej sytuacji. To trochę podejrzane, prawda? - Zapytał. Ostatnie wydarzenia nauczyły go paranoi.

Sombra:
- Nieładnie. - Spojrzał na hełm, nigdy takowego nie widział, nowe czasy, nowe obyczaje. - Nie kojarzę tego, ani produkcji, ani wykonania. Nie ja go wysłałem. Uznałem, że lepiej będzie ciebie wykorzystać jako potencjalną wystawkę dla tego całego alicorna. Wiesz gdzie teraz jest Fate lub ten alicorn? I czy łowca pracował dla nich?

[Violet Shadow]

Mała Violet włóczyła się po parku, płacząc, że nie zdołała jednak sama odnaleźć ojca. Chciała teraz cofnąć czas i być z wujkiem, niż tutaj, praktycznie sama... co za beznadzieja. Usiadła sobie obok ławki (tak, obok) i rozryczała się.
- JA CHCĘ DO TAAAATYYYYYYYY... - jęknęła, łkając.
Dopiero teraz zauważyła, że nie jest jednak sama. Na ławce siedział ten cały jednorożec w zbroi i... ojej! Czyżby tatko? Pegaz wstała i podeszła do Shadowa.
- Tata?... - spytała, niedowierzając - TATA!
Rzuciła się na szyję ogiera, obejmując ją strasznie mocno. Wszystko pasowało! Oczy, grzywa, nawet ten znaczek! Tak strasznie była ucieszona, że po chwili przypomniała sobie, że ma coś mu dać.
- Oj, wybacz tato! - powiedziała - Ja jestem Violet Shadow i jestem twoją córką.
Mała sięgnęła do plecaczka i wyjęła z niego papiery, które potwierdzały, kto jest jej matką, ojcem, opisywały stan zdrowia i takie tam...

[Shadow Sky]

-Nie, nie pracował dla nich. Taki kuc by nic nie robił Fate. Nie wiem gdzie poszli... Ale zdawało mi się, że widziałem tego alicorna, gdy rozmawiał z karczmarzem. Był wtedy w innej postaci, wyglądał jak ja z czarną sierścią... - Nagle Shadow sobie zdał sprawę, że jakiś bachor im się przypałętał i płacze obok nich. Spojrzał na małą klaczkę z ukosa, gdy ta nagle się na niego rzuciła z radosnym okrzykiem. Zdębiał. "Tata"? Nie pomyliła go z, najwyraźniej stroniącym od antykoncepcji, bratem? Mimo to... Machinalnie wręcz chwycił dokumenty i zerknął na nie. Włosy mu wręcz dęba stanęły. Zerknął na małą. No kurczę... wykapana Ventaze. Niby pamiętał, że zadbali o to by nie było źrebaków, ale widać niedostatecznie... Spróbował się uśmiechnąć. - Cześć, Violet. - I pogłaskał ją po grzywie. Wciąż był w szoku.