Pony Utopia

***Godzina - zamknięcie Salonu Łaskotek***
Pracownicy wyruszyli jakąś godzinę temu - siostry do piwnicy, jednorożec po Blacka. Barman został, usługując Bright Beer, by nie uschła z głodu, bądź pragnienia, czy też z nudy.
Jednorożcowi udało sie zagadać Eleganta, podczas gdy spacerował po mieście, a przebieg rozmowy był bardzo ciekawy (dla Blacka), bowiem pracownik salonu zgodnie ze wskazówkami, zaczął gadać o modzie dla ogierów, wciągając swój cel w sieć pytań i rad. Kucyk został uśpiony eterem.
Jednak przejdźmy do momentu porwania - znajdowali się w parku, gdy kucyk omdlał. To było w sumie do przewidzenia... Laughting Stone (pracownik) zarzucił sobie go na grzbiet i jakby nigdy nic porwał go do Salonu. Oczywiście zatrzymał go straże... Cóż, pokazał im papiery z pracy, a ci przepuścili go, znając procedury łaskotaczy z tego przybytku.
Po godzinie dotarł na miejsce.
Wchodząc do budynku, machnął na Beer, by poszła za nim, do piwnicy. Tam bliźniaczki przygotowały już wszystko. Znajdował się w niej jeden pokój, który był urządzony na styl lochów Canterlotu. Wiadomo: kraty, łańcuchy na sufitach, drewniane belki pod nim, i tak dalej... Nie wiedząc, co mają przygotować, bliźniaczki przygotowały liny, które były przełożone przez obręcze w belkach. Parę minut później, Black wisiał już pod sufitem.
W loszku znajdowały się jeszcze następujące sprzęty: krzyż w krztałcie litery x, którego to kąt nachylenia można regulować (wygodny, z tapicerką ze skóry, pod którą znajdują się pierze), a także zwykły stół tortur, również w erotycznej wersji. Ponaddto, pod jedną ze ścian znajdowała się cała biblioteczka urządzeń i sprzętów do łaskotania i stymulacji. Jeśli czegoś tam nie było, co można wykorzystać do niecnych celów, to prawdopodobnie to nie istnieje...
Żeby było śmieszniej, były też klatki i terraria ze specyficznymi zwierzątkami...
- Pani Beer, pani tu rządzi i pani mówi, co mamy zrobić z mężem - powiedziała jedna z bliźniaczek, zakładając Blackowi opaskę na oczy.

Black nie wiedział co się stało. Obudził się podwieszony w ciemności. Nic nie widział ledwo słyszał jakieś głosy. Zaczął się wyrywać, wiercić, zaciskać zęby.

- WYPUŚĆCIE MNIE! Muszę iść po moje dzieci!

Krzyknął głośno i zaczął się tak napierać i tak mocno wierci, że aż trzymające go liny zaczęły trzeszczeć. Czuł się okropnie. Jak wtedy... Wtedy... Przed oczami błysnęła mu Haramu i paski rudej zebry. pod opaską na jego oczach zbierały się łzy, które nie mogły uciec spod materiału, ale dalej zaciskał zęby i się wyrywał.

Biedny Blackuś, strasznie się bał. Aż szkoda było na niego patrzeć. Przeszła obok niego, omiatając mu brzuszek ogonem.
- Blacky, kochanie, dzieci możemy odebrać pół godzinki później. Widziałam, jaki byłeś... niezaspokojony wczoraj.Trzeba to naprawić. - Pocałowała go w policzek, zlizała łezki z oczu i odsunęła się kilka kroków.
- Dziewczyny, rozgrzejcie go jakoś, dobrze? Ale... bez zbytnich szaleństw. Jego zazdrosna narzeczona siedzi obok i patrzy, pamiętajcie. - Powiedziała kokieteryjnym tonem, siadając.
- I weźcie to terrarium i tak dalej, jakoś mnie to niepokoi. - Dodała szeptem.

- W porządku, pani Beer - rzekła jednorożka.
Klacz usiadła sobie pod Blackiem, by nic nie przeszkadzało jej w obsypywaniu jego brzuszka pocałunkami (Black wisi brzuchem do ziemi, nogi ma za grzbietem), malinkami i liźnięciami. Tymczasem jej siostra-bliźniaczka-pegaz postanowiła przygotować krzyż, odpinając wszystkie paski. Oczywiście nie zapomniała, by przenieść terrarium nieco dalej, by nie stresować pomarańczowej pegaz-piwowarki. Gdy skończyła, usmiechnęła się do siostrzyczki, co dało jej sygnał, by przeteleportować więźnia na wygodniejszy sprzęt. Tak też zrobiła, później przykuwając jego kopytka paskami.

Zaczęto go łaskotać po brzuchu. Nie lubił tego. BARDZO tego nie lubił. Zwłaszcza, że jeszcze troche i miałby kołyskę judasza. Zaczał się szarpać jak dzikie zwierze. Gdzieś tam przetoczyło się imię Bright Beer i jej głos. Zaczał szarpać się jeszcze bardziej.

W chwili gdy został przeniesiony do krzyża, przypuścił ostatni atak, nie zważajac na nic wokół zacżał młócić kopytami zapamiętale i strząsnał opaskę z oczu. Niczym dzikie zwierze odskoczył pod ścianę, rozglądająć się zapłakanymi oczami. Nienawidził tego. Nie podobało mu się. Przypominało mu to, co mu zrobiła Daktari.

- BEER! ODWOŁAJ TE DWIE KLACZE! NIE ŻARTUJĘ!

Wydał z siebie głośny krzyk pełen złości. Beer ani razu jeszcze go tak nie zdenerwowała jak teraz, a dotarło do niego, że to jej pomysł.

Jeszcze nigdy nie widziała go tak zdenerwowanego. Chyba niepotrzebnie wychodziła z inicjatywą.
- Dziewczęta, nie podoba mu się to. Lepiej szybko wyjdźcie. - Rzuciła do bliźniaczek, podchodząc do stojącego pod ścianą zapłakanego Blacka. Do tej pory rozłożone z podniecenia skrzydła opadły, a uszy położyła po sobie. Usiadła, a w jej oczach pojawiły się łzy.
-Prz... przepraszam.... Myślałam... myślałam, że... - Wyrzuciła z siebie, urwała i zaczęła płakać. To był głupi pomysł.

-W porządku. Dostanie pani całkowity zwrot kosztów porwania.... - powiedziały obydwie klacze, niczym jakieś magiczne klony.
Bliźniaczki wyszły z małym smutkiem... Zwrot kosztów uprowadzenia równał się dla nich ze zmarnowanym, nieopłaconym, dodatkowym czasem w pracy. Ale cóż, i tak bywa... Dochodząc do baru w salonie, odliczyły z kasy odpowiednią ilość monet, po czym wróciły do piwnicy, podając worek ze zwrotem Bright Beer.
- Przepraszamy i życzymy miłego dnia.
Po tych słowach opuściły parkę.

- Beer... Czemu?

Podszedł do niej i otarł jej łzy. Emanował wściekłością i zranieniem, ale przecież na pewno nie chciała źle. Po prostu bardzo źle trafiła.

- Przepraszam, że tak wybuchłem... Po prostu... Jak mnie wiązały... To... To przypomniała mi się... Daktari...

Powiedział spokojnie, zlizał jej łzy i przytulił ją mocno.

- Wyremontowałem już nasz lokal. Chodźmy po dzieci i wrócmy do domu. Dobrze?

Pocieszał ją ale wciąż był spięty. Nie chciała źle, ale go zraniła.

Worek z złotem rzuciła na ziemię i odepchnęła pod ścianę, nie chciała tych pieniędzy. To był jej błąd, a nie ich.
- Ja... ja tylko chciałam by było ci dobrze, bo w domu... - Głos się jej znowu załamał, zwyczajnie nie była w stanie mówić, tak ją ściskało za gardło. Oczekiwała dużej dawki dobrej zabawy z narzeczonym, a zamiast tego ro rozwścieczyła. Najchętniej zapadłaby się z tego bólu pod ziemię.

- Beer. Chodźmy po dzieci. Nie ma sensu tu zostawać i tego roztrząsać. Ja jestem wściekły, ty wpadasz w histerię. To nie jest dobre miejsce na jakiekolwiek rozmowy.

Powiedział i pocałował ją czule, po czym wyprowadził ją z tego salonu. Pieniądze i tak zabrał. WIna jej czy ich, nie zasługiwali na nie z tego prostego powodu, że go rozwścieczyli.

Ruszyli razem w stronę Przedszkola

[z/t]

'Spearmint, prowadzona przez Feathera, wreszcie stanęła przed dużym, ciekawym budynkiem. Wyglądał bardzo interesująco, ciekawiła ją zawartość. Do tego dowiedziała się sporo o historii Ponyville i okolicy, a to zawsze byłó w cenie jak szukało się zbrodniarza.
- Cóż teraz? - Zapytała.

- A teraz, zapraszam do środka - rzekł do klaczy, uśmiechając się serdecznie.
Wprowadził nową koleżankę do salonu, do barku. Kucyki, które przesiadywały tam, przerwały wszystkie czynności, po czym spojrzały na nowoprzybyłą i powróciły do swoich zajęć, wyraźnie cichszych...
- Napijesz się czegoś, droga Spearmint? - nakazał gestem barmanowi przestać gapić się na kryształowego kucyka, albowiem ten, ciągle "podziwiał" kucyka.
- Szefie, ekhem... Czy mógłbyś, Feather tu podejść? - spytał młodzik.
- Ta, jasne...
Gdy podzsedł, ten spytał go, czy to prawdziwy kryształowy kucyk, tłumacząc mu, że zawsze myślał, że to jakaś legenda.
- Tak, to najprawdziwszy kryształowy kucyk z Kryształowego Imperium - szepnął - I proszę, nie patrz tak na nią, bo poczuje się jeszcze skrępowana...
- Znając ciebie, to poczuje się, oj poczuje... Dosłownie - zachichotał, szepcząc.
- Głupek... - odparł, po czym rzekł do Spear: - To napijesz się czegoś przed łaskotkami?

Kuce się tak dziwnie patrzyły, i było ich sporo. Spear zastanawiała się czemu zbudowano cały budynek tylko do łastkotania, w końcu do tego starczyły kopyta i ogon.
- Pijam jeno wodę. - Odpowiedziała z uśmiechem. Czemu te kuce się tak gapiły? Nie była chyba w aż tak złym stanie po tej długiej podróży.

Barman posłusznie nalał szklaneczkę wody, po czym podał ją Spearmint.
Ona faktycznie musi być z innego miejsca, niż Equestria, bo mówi w tak strasznie starodawny sposób... Może nauczy się mówić bardziej... Na luzie? Zresztą, to już się zobaczy, o ile się zobaczy. I ciekawe, kto to jest ten cały Sombrero... Pewnie jakiś bandzior z Appleloosy... Ale żeby on tak całe państwo zaatakował? Mafia? Sekta? Cholera go tam wie...
- Młody, nalej mi soku jabłkowego i powiedz, czy mój gabinet jest - zachichotał mocno - ochędożony...
Podając napój, barman zrobił duże oczy.
- Że co, proszę?
Feather wypił pospiesznie sok i zmierzwił jego grzywę.
- Ach, nieważne - odparł - Spear, jeśli będziesz gotowa, to daj mi znać.

Spear wypiła duszkiem szklankę i otarła usta kopytem. Poczuła się lepiej. Poczuła się zobowiązana by się odwdzięczyć, więc położyła na blacie baru opakowanie gum do żucia. O smaku zupy pomidorowej, jej ulubionej. Ten dowcip o ochędozonym gabinecie nie rozbawił jej, czuła się przez to głupia.
- Zgłaszam pełną gotowość. Radam, że wypróbuję ten przybytek.