Pensjonat "Pod Jedwabnym Piórem"

[Feather]

Barman zrobił ponownie duże oczy, widząc gumy do żucia...
- Ale... - podjął młodzieniec.
- O, popatrz, to jego ulubione - Feather odpakował jedną i korzystając z tego, że rozdziawił pyszczek, "poczęstował go" - Mniam mniam mniam.
Znowu się zaśmiał, tym razem omal nie upadł pod wpływem skurczów brzucha. Gdy przestał się śmiać, wciągając łapczywie powietrze, cały czerwony powiedział:
- No dobra, chodźmy już. /tak, copypasta/. Feather porwał zza lady kluczyk i poprowadził klacz na piętro, gdzie dotarłszy na korytarzyk, otworzył drzwi na jego końcu, wprowadzając ją do pokoju, o oliwkowych ścianach, z bielutką puszystą wykładziną. Na środku pokoju stało łóżko bez pościeli, z "futerkowymi" kajdankami na długich łańcuchach. Pod jedną ze ścian stał długi stół z przedmiotami do łaskotania, a także paroma tajemniczymi kuferkami. Była też szafa, gdzie goście mogli zostawić swoje rzeczy, ubrania. Są tu też drzwi do łaźni, obok szafy.
- Połóż się, proszę i powiedz, jakich łaskotek ode mnie oczekujesz, najdroższa - powiedział zachęcającym tonem.
Tymczasem wszyscy klienci uznali Feathera za wariata, podziwiając jego wybryki w milczeniu i skupieniu.

[Spearmint]

Nie potrafiła zrozumieć, co Feathera tak rozbawiły gumy do żucia. Nikomu na razie nie przeszkadzały. Mimo to, poszła za ogierem na górę, chcąc jednak zobaczyć jak wyglądają łaskotki w tej przedziwnej Equestrii. Pokój do łaskotania wyglądał naprawdę luksusowo, zwłaszcza dla kogoś wychowanego jako niewolnicę. Na tle tego całego przepychu dziwnie wyglądało łóżko bez pościeli. Podeszła do niego i dźgnęła je kopytem.
- Nie macie tu worków ze słomą? I zanim zaczniesz, cóż mam uczynić z ochę... płaszczem i mym ostrzemn? - Zapytała. Nie wiedziała czemu mówi jej "najdroższa", pewnie jakiś lokalny zwyczaj.

[Feather]

- Możesz zostawić wszystko w szafie, gwarantuję, że nikt cię tu nie okradnie. Jeśli będziesz chciała, to później możesz się umyć w łaźni, bowiem wiem, jak to potrafi być wszystko męczące. a
Pegaz otworzył szafę, pokazujac, że szafa jest szafą i jest głodna zawartości, czyli jest pusta. Później otworzył łazienkę, ukazując jej luksusowe wnętrze (kadź, świece, gorąca woda, kadzidełka, mydełka...).
- No, to jak się rozbierzesz, to zapraszam cię na łóżko... - uśmiechnał się niczym Pinkie Pie.

[Spearmint]

Łazienka równie luksusowa jak pokój. Spear zaczęła się obawiać czy jej starczy pieniędzy albo gum, by się wypłacić. Mimo to zdjęła płaszcz, miecz i plecak i troskliwie schowała to w szafie, chwilę się upewniała czy wszystko leży jak należy i podeszła do łóżka.
- Nawet słomy wakat. - Pokręciła głową, kładąc się na plecach. Kopyta trzymała przy sobie i patrzyła na Feathera czekając, co teraz.

[Feather]

Przez chwilkę zastanowił się, co znaczy słowo "Wakat", lecz sądząc, że i tak nie dojdzie do tego o własnych siłach, po prostu zignorował to. I wtedy przypomniał sobie jedną rzecz: klacz była w niewoli przez długi czas... Może wystraszyć się kajdanek, mieć z tym złe wspomnienia... Lepiej będzie, jak zacznie normalnie. Usiadł więc po prostu obok niej, po czym przytrzymał jej przednie kopytka, odprowadzając je nieco w bok, by odsłonić jej brzuszek i klatkę piersiową. Wtedy skrzydło pegaza opadło na nią, łaskocząc ją tu i ówdzie.
- Jak masz jakieś sugestie, to mów - powiedział z uśmiechem.

[Spearmint]

Spearmint nigdy by się nie domyśliła, że pióra są takie dobre do łaskotania. W Imperium nie było pegazów, więc zetknęła się z nimi dopiero w Equestrii i musiała przyznać, że skrzydła były bardzo praktyczne. Szybko zaczęła się delikatnie podśmiewać. To było dużo łagodniejsze i milsze niż przy użyciu twardych kopyt.
- Żadnych sugestyj nie wnoszę, toż to nader radosne figlowanie. - Odparła, chichocząc gdy ją zapytał.

[Feather]

Ciekawe, czy zdoła zbudować jakieś zdanie, gdy będę ją intensywniej i dłużej łaskotał, chichi...
Tym razem pochwycił w kopytka jedną z tylnych nóg klaczy i połaskotał skrzydełkiem spód kopyta, zataczając czubkiem pierzastego narządu kółeczka, po całej jego powierzchni, po czym zrobił to samo z drugim. Tymczasem wydawała mu się jeszcze pięknejsza. Jej śmiech brzmiał dla niego niczym setki malutkich dzwoneczków, delikatnych. Był cudowny, jak cała ona... Jej grzywa, jej ciało, jędrne, lekko umięśnione...
Podczas trzymania jednej z nóg, nie mógł się powstrzymać i dziabnął ją lekko ząbkami pod kolanem, w zgięciu, celując bardziej w łydkę. Przez ten cudny wygląd wydała mu się smakować inaczej, lepiej... Puścił jej nogę, dalej klęcząc.
- Mógłbym w zasadzie przykuć cię do tego łóżka i łaskotać dalej... Troszkę się boję, że zaczniesz mi uciekać i zarobię przypadkiem w zęby... - powiedział z udawanym zmartwieniem w głosie, po czym wskazał gestem na puchate kajdanki.
Czekając na reakcję klaczy na jego słowa, podleciał do stołu z zabaweczkami. W zasadzie, to nie bardzo wiedział, co by tu wybrać... Chociaż było też parę gadżetów, których nie miał okazji nigdy wypróbować. Na przykład gumowe nakładki wibracyjne na kopytka, wyposażone w cienkie igiełki, które po założeniu łaskoczą delikwenta... Albo te cacy wiatraczki neurologiczne, lub magiczne kryształy na stojakach, które po uruchomieniu, zaczynają łaskotać magią... Nie bardzo wiedział, co wybrać. W międzyczasie znalazły się inne bzdurne przedmioty, na przykład wypchana kulka z futerka parasprite'a-miniaturki, przyczepiona do urządzenia, wprowadzającego ją w wibracje, idealna do łaskotania pępka, bądź...
Feather zarumienił się.
Zboczeniec - skarcił się w myślach i wziął ten przedmiot do pyszczka, po czym podleciał z powrotem do klaczy.
Nacisnął guziczek znajdujący się na jego rękojeści, kulka zaczęła się obracać, wirować. Znowu przytrzymał jej kopytka, odsłaniając brzuszek. Już po chwili włochate narzędzie kaźni znalazło się we wnętrzu jej pępka, łaskocząg go od środka, ze wszystkich stron. Całe szczęście, że było połączone sprężyną, bowiem podskoki klaczy mogłyby uszkodzić jej ciało, gdyby nie to...
Po paru minutach dołączył skrzydełka, smyrające jej boczki i żeberka, tam i spowrotem.

[Spearmint]

Spearmint by nigdy nie wpadła, że do tak prostej i banalnej rzeczy jak łaskotki można mieć tyle sprzętu, i że do łaskotek można wliczać skubanie zębami. Co kraj to obyczaj stwierdziła. W swojej kompletnej i niewinnej naiwności uznała, że pomysł zakucia jej by Feather nie dostał z kopyta był bardzo mądry.
- Jeśli się trwożysz, śmiało mnie zakuć moooożeEEEEEEEEEEEEEEEEEESZ.... - Jej głos przeszedł w pisk, a pisk w szaleńczy śmiech aż do łez, gdy coś jej wsadzono do pępka. Zaczęła się wić na łóżku z nadmiaru śmiechu, a gdy zaczął ją łaskotać skrzydłami, sytuacja była jeszcze gorsza.

[Feather]

Doskonale... To teraz wypróbujemy resztę tych pierdółek...
Feather przestał gilgotać klacz, po czym odłożył łaskotajkę z powrotem na stolik. Gdy powrócił do klaczy, od razu zajął się zakuwaniem jej w kajdanki, tak, że podczas gdy ten proceder dobiegł końca, była rozkrzyżowana pomiędzy filarkami łóżka. Ponownie udał się do stolika, znowu zastanawiając się, co by tu wziąć do męczenia klientki... W zasadzie, to była już nieco zmęczona... Wybrał więc wiatraczek neuroligczny i opaskę na oczy. /http://www.medmarket.pl/img/products/10/80/1_max.jpg/
Powrócił do Spearmint, trzymiąc owe przedmioty w pyszczku. Klęknął obok, na materacu, założył jej opaskę.
- Teraz będzie ciekawie, zobaczysz... - powiedział głosem pełnym perwersji.
Później, pochwyciwszy przedmiot - jak widać nie tylko z zastosowaniem medycznym - zaczął jeździć nim raz wolniej, raz szybciej, po całym ciele klaczy. Zębate kółeczko zwiedzało jej żeberka, uda, kopytka... Całe ciało. Mogła czuć, jak małe, nieco ostre kołeczki delikatnie wędrują po jej ciele... (nie przyciskał wiatraczka mocno, przecież to nie ma boleć)

[Spearmint]

Ciemność widziała, ciemność! Uznała to za bardzo ciekawe i odkrywcze zabawy, chyba się wiele uczyłą o Equestrianach. Nie mogła się teraz ruszać i absolutnie nic nie widziała. Gdyby nie to, że to był tylko salonik łaskotek pewnie czułaby się jak przed chędożeniem, w tutejszym tego słowa znaczeniu. Nie czuła strachu, tylko lekkie podniecenie i sporo ciekawości. Wiatraczek nie był tak skuteczny jak pióra, ale i tak chichotała. Miała chwilę na odpoczynek.

[Feather]

I wtedy, tą przyjemniejszą część łaskotek przerwało ciekawe uczucie chłodu, a także coś mokrego w okolicach pępka. To Feather położył na klaczy kostkę lodu, której dawał rozpływać sie po jej ciele, pozwalając kropelką tworzyć na powierzchni jej brzucha wodniste szlaczki.
- Wydaje mi się, że ci się podoba, Spearmint... - szepnął wprost do jej ucha.
Tym razem wykorzystał nakładki na kopytka. Gdy je założył swojej nowej koleżance i przełączył dźwigenkę, setki gumowych igiełek i włosków wdane w wibracje, zaczęły smyrać spody jej kopytek. W międzyczasie sam zajął się robieniem malinek wokół jej pępka.

[Spearmint]

Spearmint pisnęła głośno, jak wielka pluszowa zabawka, gdy poczuła lód na swoim rozciagniętym brzuchu. Woda ją zabawnie łaskotała.
- Cóż to było, na litość kryształowego serca? - Zapytała przerażonym, zaciekawionym i podnieconym tonem naraz.
- I oczywiste, iż mi się podoba! Przepyszna zaba.... - Znowu nie dokończyła, nakładki zmusiły ją znowu do śmiechu. Opaska na oczy zaczęła się robić mokra od łez z śmiechu. Nawet nie miała czasu się zastanawiać, co to za dziwne uczucie w okolicach pępka.

[Feather]

- Zaraz się dowiesz... - odparł podnieconym głosem.
Spearmint śmiała się tak cudownie... I te jej wijące się po całym łóżku przezroczyste ciałko... Coś wspaniałego. I tak, zgodnie z jego przypuszczeniami, wszystko było przez nie widać. Na przykład kostki lodu w jej pępku, albo jego ozorek. Ciekawe.
Widząc, że klacz jest naprawdę mocno zmęczona, postanowił skończyć za moment całą tą miltuką zabawę w łaskotki. Wyłączył nakładki, zdjął je z klaczy, podobnie jak i opaskę i odłożył wszystko na miejsce. Teraz kryształowy kucyk mógł dostrzec mokrą plamę wody na jej brzuszku, która wsiąkała w jej przezroczyste, kryształowe futerko... Jej cała anatomia wydawała się Featherowi tak wspaniała, prześliczna, jak gdyby była jednym, wielkim cudem.
Pozawalając jej odetchnąć, położył się obok, trzymając w kopytku długie, puchate, czerwone piórko. Smyrał nim uda klaczy, jej tylne nogi, znaczki.
- Ten Sombrero, to jakiś alicorn jest, czy co? Jak długo niewolił twój lud? Mogłabyś mi opowiedzieć o was coś więcej? Jeśli wszyscy przedstawiciele twojej rasy są tak ciekawi, jak ty, to chcę koniecznie pogłębić wiedzę...

[Spearmint]

Po tym wymęczeniu jej przez nakładki i inne urządzenia, smyranie samym piórkiem było bardzo łagodne i spokojne. Odetchnęła głęboko. Cieszyła się, że jedyna mokra plama to ta na brzuchu, to znaczyło że się nie posikała ze śmiechu. Nie robiła tego od kiedy była dzieckiem i wolałaby do tego nie wracać, zyt kompromitujące.
- To... Jednoróg, nie z naszego gatunku... I mój fatr.... - Powiedziała cicho ostatnie słowa.

[Feather]

- Hmm... Ciekawe... Najeźdźca? Moment... To by oznaczało, że chcesz zabić swojego ojca... I byłaś przez niego zniewolona? To wszystko tak strasznie pokręcone...
Tymczasem takim "przypadkowym przypadkiem" piórko przemnknęło przez pachwinę klaczy. Zaraz potem wziął się za zwykłe smyranie brzuszka. Strasznie ciekawiło go, jak te państwo wygląda, jego historia i dlaczego chce zabić Sombrę, jeśli to jej ojciec, no i w dodatku musiał zostać pokonany... Dziwne jak diabli...