*Tu powstaje "Chez Lager"*

[Black_Gallant]

- Beer... Jesteś na odwyku. Nerwy ci puszczają przez to, ale w końcu to z ciebie wyjdzie i poczujesz się lepiej. Nie otwieraj oczu, zdaje się, że jak patrzysz, to wtedy widzisz rzeczy.

Powiedział i położył się obok niej. Objął ją kopytkiem.

- Nie żyją, ale dla nas. W twoim sercu wciąż są żywi i wciąż cie kochają. Tak jak ja i dzieci. Nie opuszczę cię nigdy. Przejdziemy to razem, kochanie.

Pocałował ją w czoło i mocno przytulił.

- Kocham cię Beer. I nigdy nie przestanę.

[Bright Beer]

Beer czuła się strasznie słaba. I spragniona. Gdy Black ją tulił mógł czuć, że klacz ma tak mało siły, że ledwo jest w stanie leżeć.
- Black... Pić mi się chcę... - Szepnęła. Nie chodziło jej nawet o alkohol, po prostu po wymiotowaniu i halucynacjach miała gardło wyschniete na wiór i paskudny posmak w ustach.

[Black_Gallant]

Szybko wstał, zmył z siebie niepotrzebną kredę, i przyniósł Beer letniej herbaty, dosyć słodkiej, bo potrzebowała dużo energii.

- Moje biedactwo. Proszę, przyniosłem herbatę. Um... Nie wiem, czy powinnaś otwierać oczy. Co jak wizje wrócą?

Zasmucił się i pomógł jej usiąść po ślepemu, i włożył jej w kopytka kubek z herbatą. Poczuł jednak, jak jest słaba i cały czas jej pomagał, i usiedzieć i się napić.

- Już dobrze kochanie. Jestem przy tobie.

Zlizał jej łzy i ucałował ją czule w policzek.

[Bright Beer]

Beer wychłeptała herbatę i poczuła się nieco lepiej. Otworzyła oczy.
- To sobie przynajmniej popatrzę na tatę. - Mruknęła cicho, opierając się głową o Blacka.
- Przepraszam cię... Powinieneś mieć lepszą żonę, a nie menelkę, siłą odciągniętą od wódki i piwa, która nie może przynieść nic innego poza problemami. - Z oczu znowu pociekły jej łzy.

[Black_Gallant]

Nie powiedział nic. Nic a nic. Zlizał jej łzy i położył ją na łóżku. Zaczął ją całować, długo, czule, namiętnie.

- Znasz mnie już. Czy całowałbym tak menelkę? Poza tym, pamiętam, co cię od alkoholu odciąga i nie mam nic przeciwko dużej ilości takiej terapii, z moją ukochaną przyszłą żoną. I przyniosłaś mi jedna pociechę, a drugą nauczyłaś mnie kochać. Nie potrafię sobie wyobrazić kogoś obcego na twoje miejsce.

Całował ją nadal czule, tym razem po policzkach i po jej zamkniętych oczętach. Chociaż erotyzm był tutaj tylko ukrytą przesłanką, przede wszystkim był czuły. Nie chciał zrobić niczego wbrew jej woli, chciał jej okazać miłość i oddanie.

[Bright Beer]

-Dziękuję, Black... - Powiedziała cicho, ale z wdzięcznością. Sięgnęła kopytkiem ku skroni, w której zapulsował ból.
- Black... W mojej torebce, niebieskie tabletki, i żółte... Przynieś je. Albo nie! Tylko niebieskie! Żółte to... rodzinny eksperyment, piwo w tabletce... Chciałam cie oszukać, by się napić. Jestem okropna. - Zaczęła znowu płakać nad sobą.

[Black_Gallant]

Black poczuł się urażony. Podszedł do torebki Beer i po chwili zastanowienia, przyniósł jej tylko żołtą tabletkę. Jeżeli faktycznie go oszukała, to niebieska byłaby tym tabletkowym piwem. Jeżeli nie, postanowił dać jej się napić chociaż tyle. Musiał ją nauczyć, że musi ograniczać picie, a nie nadużywać picia. W końcu będzie pracować z alkoholami, nie ma mowy, by ją upilnował. Podał jej tą tabletkę i wyszedł. Wrócił po chwili z puszką piwa.

- Beer, chcesz tego?

Powiedział do niej cicho.

[Bright Beer]

Beer nawet nie patrzyła na kolor tabletki, ale wyczuła dziwny kształt. Dopiero wtedy obejrzała ją dokładnie.
- Black! Miała być niebieska, żółta to alkohol! - Zawołała płaczliwym tonem, wyrzucając tabletkę za okno, zanim by ją zmogło. Ku jej zaskoczeniu i przerażeniu, Gallant wszedł do środka z puszką piwa. Coś pytał, ale nie słuchała.
-SCHOWAJ TO! SCHOWAJ, BŁAGAM! - Po raz kolejny wybuchła płaczem.

[Black_Gallant]

Black schował piwo. Podał jej niebieską tabletkę.

- Jestem z ciebie dumny, Beer. Naprawdę. Robisz ogromne postępy.

Przytulił ją i pocałował.

- Przepraszam cię. Już chciałem ci sie dać napić. Tak bardzo cierpisz. Nie chcę, byś cierpiała.

Tulił ją mocno i znów się z nią położył, poczekawszy, aż przełknie niebieską tabletkę.

- Jestem z ciebie dumny, tak jak i twoje dzieci. I twoi rodzice też na pewno są z ciebie bardzo dumni, gdy widzą, jak bardzo się starasz.

Tulił ją i masował jej plecy, i wciskał pyszczek w burzę jej grzywy.

[Bright Beer]

Beer szybko połknęła niebieską tabletkę. Szybko poczuła, jak ogarnia ją senność, a ból odchodzi. Wtuliła się w Blacka.
- Zaraz powinnam zasnąć... - Mruknęła cichutko, starając się ułożyć wygodnie.
- I nie rób już tak... Tych tabletek nie jest wiele, a ja jedną wyrzuciłam przez okno... - Wreszcie nadszedł sen, wolny od koszmarów, duchów i innych halucynacji.

[Black_Gallant]

Black pocałował ją w czoło gdy usneła. Gdy już oddychała miarowo i spokojnie, wyszedł po cichu do dzieciaczków i nie budząc ich przeniósł je z powrotem do Beer, by mogły spać z mamusią i się w nią wtulać. Siedział teraz na fotelu pod oknem (które teraz zamknął) Nie zapomniał przynieść ulubionych zabawek maluchów, gdyby się zbudziły i potrzebowały się pobawić.

Patrzył na całą trójkę razem. Na Beer z miłością, na Vermoutha z przepełniającą go dumą, i na Haramu z poczuciem winy, choć nie obwiniając już jej. TO była jego rodzina na dobre i złe. I zrobi wszystko, by była szczęśliwa i najsilniejsza jak tylko się da.

Po dłuższym czasie, napełniony miłością i wzruszeniem wzgledem rodziny, usnał na fotelu drzemiąc cichutko.

[Vermouth]

Vermouth obudził się rano, wesolutki i radosny, a przynajmniej dużo weselszy od nastroju w którym poszedł spać, kiedy mamusia się dziwnie zachowywała i się bał. Przytulił mocno śpiącą mamę, Haramu zostawił by jej nie obudzić, a następnie poszedł do tatusia. Wspiął mu się na kolana i mocno przytulił. W czasie tej skomplikowanej czynności puścił mu pęcherz, a pieluszka słabo wytrzymała w starciu z całonocnym trzymaniem.

[Black_Gallant]

Black powoli rozchylił powieki. Coś go uwierało i gramoliło mu się na kolana. Po chwili dojrzał, że to Vermouthek. Obudził się, jakoś zszedł z łóżka i wgramolił się mu na nogi. Tylko czemu było tak mokro?

- Och synku... Zmoczyłeś chyba pieluszkę. No to porą ją zmienić, kochanie.

I zabrał go, by zmienić mu pieluchę, do łazienki. Na miejscu obmył go, otalkował i założył świeżutką pieluszkę, i dopiero po tym sam siebie umył z resztek po moczu. Tak przebrany, przygotował dwie butelki z mleczkiem i gdy nieco ostygło, by było letnie, zaniósł obie butelki oraz synka z powrotem do sypialni.

- Mój mały malec. Byłeś taki dzielny że zostałes z Haramu sam u Pani Lullaby. Jestem z ciebie dumny.

Mówił cicho do synka gdy go karmił buteleczką. Patrzył nieco zaspany, ale zadowolony i szczęśliwy na śpiącą Haramu i Beer.

[Vermouth]

Pieluszka zmieniona, czyli mógł być znowu szczęśliwy i wesoły. Przyssał się do butelki, chwytając ją samemu kopytkami dla lepszego chwytu. Jego brzuszek robił sie coraz pełniejszy, a on sam coraz i coraz bardziej szczęśliwszy. Było cicho, ciepło i syto, na razie maluch niewiele więcej potrzebował. No, może trochę zabawy. Wreszcie wypił całe mleko i zaczął się rozglądać za misiem.

[Black_Gallant]

Black przyniósł synkowi misia i usiadł z nim tak, by się o niego i fotel opierał, i by tuląc misia widział też chrapiące smacznie mamusię i jego siostrzyczkę.

- Widzisz synku? To jest najważniejsze na świecie. Tatuś też jest ważny, ale mama i siostrzyczka są najważniejsze.

Poczochrał go chwilkę i zaczał się z nim bawić, podnosząc go na kopytkach do góry i przybliżając go sobie do pyszczka i gilgocąc go noskiem. Nie robił tego jednak gwałtownie, wiedział że syneczek dopiero jadł, i nie chciał by ten zwymiotował... Chociaż na uniki też był gotowy w razie czego.